Aangesproken

Vraag me niet hoe het komt, maar op de één of andere manier word ik altijd aangesproken door mensen op straat. Dat was in Nederland al het geval en hier in Wenen is dat niet anders. Gisteren liep ik door de Mariahilferstraße, de grootste winkelstraat van de stad, toen ik werd gebarricadeerd door een jongen in een knalgele regenjas. Altijd uitkijken voor mensen in felgekleurde jassen. Draagt iemand hemelsblauw, appeltjesgroen of rozenrood: meestal een teken dat ze je iets aan willen smeren. Zo ook de knaap in het geel. Of ik geïnteresseerd was in een studentenbijbaantje voor twee dagen in de week. Dan kon ik ook op straat mensen aan gaan spreken. Haha! Nee dankjewel. Met een vriendelijke glimlach vertelde ik de jongen dat ik niet geïnteresseerd was, waarop hij zei: 'Goed, maar ik moet je nog wel iets zeggen. Ik weet niet of iemand het al eens tegen je gezegd heeft, maar deine Augen sind voll schön.' 'Oh… nou, dankjewel', antwoordde ik, waarna ik snel doorliep. Nog een beetje in de war door de veel te vriendelijke opmerking liep ik bijna op tegen een meisje in een felblauwe jas. Of ik maandelijks een bedrag wilde afstaan aan één of ander goed doel…

Als ik tegen iedereen door wie ik werd aangesproken 'ja' zou zeggen, zou ik honderd keer de wereld redden door alle goede doelen die ik steun, zou ik op tien verschillende kranten geabonneerd zijn en zou ik twintig verschillende studentenbijbaantjes hebben. Oh, en dan zou ik ook al vijf keer getrouwd zijn met enge oude mannen. Want dat is nog zoiets. Ik ben schijnbaar buitengewoon aantrekkelijk voor mannen die minstens 20 jaar ouder zijn dan ik. Een paar weken terug stapte er zo'n kale knikker op me af en vroeg of ik zin had om een keer samen met hem een Kaffee te gaan drinken. Ehm, voel eens even aan je voorhoofd vriend, nee.

Meestal voel ik me een beetje overvallen door mensen die me opeens aanspreken. Ik kan ook niet zo ad rem antwoorden als ik graag zou willen. Misschien heb ik een te open blik, waardoor ik toegankelijk overkom op anderen, zodat ik een gemakkelijk slachtoffer ben. Soms vind ik dat irritant en lastig, maar soms is het ook grappig en verrassend wat er uit zo'n kort gesprekje komt. Zo kreeg ik gisteren toch zomaar een compliment over mijn ogen.

Romy den Otter