Ziekenhuis voorgoed op slot

SLIEDRECHT Twee vrouwen vallen elkaar in de armen. ,,Hoi, jij ook hier, wat leuk! Hoe is het nu met je? En waar werk je?" Het was één grote reünie zaterdag in het Albert Schweitzer ziekenhuis in Sliedrecht. Hoewel er de dag ervoor nog patiënten kwamen, waren die er zaterdag niet en was het pand gevuld met (oud-)medewerkers, oud-patiënten, andere belangstellenden en vooral met heel erg veel herinneringen. Het was de laatste kans om nog een kijkje te nemen in het ziekenhuis voor de deuren op slot gaan en er appartementen op het terrein komen te staan.

door Marjanne Dijkstra

Ewine Armbrust is een van de mensen die nog een keer komt kijken. Ze werkte met periodes als diëtist in het ziekenhuis in Sliedrecht, maar werkte ook wel in het oude gemeenteziekenhuis in Dordrecht. Het werken in de twee ziekenhuizen, die later zouden samengaan in het Albert Schweitzer ziekenhuis, was volgens haar heel anders. ,,Hier was het veel strenger. Als er een arts op de zaal kwam, moesten wij ons mond houden. In Dordrecht was het allemaal veel vrijer. Wel was het contact met patiënten hier weer heel anders. In de tuin van het ziekenhuis stond een tuinhuisje met rotan meubeltjes. Daar ontving ik de mensen en die deden vaak heel relaxed en uitgebreid hun verhaal. In Dordrecht had ik mijn afspraken veel sneller afgewerkt. Waarom ik hier vandaag kwam kijken? Pure nieuwsgierigheid. Ik vond het leuk om mensen te zien en er waren er veel die mij nog kenden."

Atie Molendijk en Nelinca Verseijl zitten samen oude herinneringen op te halen. Molendijk kwam in 1980 in het ziekenhuis werken als ziekenverzorgende en deed daarna de opleiding tot verpleegkundige. Verseijl was leerling bij haar. Molendijk herinnert zich: ,,De saamhorigheid vond ik heel erg mooi. Iedereen had hier wat voor elkaar over en ook buiten het werk gingen we soms dagjes weg." Verseijl vult aan: ,,We gingen ook gewoon pas naar huis als het werk klaar was. Omdat het zo'n klein ziekenhuis was, moest je overal een beetje verstand van hebben en dat maakte het werk leuker." Ze kijken samen even rond en spotten iemand van vroeger. ,,Is dat hem? Oh ja ,kijk!", en stuiven samen weg om nog meer herinneringen op te halen.

Burgemeester Bram van Hemmen heeft samen met Elly de Leeuwerk, zij werkte het allerlangst in het Sliedrechtse ziekenhuis, het laatste woord: ,,Ik word vaak gevraagd om iets te openen, maar vrijwel nooit om iets te sluiten. Het ziekenhuis was de trots van Sliedrecht en een plek waar mensen worden geboren en overlijden. Dat die plek nu fysiek weggaat, gaat veel mensen aan het hart. Het ziekenhuis zelf verdwijnt niet uit Sliedrecht, maar heropent op een andere plek." De Leeuwerk stelde dat het personeel van het ziekenhuis onderling altijd een goede sfeer had. ,,We hebben hier mooie momenten meegemaakt. Op de nieuwe locatie zal het voor iedereen anders zijn en is het wennen, maar jezelf neem je mee." De twee deden samen een bundel met door bezoekers geschreven herinneringen in een verhuisdoos en sloten deze, om straks tijdens de officiële opening van het nieuwe ziekenhuis op 18 september weer uit te pakken en voor iedereen ter inzage neer te leggen.

Voorlichter Frank van den Elsen is tevreden over de dag. ,,Er zijn hier vandaag zeker zo'n vierhonderd mensen over de vloer geweest. Het is mooi om te zien hoe mensen die elkaar een tijd niet hebben gezien, zo de draad weer oppakken en zich weer in het ziekenhuis wanen alsof ze nooit zijn weggeweest. Het was nog een hele klus om deze dag te organiseren. Tot vrijdag was het ziekenhuis in bedrijf en aan het eind van deze maand moet het pand overgedragen zijn aan de koper. Het is fijn dat we nu toch mensen de mogelijkheid hebben kunnen geven nog een keer te komen kijken."

Op het terrein waar het ziekenhuis staat komen appartementen in de vorm van 'Urban Villa's'. Ze worden gebouwd door de Sliedrechtse vastgoedontwikkelaar Crossing Borders Development. Het nieuwe ziekenhuis tegenover het station gaat op maandag 22 juli open.