In de Klaaindiepstraet

SLIEDRECHTS DIALECT Onderlest zag ik op facebook een berichie verbij komme. Iemand vroog of 'r meschie nog meer gedichies over Slierecht bestinge. Eên reactie daerop was: vraeg Huib de Kraaij is, die het 'r zat over geschreve. 'k Doch bij m'n aaige: wie zou daer nieuwsgierig naer weze? 't Is nou temet 'n maond geleeje en d'r hè niemand aan d'n bel getrokke. 't Is netuulijk waer, 'k hè veraal vaarsies in onze durrepstaol geschreve en daer saome mè m'n zus Nell meziek bij 'gecompeneerd'. In 2005 hen we daer een cd-chie van gemaokt mè 12 liedjies. We hen 'n paor jaer met ons rippertwar de polder rond getrokke. We deeje dat hôôfzaokelijk bij vrouwe verêêniginge en kaarekelijke gezellighaaidsclubpies, mor ok op verjaers- of aandere femiliefêêsies. Voorwaerde was wel: je mot ons thuis komme ophaole en trugbrenge, want wij rijje gêên oto. 't Wazze dankbaore optreejes waer de toehoorders veul plezier aan beleefde. Jammer genogt is daer deur ziekte và mijn kant 'n end aan gekomme.

'k Ben wel deurgegaon mè liedjies over ons durrep te schrijve. Die gaon bevôôbeld over de Waotertoren, de Westebrug, 't Klaaindiep, een stoephuis op Baonhoek, mijn weunplaets 't Baggerdurrep, en kort geleeje hè je in deuze krant nog kanne leze over de Baonstoep en 't schaaije van Slierecht en nou deuze keer over de Klaaindiepstraet. In de Klaaindiepstraet op nommero 3, daer wier ik gebore of wis ie dat nie? 't Was nog in d'n ôôlog, in 't voorleste jaer. D'n hongerwinter die kwam nog, dà 's waer. Ied're keer as ik trugdenkt, gao m'n hart sneller slaon, ziet ik í m'n gedachte de Westebrug opegaon. Dan vaer deur 't Klaaindiepie een hoepescheepie verbij. Ja, in de Klaaindiepstraet op 3 weunde wij.

M'n vaoder was schipper, aailijk meer kapitaain, op 't Hoopie van Bonsies, dà bôôtjie was klaain. Mor hoe vedder de jaere, hoe grôôter z'n schip. Pao Kors bleef mor groeie, hij steeg met een stip. Hij zwieref over de wèreld, van 't weste tot ôôst en was vaok gescheeje van vrouw en van krôôst. 't Was aallicht voor wat maonde, af en toe wel een jaer. Je mò me gelôôve, wà 'k vertel is echt waer. In de Klaaindiepstraet, we weunde daer fijn. Soms zou ie wel wille dat 't nog zô kon zijn. 't Is aamel verleeje, wà gong de tijd toch vlug. M'n jeugd, de Klaaindiepstraet en de Westebrug.

[Huib Kraaijeveld