Het nieuwe normaal

Welkom in de anderhalve-meter-samenleving. Volgens onze premier zijn we op zoek naar het nieuwe normaal. Het is moeilijk voor te stellen dat de coronamaatregelen spoedig worden ingetrokken. Maar ik kan me nog maar heel moeilijk een voorstelling maken van het 'nieuwe normaal'. Okee, ik heb me al bedacht dat vaker handen wassen gewoon gaat worden. En het zou goed zijn voor onze planeet als vliegvakanties minder vanzelfsprekend blijven. Misschien dat we in de toekomst nooit meer handen gaan geven. Daar kan ik me nog wel iets bij voorstellen. Maar: zullen we dan nooit meer een theater of film bezoeken? Of elkaar ontmoeten in een restaurant of in de kerk? Ik kan me nu gewoon nog niet voorstellen dat die anderhalve meter 'sociale' afstand definitief tot de normale omgangsvormen zullen blijven behoren. Als ik op de Kerkbuurt rondloop, dan denk ik wat iedereen denkt: vroeg of laat gaan de eetgelegenheden wel weer open. Leg maar eens aan ouderen of gehandicapten uit dat ze pas weer bezoek krijgen als er een vaccin is. Of dat afstand houden normaal is. Kortom: ik krijg het plaatje van de toekomst in mijn hoofd nog niet rond. Maar misschien is dat precies wat Rutte bedoelt: dat we daar dus nog naar aan het zoeken zijn. Zolang je aan het zoeken bent, heb je het immers nog niet gevonden. Het wordt in elk geval niet meer zoals het was.

Afgelopen zondag was het Pasen. In gedachten zie ik eerst drie vrouwen, later twee mannen bij een leeg graf. Ze kunnen dat heel moeilijk plaatsen. Ze zijn op zoek naar het nieuwe normaal. Toen hun Heer sprak over de opstanding, kon niemand daar een voorstelling van maken. Maar nu, nu moeten ze zijn opstanding proberen in te passen in hun systeem. Voortaan staat het leven in het teken van de hoop. Het licht wint het van de duisternis. Het leven is sterker dan de dood. Dat is lastig te plaatsen in ons leven. Hoezo: de dood is overwonnen? Toch is dat eeuwenoude verhaal diep geworteld, ook in ons Mooi Sliedrecht: de liefde wint het van de haat. Wie daar iets van heeft ervaren, wil nooit meer terug naar hoe het was.

Geert van Dijk