On the road again

Bij hêêl veul dinger om me heen, schiet ‘r me dikkels een versie in gedachte. Bekant aaltijd komme die versies uit de tijd dà ‘k jonger was, en de jaere 60 van de vorigen êêuw zijn daerin dan ’n bron van insperaosie. Dut is t’r ok weer zô êêntjie: Canned Heat. Dien band is in 1965 in Los Angeles gevurremd. Dà ze wèreldwijd bekend wiere is (en meschie wel juist veraal) te danke aan hullieze optreejes op de grôôtste meziekfestivals over hêêl de wèreld. Ze speulde o.a. op Woodstock (1969). Hullies ‘Going up the country’ wor wel gezien as de offisjeuze soundtrack van de fillem over dat Woodstock festival. Minstes zô bekend is ‘On the road again’ dà net voor ’t festival uitkwam.

’t Schoot deur m’n hôôd nou dà ‘k nae tijje weer is wat afstande reej op de snelweg. Een paor dinger viele op. De mêêste otorijjers houwe d’r aaige vrij secuur aan de 100 km. Opvaallend zijn dus de gaste die veuls te hard rijje. Host aaltijd betreffe dat maareke van oto’s waermee gesjoemeld wier as ’t om uitstôôtgegeves gong. Mijn conclusie is simpel: d’r is nie aallêên gerommeld met de uitstôôtgegeves, mor ok de snelhaaidsapperetuur deug van gêên kante.

Nog zôôiets opvaallends: ’t is nie de gewoonte om as ie ’n lekken band rijdt, die aan flarde gaot en nie ‘geplakt’ kan worde, die eventjies ì je vrachtwaoge te legge en mee naer huis te neme. Bè je gek… die laet jie gewoon aan de kant van de weg achter. Net as dat maaisie van 16. Van dà soort dinge wor ik kriegel. Netuulijk, ‘k weet wel dà dut aamel klaain bier is in vergelijking met de grôôte perbleme van de wèreld, mor toch…

‘On the road again’ was ‘r aal veer voor Canned Heat. Een oerversie geschreve en opgenome deur Floyd Jones daoteerde zellefs al uit 1951. Dát herinner ik m’n aaige dan weer nie; ik was toen pas êên jaer oud.

En zô springe dan tijdes ’t rijje mijn gedachtes heen en weer. Verrek, ben ‘k nou aal weer bij Bredao? Al ’n hêêl hortie nie in die stad gewist. Hoe zat dà nou ok aal weer met ’t turrefschip? Aaigelijk onze aaige ‘Paerd van Troje’66-geschiedenis. ’t Is ok jaere trug dat in ’t Turrefschip, zeg mor D’n Bonkelaer van Bredao, de jaerlijkse Stripdaege wiere gehouwe. D’n Bonkelaer, hoe veer gevodderd zou m’n vriend M. al zijn met ’t boek daer over? Kan u ’t aallemael nog vollege?

[Gert