Het verhaal van echtpaar Batenburg

SLIEDRECHT Tijdens de jaarlijkse lintjesregen op vrijdag 26 april ontvingen vier Sliedrechters een Koninklijke Onderscheiding van Burgemeester Bram van Hemmen. Waaronder het echtpaar Batenburg voor het gedurende een lange periode zich verdienstelijk te maken voor de samenleving.

door Kelly Petrie

Na een zeer gastvrije ontvangst met koffie en echte roomboterkoekjes brandt het echtpaar gelijk los op de vraag of ze een vermoeden hadden, toen ze met een smoes naar partycentrum de Lockhorst werden gelokt, om benoemd te worden tot lid in de Orde van Oranje-Nassau. In koor: 'Nee, totaal niet!'

Nel Batenburg: ,,We waren totaal overdonderd. Onze kleinzoon moest voetballen en we waren gevraagd om bij de wedstrijd te komen kijken. Ik zag er zelfs een beetje tegenop en hielt de boot af, want mijn gezondheid is niet zo goed de laatste tijd. Toen we niet richting 'De Stoep' maar naar de Lockhorst reden snapten we er helemaal niks meer van." ,,Het was echt een hele grote verassing," vult meneer Batenburg aan.

De ontmoeting met de burgermeester voelde als vanouds. Arie: ,,Toen Bram net werkzaam was in de gemeente Sliedrecht is hij eens bij ons aangeschoven voor het avondeten.' Op de vraag wat de pot schafte antwoordde mevrouw Batenburg nuchter: ,,Nou gewoon, bloemkool en bonen. Al hebben mijn collega's van het Baggermuseum mij de volgende dag wel goed in het ootje genomen door te zeggen dat de burgermeester niet kon komen die dag. Hij lag zogenaamd met buikgriep op bed."

Het echtpaar is geboren in Goudriaan, maar woont al 48 jaar samen in Sliedrecht. Gezamenlijk hebben ze 5 kinderen en 19 kleinkinderen, waarvan de jongste 21 maanden en de oudste 30 jaar jong. ,,Oppassen op de kleinkinderen is onze grootste hobby", vertellen ze vol trots, kijkend ze naar de muur met familiefoto's.

Arie Batenburg is altijd werkzaam geweest als baggeraar. ,,Je was in die tijd zomaar ineens een jaar van huis. Nog zo groen als gras, 22 jaar jong en al de halve wereld rondgereisd, met als eindstation Zuid-Afrika. Ik begon op mijn 17^e als koksmaatje oftewel ketelbinkie, maar werd al spoedig benoemd tot schipper. Het was hard werken, maar je houdt het vol als je dol ben op wat je doet. Nel is net als haar man Arie ook altijd een harde werker geweest. ,,Ik was net 17 en werkte en woonde in op de Poolse ambassade. Ik ging maar 1 keer in de 14 dagen een weekend naar huis. Het gebouw telde maar liefst 24 kamers en een tuin zo groot. Het gras maaien alleen al kostte me 2 uur. Kun je nagaan."

Samen delen ze vooral de gezamenlijke liefde voor fietsen. Nel: ,,Toen ik nog een stuk gezonder was zijn we eens op de bonnefooi heel België door gecrost. Alleen een routekaart en geen 1 overnachting geboekt. Het was geweldig. Naast hen gedeelde hobby's werken ze al jaren samen vrijwillig en met veel plezier in het nationaal baggermuseum. Arie: ,,Er zijn nog maar weinig echt oud baggeraars die het verhaal naar eigen ervaring kunnen vertellen. Het allermooiste is toch wel de privé rondleiding die ik heb mogen geven met onze inmiddels koning, maar toen nog jonge prins Willem Alexander. We sloten het af met een biertje."