Echt Sliedrechts - Klaas Vaak

Bij de huisarts werd ik door twee vriendelijk dames lachend herkend als die-man-van-de-stukkies-in-de-krant. Ja, maar ik kom voor de griepprik en de 70+ pneumokokken injectie. En als het pijn doet, komen jullie in mijn volgende stukkie ‘aan de beurt’. Nou, daar voelden ze wel voor en stelden zich aan weerszijden van mij op met afschrikwekkende injectienaalden, formaatje ‘breinaald’. De dames telden af en gelijktijdig verdwenen beide naalden in mijn armen. Ik beet op mijn tanden, gilde het net niet uit van de pijn, maar overweeg wel een martelingsmelding bij Amnesty.

Ik begrijp nu wel die mensen, die zich niet laten vaccineren. Anti-vaxxers en gelovigen hebben schijnbaar een lagere pijngrens. Logisch, dat minder kleinzerige mensen, zoals ik, de coronaprikken wel nemen. Iets met solidariteit, ‘zwaarste lasten, zwaarste schouders’ en niemand uitsluiten, zodat ook ongevaccineerden zich veilig kunnen bewegen zonder te veel anderen te besmetten. Ik wil ook snel die booster-prik, niet voor mezelf, maar om ongevaccineerden te beschermen. Het verkleint het besmettingsgevaar, want je moet er toch niet aan denken, dat je een ongevaccineerde besmet, die daardoor op de intensive care komt en overlijdt. Ik zou me erg rot voelen als iemand door mijn schuld zou sterven, toch?

Datzelfde gevoel zou ik hebben als ik gedeputeerde in Zeeland was, die een rapport over moedwillige PFAS lozingen 10 jaar onderin zijn lade had laten liggen. Of als ik bij omgevingsdienst of GGD in Zeeland zou werken en dat PFAS rapport gemist had. De arme zielen hadden er zowaar een hele nacht niet van geslapen! Vorige maand had een GGD’er in Velsen ook al zo’n slapeloze nacht, omdat hij de naam Tata Steel uit een vervuilingsrapport had gewist.

De vergelijking dringt zich op, maar vooralsnog neemt slapeloosheid onder bestuurders en veiligheidsinstanties in onze regio niet toe. Wel weet ik – als je wakker ligt van je werk – je het beste zelf kan opstappen! Tja, bestuurders, die “verhaaltjes-voor-de-vaak” vertellen, komen zelf steeds moeilijker in slaap.
Schrale troost, ik word er steeds wakkerder van!

Joop Keesmaat

Na mijn column over kastanjebomen, kwam er snel een vriendelijk en sportief antwoord: “Het is geen officieel beschermd dorpsgezicht, maar wel een karakteristieke historische lijn in ons dorp, die men probeert in stand te houden. Herplantplicht hoort daar zeker bij, wordt vrijwel altijd opgelegd, maar per geval bekeken. Aan de Stationsweg is wel herplantplicht opgelegd”. Dank en lijkt me voldoende waarborg om jarenlang te genieten van mooie, lange, ononderbroken rijen kastanjebomen langs de Stationsweg.