Met aallebaai je bêêne op de grond staon

SLIEDRECHTS DIALECT As diëlectpraoter en -schrijver maarek ie wel-is wat een aerdig taolgebruik we aaigelijk in ons goeje vaoderland hebbe. Je staot ‘r somwaaile versteld van hoevel spreekwoorde en gezegdes d’r bestaon over verschaaijene van onze ledemaote. Gezegdes die we o zô makkelijk daegelijks, zonder d‘r bij deur te denke, gebruike. Neem nou de onderdaone die moeder netuur je bij je geboorte meegaf om d’r mee over de wèreld te banjere. Om nou nie iemand op ’t vekeerde bêên te zette, ik bedoel mè je onderdaone netuulijk aallebaai onze bêêne. Wat is ’t goed dà me d’r ok twêê van gekrege hebbe, want op êên bêên kà je teslotte nie lôôpe.

Wat is ’t meraokels fijn as ie goed lôôpe kan. Sommiges hebbe bevôôbeld ’t Pieterpad gelôôpe. Dà ’s zô’n bietjie ons land deur in de volle lengte. As ie nò nie op ie leste bêêne lôôpt, wà kà je dan geniete van de netuur. Je kan de veugeltjies nog hore fluite. Dat aalles doe je ’t beste as ie nie te hard van staopel lôôpt. As ie saome aan de koiër gaot, kà je lekker van gedachtes wissele, waer we in onze gejaogde tijd dikkels nie meer aan toe komme. Een nie onbelangrijk ploegchie mense, en dà zijn d’r duuzende, ziet ’r gêên bêên in om met de Nijmeegse vierdaegse, vier daege lang, 40 of 50 kilemeter te gaon lôôpe. Dat is vier daege je bêêne uit jie gat lôôpe om ’t kruisie maor weer te haole. Onze bêênewaoge is ok een verdêêlige menier om veruit te komme. Onze stappers zijn al tevreeje met een paor goeje sokke en een paor makkelijke wandelschoene. Daerbij mò je netuulijk oppasse dà je nie met ’t vekeerde bêên uit je bed stapt. Want as ’t dan paassies ietewat tege zit, en niks menselijks is ons ommers vreemd, stao je zôômaar op ie achterste bêêne.

Zellef ben ‘k zô’n lôôper nie meer. M’n vrouw en ikke lôôpe ’s oches met ons rollaotertie een haalef uurtie en dà kanne me net bijbêêne. Je kan ok iemand een bêêntjie lichte, wat dan ’t verkeerde gebruik is và je bêêne. D’r zijn ok mense die denke hêêl de wèreld in d’r zak te hebbe, de geslaogdes dus. Hullie motte oppasse, want ’t zijn staareke bêêne die de weelde kanne draoge. As iemand is een vekeerde opmaareking tege ons maokt, is dat aal gaauw tege ’t zere bêên schoppe. Daerom is ’t goed om mor met aallebaai je bêêne op de grond te blijve staon.

 [Jan van der Vlies