Mondkappies wel of nie

SLIEDRECHT Nooit gedocht dà ‘k nog is gemuilkurrefd deur ’t leve zou motte gaon. Sommige loi hebbe van d’r aaige al ôôgkleppe op, dan blijf ‘r niks over. As ie nie uitkijkt, gao je nog legge vaalle, omdà je brilleglaoze beslaon, mor daer bestaon dan weer doeksies voor. ’t Is ’n naore tijd, as ‘t waere. As ie je gat wil luchte, mag ie op de fiets gelukkig nog zonder kappie rijje, mor as ie ingehaold wordt deur zô ’n hardrijjer, die je zonder waorschouwing in de kant douwt, z’n snotkoker am-pesant leegt en ok nog zit te kwaaiere, dan krijg ie, as ’t aangewind is, de volle laog en is ’n regenkappie beterder. Om de kappies goed te gebruike mag ie nie frunnike, je mag ze mor êên keer gebruike, regelmaotig een verschôôningksie, dus dà gaot aerdig in de pepiere lôôpe.

Daerom gebruike sommiges een ouwe onderbroek, met ’n stevig sprantjie tege de besmettinge, een oud kusseslôôp, een verslete hempie of een dun jurreksie. Toch zijn d’r mense die d’r ’n aerdige boterham mee verdiene: neem nou de fabbricaozie van mondkappies bevôôbeld mè je bedrijfsnaom of ie aaige naom d’r op. Ze gaon in aanderande soorte en maete as waareme brôôjchies over de tôônbank. Omdat de sportschool goed voor ie is, mogge die ope blijve. Persoonlijk ving ‘k lekker ete beterder voor m’n gêêst, mor hoe de resterantjies heullie best deeje, ze mosse jammer genogt dicht. Reksies in de supermarte waerin ie je karrechie en in twêê gaete je hande ken ontsmette, zijn ‘n uitkomst. D’r schijne verempeld mense te weze, die daer dan weer pepierechies ingooie.

Thuiswaareke (een brêêd begrip) is effies leuk, mor je mis toch je kelegaos. Sommiges wille vergoeding voor ’t w.c.-pepier e.d., mor toe ‘k nog waarekte wiere d’r in d’n baos z’n tijd ok al veul privé-zaoke gedaen, maor daer hoor ie niks over. Je kan ’t pepier ok an twêê kante gebruike as ’t je te gortig wordt.

Eêst was iederêên zô meraokels lief voor mekaor, we gonge soep koke voor ouwe van daege en zwaaie bij bejaerdehuize. Nou viere de korte lontjies alweer aerdig hôôgtij. Waer ‘k m’n aaige zô an aaregert, zijn de beelde op tillevisie, waer ie aamel loi bij ‘t otoraompie zie zitte, met heullieze klep ope, je kan ‘t brôôd nog in de keelgaete zien zitte en laeter staon ze ok d’r neuze uit te baggere. Wie wil dà zien?

[Macky van Leeuwen - de Jong