Wie helpt wie?

Ik voel me vandaag slecht. Echt slecht. Ik ben neerslachtig en angstig. Ik zit aan de eettafel en staar naar mijn koffie. Ik ben vandaag vrij van mijn werk, ben niet ziek en zit binnen daar waar het warm is. Niks te klagen toch?

Toch staat madame depri al sinds het ochtendgloren op het raam te bonken. Buiten. In de regen. En daar blijft ze ook besluit ik. Geen twijfel over mogelijk. Oke, een beetje dan… Zucht…. Nou, doe dat gordijn maar dicht want dat mens bij het raam begint me lichtelijk te irriteren.

Oké.

Goed zo, probleem opgelost. Wat eet ik vanavond? Ik sta een uur later fris en fruitig voor de supermarkt. Het regent nog steeds, hard ook en een gure Noordooster waait om mijn oren.

Mijn oog valt op de altijd vriendelijke straatkrantverkoper. Hij kruist mijn blik en lacht zijn niet al te mooie gebit bloot. Een blik van herkenning. In gebrekkig Nederlands vraagt hij hoe het gaat. Ik lieg, want ik zou niet durven zeggen dat ik mij even niet zo goed voel. Met jou? Hij knikt alleen en lacht er weer bij. Ik geef hem geld, hij mij het krantje. Fijne dag mevrouw.

In weer en wind is hij aan het werk. Wenst iedereen een goedemiddag. Zou hij dan nooit een slechte dag hebben? Natuurlijk wel. Door echte problemen. Zoals bijvoorbeeld: Heb ik morgen werk en geld om te eten. En zou ik vanavond een warme deken in m'n bed hebben. Of überhaupt een plek om te slapen? Dag in dag uit ziet hij mensen zoals ik voorbij lopen. Zwaaiend met tasjes vol eten, elektronica, speelgoed en parfums. Mensen die allemaal goed meedraaien in het zo geheten systeem.

Ik kan me goed voorstellen dat u niet op de inhoud van de daklozenkrant zit te wachten. Misschien ziet u het als niet meer dan een veredelde bedelbrief. Maar de enige reden dat hij of zij daar staat is omdat de meesten meer willen hebben dan een ander. Misschien een vooroordeel, maar dat is hoe ik het zie.

Wie ben ik om te zeggen wat u moet doen. Doe wat u zelf het beste lijkt maar, loop alstublieft niet met een dodelijke blik langs een verkoper om dan met de aankopen in je luxe warme auto te stappen richting huis. Dat staat zo ontzettend dom. Het starten van je auto is namelijk al duurder dan het kopen van zo'n krantje. Wie weet kan hij of zij meer voor u betekenen dan andersom. Eenmaal thuis aan mijn warme maaltijd was ik namelijk in 1 klap van mijn slechte humeur verlost.

Kelly Petrie