'Ze zeiden dat ik het niet kon. Dus deed ik het.'

SLIEDRECHT Maria Stam (35) schreef 27 maart op social media: 'Zo'n tien maanden geleden raakte ik mijn baan kwijt als gevolg van een burn-out. Vandaag kreeg ik het laatste cijfer binnen voor mijn opleiding en overmorgen word ik beëdigd tot gemeenteraadslid. They said I couldn't. So I did it.' In dit interview vertelt ze over de oorzaak van haar burn-out en hoe ze de draad daarna weer heeft opgepakt.

door Romy den Otter

De oorzaken die uiteindelijk hebben geleid tot een burn-out liggen ver in het verleden. ,,Na de geboorte van mijn dochtertje, die nu zes jaar oud is, werd bij mij de ziekte van Crohn geconstateerd. Dat is een ontstekingsziekte van de darm", vertelt Maria. ,,Ik had toen al zeven jaar dezelfde baan, maar kon hiermee niet verder vanwege mijn gezondheid. Het herstel was erg intensief en daarbij wist ik dat ik nooit helemaal beter zou worden. De ziekte is chronisch, dus ik moet ermee leren leven." Eén van de bijwerkingen van de darmziekte is dat je je vaak heel erg moe voelt, maar Maria wilde aan deze moeheid niet toegeven. Ze kreeg een nieuwe baan en werkte daarnaast bij nog een andere werkgever. ,,Uiteindelijk kreeg ik een aanbod voor een fulltime baan in Sliedrecht en besloot ik mijn andere werk in Gorinchem op te zeggen." Haar fulltime job in Sliedrecht gaf Maria echter vooral negatieve energie. Dit in combinatie met onder andere het volgen van een opleiding tot communicatiemedewerker, de zorg voor haar gezin, haar betrokkenheid bij PRO Sliedrecht en het bekleden van de functie van bestuurslid voor de Stichting Struikelstenen Sliedrecht werd haar teveel.

,,Ik moest tijdelijk met alles stoppen. Ik was zo bezig met steeds maar doorgaan, maar dat hield ik niet meer vol. Ik raakte afgestompt in de periode dat ik een burn-out had. Het voelde als een diep dal waarin ik overal helemaal alleen voorstond, terwijl ik een heel lieve man en dochter heb. Ook de mensen om me heen stonden voor me klaar, maar ik zag dat niet. Ik was blind geworden voor mijn omgeving."

Een burn-out komt vaak voor bij mensen die erg gedreven zijn en moeilijk 'nee' kunnen zeggen. Dit herkent Maria bij zichzelf. ,,Het was ook een soort prestatiedrang naar mezelf toe. Ik wilde mezelf bewijzen dat mijn ziekte geen invloed had op hoe ik mijn leven inrichtte." Om de burn-out weer te boven te komen ging Maria in therapie. Tijdens dit proces kwam ze tot het inzicht dat ze het moeilijk vond om haar grenzen aan te geven en dat ze teveel hooi op haar vork nam om op deze manier niet stil te hoeven staan bij haar verleden. ,,Er zijn in mijn leven mensen geweest die mij letterlijk hebben gezegd dat ik niks waard was, niks kon en dat ik dom was. Dit was mijn drijfveer om mezelf overal op te storten. Uiteindelijk heb ik heel veel geleerd en ben ik trots op waar ik nu sta."

Maria moest na haar burn-out haar leven weer oppakken. ,,Dat was soms best zwaar", vertelt ze. ,,Kleine dingetjes, zoals mijn dochter ophalen van school, vond ik al heel confronterend. Ik wilde mezelf het liefst verbergen voor de buitenwereld. Het was ook een stukje schaamte. Veel mensen vinden een burn-out maar aanstellerij of zwakte. Totdat je het zelf meemaakt, dan weet je pas wat het is."

Nu wil Maria vooral bezig zijn met de dingen die haar positieve energie geven. Dit bleken voor haar haar gezin, maar ook Stichting Struikelstenen, PRO Sliedrecht en het schrijven van verhalen. ,,PRO Sliedrecht was het eerste dat ik weer oppakte, want dat voelde goed. Ik was erg emotioneel toen ik na mijn burn-out voor het eerst weer een vergadering bijwoonde, maar ik voelde me door iedereen erg gesteund. Daarnaast ben ik blij dat ik me nu als raadslid met deze mensen kan inzetten voor een mooier Sliedrecht." De portefeuilles zijn nog niet definitief verdeeld, dus Maria weet nog niet welke onderwerpen onder haar verantwoordelijkheid zullen vallen. ,,Ik ga samen met PRO Sliedrecht in ieder geval voor een gezellig Sliedrecht, waar iedereen zich thuis voelt, ongeacht leeftijd of achtergrond."