Lang geleeje…

SLIEDRECHTS DIALECT Zô ‘n jaer of 15 geleeje broche De Kraaijen ‘n CD-chie uit bij ’t 25 jaerig bestaon van d’n Historische Verêêniging Slierecht. Op dà schijfie stinge 12 in ’t Slierechs diëlect gezonge vaarsies. ’t Plaetjie was ’n grôôt succes, d’r gonge d’r aal met aal ’n paor duzend van over d’n tôônbank. Ok bij optreejes van De Kraaijen was t’r veul vraeg naer. Mor op ’n keer wazze ze op en mosse me nee verkôôpe aan belangstellende ‘fans’. Jammer, mor ’t was nie aanders. Êên van die liedjies begon met dezellefde woordties as dut verhaoltjie. Lang geleeje de vekering, daernae de verlovingstijd en steeds vaoker de bewering, ‘k wil ie nooit, nee nooit meer kwijt. Toe het ie op ’n dag gevrooge: ”Wil ie mè me trouwe schat?” Ze is hum om z’n nek gevloge, aallebaai heur wange nat. ‘k Ben verliefd, schat ik ben staopelgek op jou. Smoorverliefd, weet jie wel wat ik graeg zou? Mè je kroele as ie wil de hêêlen dag. Mò je voele, hêêl m’n hart dat is van slag. En hij vatte gaauw z’n zoudoek, veegde zacht heur kôône drôôg. Daolijk saompies in het trouwboek, ok hij kreeg traene in z’n ôôg. De grôôten dag die is gekomme, bruid en bruigom wat ’n paor. Mooie klere, mooie blomme, femilie fêêstend bij mekaor. Aaltijd bij mekaor gebleve, liefde was t’r steeds volop. Broch d’n ooievaor nieuw leve, steeg het geluk weer naer d’n top. En vendaeg magge me viere 40 jaere lang een paor en ’t mag dut bruidspaor siere, nog steeds verliefd en bij mekaor. 15 jaer laeter kwam ’t vollegende uit m’n pen met as titel: Net as gistere. Waer bleve de jaere? Ze zijn omgevloge. Ons kaainder groeide op, mens wat wazze ze gaauw grôôt. D’n êêste keer wij saompies, jou hand raokte mijn aan. ’t Beurde echt bekant een levelang terug. Ja, zô lijken ‘t wel, ’t gaot aamel veuls te vlug. ’t Leek net gistere, ik wier verliefd op jou, net of ’t gist’re was, zee jij ik wor je vrouw. De drôôme uit ons jeugd, ze kwamme uit, ’t is gaauw gegaon. En je hoop mor dat ze maarege nog bestaon. Jouw haere zijn nou zullever, êêst was ’t net van goud. Mor die lach die ‘k in je ôôge ziet, die lach die wor nooit oud. Dà zachte in jouw stem hoor ik vendaeg nog net as toen. De liefde klink in aalles wà jij zegt. Ja, dà ’s wat ik hoor, jouw liefde die is echt… en dan komp ’t refraaintjie nog ’n keer.

[Huib Kraaijeveld