Hij trapte d’r hêêmel in

SLIEDRECHT Of ‘r voor ‘practical joke’ een goed Slierechs woord bestaot, weet ‘k nie. Jaere geleeje was ’t clubblad van onze Historische Verêêniging veraal ’t waarek van Besjaone. Zô plaetste die geregeld foto’s en vroog dan wie d’r was, of wazze, gekiekt. Dien eer viel mijn ok te beurt. Ooit (ondertusse 54 jaer trug) was ik zanger in êên van de veule Slierechse bandjies. Van ’n rippetisie van dà bandjie, plaetste Bas ’n foto met de vraeg: “Wie is de zanger?” In wellek jaer die plaetsing was, weet ‘k nie meer en trugzoeke vong ‘k te veul moeite.

Netuulijk herkende ‘k m’n aaige drek en Besjaon wis ok donders goed om wie of ’t gong. Eên và m’n vriende, die trouwes ok meedeej in ’t bandjie, was ’n goeje kelegao van Basse. Omdà Bas toendertijd ok op ’n aandere menier mè mijn te maoke had (in formele zin was ‘k z’n waarekgever), besloot ’k een grap met ’m uit te haole. ‘k Schreef ’n hêêl uitgebraaide brief met aallerlaai smeuïge bezonderheeje over die zanger, de overige bandleeje en heullieze roadie. De brief ondertekende ik met de naom van (uit de tijd van de foto) een echt bestaond maaisie. Bas moch is op ’t idee komme om te achterhaole wie de briefschrijver was. In de brief vertelde ‘k ok dat ’ik’ (dà maaisie dus!) verhuisd was naer Arubao en dat ’ik’ daer aaltijd van ’n femilielid ’t clubblad kreeg toegestuurd. ‘k Schreef aan Basse dà ‘k graeg over ’t bandjie vertelde.

Om ’t echt te laete lijkene, mos die brief netuulijk wel uit Arubao komme. In die tijd (ze is helaos overleeje) weunde op Arubao een nicht. Ik stuurde heur de brief met ’t vriendelijke verzoek ’m met Arubaonse poszegels gefrankeerd aan de redaksie van ’t clubblad te sture. Netuulijk lee ‘k heur uit waerom dà gedoe aamel nôôdig was. Ze was graeg beraaid om mee te doen aan de grap en zô belandde d’r op de mat van de redaksie een brief uit êên van onze wingeweste. Netuulijk meldde de hôôfdriddecteur enthousiast dat ‘r ’zellefs uit Arubao’ een reaksie was gekomme. ‘k Hè nog effe gewacht hum – uit m’n hôôd – de percieze inhoud van die brief te melde. ’t Het ‘n hortie geduurd voor Besjaon me eve ‘practical’ trugpakte. ‘k Ben wel benieuwd of ’t maaisie, intusse de 60 ruim gepeseerd, nog leeft: Adao de Koning, ze weunde destijds in Paopendrecht, in de Zallemsteegt, à ‘k me nie vergis.

[Gert