Verhaoltjie voor de Korsemis

In deuze tijd van Coronao magge me as Baggerkoor nie mè mekaor rippetere, lae staon optreeje. Dà vinge me as koor hêêl jammer, want juist in de donkere daege van Korsemis zonge me graeg in bejaerde- en verzurregingshuize. Speciaol daervoor hebbe we ‘n ampart rippertwar opgebouwd en deur de jaere heen hè ‘k verschaaijene aaige teksies geschreve op bestaonde melodiechies. Voor de aerdighaaid hè ‘k ‘r nou een paor in ’t Slierechs vertaold, waerdeur ’t af en toe nie meer rijmt, dà zà je begrijpe. ‘k Hoop dà je zachies meezingt as ie dut verhaoltjie vedder leest.

Aan het strand, stil en verlaete, spoelde laetst een kersbôôm aan. Niemand had toe in de gaote dat die bôôm ooit weer zou staon. ’t Liefste zouwe ze ‘m verbrande, daervoor was tie veuls te nat. Net voordà tie zou verzande, kwam de Kersman op z’n pad, en die zee: “Oh bôôm waerom toch dà jij hier zô treurig legt, lest toen sting jij opgetuigd nog bij m’n neefie en m’n nicht.” “k Heb op zêê, zô sprak dien bôôm zacht, rondgedreve daege lang. Sturrem of rege, ‘k hiew de nachtwacht, ‘k hà wel kou, mor was nie bang. Golleve rolde over mijn heen, soms doch ik nou is ’t gedaen, mor toe lekend ‘t of t’r iets scheen. ’t Was gêên zon, gêên ster of maon. Tòdat ik de kust ontwaerde, wat ’n rust, ik was gered. Lieve God die mijn zô spaorde, luisterde naer m’n gebed.” Aan dà strand stil en verlaete zagge ze de Kersman staon die de bôôm daer nieuw geplant het en dat hêêl goed hè gedaen. As ’n baoke voor de zêêvaert staot die bôôm nou aan de kust en hij zwaait met aal z’n takke: “Vertrouw op mijn, wees mor gerust.” Aal die lichies in ’t donker en die balle overdags dat is ’t mooiste ster geflonker, ’t helderste wà je ooit zag.

Stille nacht, snêêuw vaalt zacht in de straet, wat ’n pracht. Kijk! De Kersman hij rijdt in z’n slee en breng kedoochies voor jou en mijn mee. Leg ze onder de bôôm, Kersfêêst dà lijk net ’n drôôm. Kaersieslicht, blij gezicht, mè mekaor neef en nicht. Hêêl de wèreld is saome bijêên, niemand is deuze daege aallêên. Kom mor binne, dà mag wel. Luister naer wat ik vertel. Goed voor mekaor ’t hêêle jaer, gêên geweld, gêên gevaer. Wèreldvrede dà wense wij jou, weg met ôôlog, met honger of kou. Geef van jouw liefde ’n dêêl, dêêl van jouw liefde hêêl veul.

[Huib Kraaijeveld