Marjanne Dijkstra
Marjanne Dijkstra Richard van Hoek Fotografie
ECHT SLYDREGTS

Voor de zekerheid

8 april 2021 om 12:03 Column

Alweer ruim een jaar leven we met het coronavirus. Tot nu toe is mijn gezin en een groot deel van mijn omgeving er aardig doorheen gefietst. Natuurlijk lezen en zien wij ook de nieuwsberichten met de vele positief geteste mensen en het aantal doden. Hoewel ze soms best ziek waren, er belandde gelukkig nog niemand die we kenden in het ziekenhuis of erger.

Mijn man en ik werken allebei al ruim een jaar zoveel mogelijk thuis. Soms heb ik een interview in Sliedrecht, maar vaak doe ik interviews ook telefonisch. Zo hopen we te voorkomen dat het virus zich verspreidt. De lichte paniek vorig jaar is echter wel overgegaan in gelaten berusting. Ik kijk uit naar zomer en uitjes, al is het maar naar de kinderboerderij. Ik zie mijn ouders weer iets vaker en mijn schoonmoeder komt ook af en toe langs.

De erge snot, hoest en verkoudheid was ons dit jaar een beetje bespaard gebleven. Tot vorige week. Mijn middelste kind heeft al sinds zijn geboorte last van zijn luchtwegen. Toen hij klonk of hij in Pieterburen woonde en zelfs de buurvrouw (!) een appje stuurde of het wel goed met hem ging, dacht ik nog steeds dat hij gewoon had wat hij al jaren had en waarvoor we tot dan toe elk jaar op de huisartsenpost belandden. Luchtweginfectie, eventueel medicatie mee en uitzieken. Toen ik zelf ook - zoals meestal als hij deze klachten heeft - begon te hoesten, waren wij vorige week dinsdag de eerste twee ‘coronatestsurvivors’ van ons gezin. Gewoon, voor de zekerheid. ‘Prima te doen hoor’, was het oordeel van mijn zoon, terwijl hij de beloofde Mac Flurry op smikkelde. De volgende ochtend bleken we allebei negatief. Een positief punt in dit geval.

Inmiddels waren alle drie mijn kinderen thuis met snot. Leek ons even slimmer in geval van school en met het lange Paasweekeinde voor de deur waren ze daarna vast klachtenvrij. De oudste bleef toch ook lang hoesten en haar negatief-geteste-broer en broer-zonder-klachten gingen dinsdag toch naar school. Dinsdag werd dochter op eigen verzoek getest, gewoon voor de zekerheid. Met haar eigen aanvulling: ‘Dan kan ik weer naar school’. Terwijl ik woensdagochtend Het Kompas Sliedrecht maak en zij wat rekensommen, hebben we het over de zwemles van haar broer die middag en dat ze hopelijk morgen weer naar school mag. Ik krijg een e-mail dat de testuitslag er is. Haar test blijkt tegen alle verwachtingen in positief. Terwijl ze huilend op mijn schoot kruipt (dág anderhalve meter!) snikt mijn tienjarige om het hardst: ‘En nu kan ik nóg niet naar school!’ Sja, life is what happens to you while you’re busy making other plans.

[Marjanne Dijkstra

Marjanne Dijkstra

advertentie
advertentie