Martine was verknocht aan het ziekenhuis in Sliedrecht: ‘Je werkte met elkaar in vertrouwen’

SLIEDRECHT Dat ze als schippersdochter en schippersvrouw in 1981 nu net in Sliedrecht aan de wal belandde, was toeval. Dat ze zich daar in het ziekenhuis tot anesthesiemedewerker specialiseerde, ook: het ziekenhuis vroeg haar dat te doen. Maar dat Martine Markusse 42 jaren later pas met pensioen gaat uit diezelfde functie, dat is geen toeval maar een bewuste keuze.

,,Het was mooi werk en een fijne plek. Ik had iets met de mensen die er werkten, de kleinschaligheid, de korte lijnen. En ik heb me altijd gewaardeerd gevoeld.” Dinsdag 14 februari is haar laatste werkdag. De jaren 90 en de jaren 00 waren de glorietijd voor de operatieafdeling in het ziekenhuis in de Wilhelminastraat en een tijd waaraan ze goede herinneringen bewaart. Onder leiding van de recent overleden anesthesioloog Jovo Sekulovic werd er een succesvolle dagbehandeling opgebouwd en de basis gelegd voor het huidige pijnbehandelcentrum.

Vertrouwen

Martine werkte op een steenworp afstand van haar huis. ,,We hadden een kleine groep, kenden elkaar. Als het werk op jouw OK klaar was, ging je je collega’s helpen. Had iemand het een tijdje moeilijk, dan werd die persoon even uit de wind gehouden. Van ‘Sekoel’ – zoals Sekulovic werd genoemd – wisten wij met één blik wat hij wilde. Je werkte met elkaar op basis van vertrouwen, tegenwoordig meer op procedures. Personeel was er precies genoeg, niemand te veel.” In 2013 was de schaalvergroting in de zorg zodanig ingetreden dat de Sliedrechtse OK’s te klein werden geacht om op die locatie te blijven bestaan. Het OK-complex ging over naar de Zwijndrechtse vestiging van het Albert Schweitzer ziekenhuis.

Pijnbehandelingen

Maar de pijnbehandelingen, waar geen narcose bij kwam kijken, die bleven met een klein team – onder wie Martine – in Sliedrecht achter op de OK’s. Dat bleef zo totdat in 2019 de locatie in de Wilhelminastraat werd gesloten en de poliklinieken verhuisden naar het Stationspark. Toen moest Martine alsnog mee naar Zwijndrecht. Ook daar bleef ze de laatste 3,5 jaar van haar loopbaan specifiek aan de pijnbehandelingen op de OK gekoppeld. ,,Over pijn wordt nog wel eens wat geringschattend gedaan, maar het beïnvloedt het leven enorm. Er zijn effectieve behandelingen en daar zouden meer mensen baat bij kunnen hebben. Met de pijndokters heb ik een fijne band gekregen. Met de patiënten ook, want zij zijn wakker tijdens de ingreep, dus je hebt contact.”

Actief blijven

Wat voor haar wel hetzelfde bleef: fietsen naar het werk. Alleen nu van Sliedrecht helemaal naar Zwijndrecht, maar dan wel op een e-bike. En elk nadeel heeft z’n voordeel: die e-bike blijkt uitstekend van pas te komen voor een nevenfunctie. Martine helpt namelijk twee dagen in de week haar zoon in Bergambacht, die daar eigenaar is van een snackbar, met onder meer het bezorgen van bestellingen. ,,Zó leuk, met die jongelui daar samenwerken!” Eén dag per week past ze op haar drie kleinkinderen. Dus al met al heeft ze op haar 66e een goed gevulde ‘werkweek’. ,,Nu de twee werkdagen in het ziekenhuis wegvallen, heb ik tijd over voor andere dingen. Ik wil heel graag zo actief mogelijk blijven.”