Chocoladeletters

Alweer een paar weken geleden, stond - voor me in de rij bij de kassa – een vriendelijke, lieve oma. Iets ouder dan ikzelf, zilvergrijs haar in een mooi knotje en een keurig donkergrijs mantelpakje.
Zij legt haar boodschappen op de band, waaronder zes chocoladeletters, de A, 2 x D, E, J en de N.

Beetje vroeg voor chocoladeletters, maar ik zeg vriendelijk glimlachend, zonder enige ondertoon: "Zo, oma gaat de kleinkinderen weer eens lekker verwennen."

Ja, is het antwoord, maar nu nog niet hoor. Ik koop er steeds een paar, want ik heb 22 kleinkinderen en ze krijgen ze pas op 5 december. Zelf ben ik wat doof en hoorde het niet goed, maar knikte begrijpend en zei vriendelijk "Ja, slim en zo kan het ook". Ze rekende af en liep vriendelijk groetend weg.

Ik wachtte tot ze buiten gehoorsafstand was en vroeg de caissière: "Hoorde ik dat nou goed, twee-én-twintig kleinkinderen?" De caissière, waarvan ik vind, dat ze sprekend op onze wethouder Hanny Visser lijkt (goedbedoeld en het heeft er niets mee te maken), bevestigde glimlachend, dat ik het goed gehoord had.

Zo, nou 22 kleinkinderen, dat vind ik veel. Zelf heb ik er maar drie, twee jongens van mijn dochter en één meisje van mijn zoon. Dus die 22, dat haal ik nooit en dat hoeft ook niet, hoor! Ik vind drie meer dan genoeg. Dat vind ik ook, zei 'de dochter van Hanny Visser' lachend.

En toen, toen gebeurde het, want we waren beiden vergeten, dat er achter me weer iemand haar boodschappen op de band legde. Een soortgelijke lieve, vriendelijke en keurige oma, grijs haar in een mooi knotje en een keurig donkergrijs mantelpakje.

Een oma met verstand, want ze had mijn levensbeschouwing goed ingeschat en antwoordde, met een wat bitse ondertoon: Nou als je zelf al zeven of acht kinderen hebt, dan is 22 kleinkinderen helemaal niet veel, hoor!

Normaal kan ik aardig uit mijn woorden komen, maar nu kon ik alleen maar stamelen:
"Ja, u heeft gelijk, daar had ik niet aan gedacht" en was kwaad op mezelf dat ik niet eerst achterom gekeken had.

En toch, "dochter van Hanny" en beide lieve oma's van Adam, Daniël, David, Esther, Johannes en Noah, hartelijk bedankt, want de leuke verhalen liggen voor het oprapen.

Ik had meteen mijn column klaar.

Joop Keesmaat