What about us?

Zondag 2 december gaat een nieuw initiatief van start in Sliedrecht. Het heet 'About us'. Het vindt plaats in een kerk, maar het is voor iedereen. Laagdrempelig. Ik ga daar geen reclame voor maken. Deze mensen weten zelf heel goed de media te vinden. Op hun website lees ik een zinnetje dat mij raakt: 'Door het hoge tempo waarin we leven hebben we weinig tijd om stil te staan bij relevante levensthema's.'

Kijk, dat herken ik. En niet alleen zo rond de deadline van een column. Wat een ballen proberen velen van ons in de lucht te houden. Vooral jonge mensen staan onder een enorme prestatiedruk in deze maatschappij. We maken elkaar gek. En: waarvoor eigenlijk? Wie garandeert je dat je een succesvolle plaats in de samenleving krijgt? Hoezo: succes, bestáát dat eigenlijk?

Zo'n uur van bezinning lijkt me niet overbodig. 'About us' zie ik als de Sliedrechtse versie van B-loft in Hardinxveld. Deze groep weet via sociale media een grote groep (jonge) mensen te bereiken met inspirerende, kortdurende events. Ik ben daar een paar keer geweest. (Oudere mensen zijn ook welkom.) Daar werden zinvolle thema's nuttig en laagdrempelig aangereikt, op een manier die mij boeide. En niet alleen mij: elfhonderd bezoekers is geen uitzondering. De eerste spreker bij 'About us' is Arie de Rover. Ik las een paar jaar geleden zijn boek 'Leven na de genadeklap'. Hij laat zien dat mensen, kerkelijk of niet, maar al te vaak vastlopen in de prestatiedruk van het leven. Waar vind je nog een plek waar je jezelf mag zijn? Zonder veroordeeld te worden? Waar kun je nog ervaren dat je geliefd bent? In mijn eigen leven heb ik dat bijvoorbeeld ervaren in familie, bij vrienden, en ja ook in de kerk. En nóg.

Vorige maand werd ik 50 jaar. Mijn vrouw heeft voor die gelegenheid een collage gemaakt van meer dan vierhonderd fotootjes van mezelf. Elke foto is ongeveer drie bij vier centimeter. Op één van die foto's sta ik een beetje druk te doen met een gitaar. Ik zal een jaar of zestien zijn geweest. Dat was in de kerk waarin ik opgroeide. Ik herken de groene plastic stoelen. Het is me bijgebleven dat er ruimte was om jezelf te zijn. Ik ontdekte pas later dat dit helemaal niet vanzelfsprekend is. Waar systemen de macht hebben, daar stellen kwetsbare mensen de vraag: 'What about us?' Ik hoop van harte dat mensen verder geholpen worden met wat er wordt aangereikt. Of het nu in de kerk is of daarbuiten. Op een event of ergens anders. Dat je ervaart: het gaat over iets wezenlijks. Over het leven. Over mij. Ik mag er zijn.

Geert van Dijk