De razende reporter

De trouwe Kompaslezer is het waarschijnlijk niet ontgaan: naast de column 'Echt Sliedrechts' verzorg ik nu wekelijks ook andere artikelen. 'De razende reporter', grapt mijn vader regelmatig.

Voor mij is het een droom die uitkomt. Lezen en schrijven is sinds dat ik het aardig onder de knie heb, een groot onderdeel in mijn leven. De dagboeken, gedichten en schriftjes vol verhalen zijn ontelbaar. Om maar niet te spreken van de boeken die ik verslonden heb. Ik ben een denker. Altijd staat mijn hoofd aan. Maar als ik schrijf dan voel ik.

Nu horen we regelmatig de kreet 'maak van je passie je beroep'. Je zou dus denken dat ik de gelukkigste vrouw op de wereld ben. Toch krijg ik steeds vaker jeuk als mensen beginnen over hun passie volgen. Niks mis met stellingname, gedrevenheid en vastberadenheid. Maar ik heb inmiddels zelf mogen ervaren dat dit in de praktijk niet altijd opgaat.

Toen ik naast mijn eigen sportactiviteiten ook op vaste dagen lessen ging geven, verloor ik mijn passie voor mijn eigen trainingen. Je denkt dat je de hele dag niets liever zou doen dan dat waar je hart vol van is, maar als je logisch nadenkt dan kijk je uit naar dat 'moment suprême', omdat je er de rest van de dag geen tijd voor had. Je kunt het vergelijken met een vakantie. Het biedt ontspanning, NAAST je drukke leven. Niemands leven is een grote vakantie. Of doe ik iets verkeerd? Nu ik mensen in bewegen begeleid, wanneer het mij uitkomt, heb ik de liefde voor mijn eigen trainingen weer terug gevonden.

Maar, ik dwaal af. Toen ik dus gevraagd werd om als journalist aan de slag te gaan was ik zeker huiverig. Er kwam nu druk op de ketel. Deadlines enzo. Straks maak ik fouten? Voor heel Sliedrecht zichtbaar! Zou ik het plezier in een verhaal vertellen verliezen? Maar het tegendeel is waar, dat van dat plezier verliezen dan. Fouten worden er zeker gemaakt en niet alle reacties op mijn columns of artikelen zijn lovend. Maar wie zijn hoofd boven het maaiveld uitsteekt...

Ondanks dat geniet ik met volle teugen van mijn nieuwe functie voor het Kompas. Misschien omdat verslag uitbrengen iets anders is dan zelf alles uit je grote duim zuigen. Of zou het komen door de vele mooie mensen en stichtingen die ik heb leren kennen en de leuke reacties die ik krijg? Natuurlijk zal de wetenschap dat niets ons wereldbeeld zo bepaalt als de media, en het kleine beetje roem, want ja, ik ben nu toch wel een bekende BS-er, er ook mee te maken hebben. Want misschien wel als columniste, maar niet als reporter kan ik het niet mooier maken dan het daadwerkelijk is. Maar zeg nou zelf. Meer invloed, gratis drankjes en kleding is natuurlijk wel een hele mooie bijkomstigheid.

Kelly Petrie