Wat mij boeit … schelpen

SLIEDRECHT - ,,Met alle ‘miezerschelpjes’ erbij heb ik er toch wel meer dan 1000, denk ik. Een stuk of tien echt hele grote en 50 tot 60 ook bijzondere, maar dan wat kleiner. En verder van alles wat.” Aan het woord is Marianne de Stigter. Een paar maanden geleden stond er een stukje over de veertienjarige en haar schelpenverzameling op de jeugdpagina van een landelijk dagblad. Aanleiding voor Het Kompas om ook eens een kijkje te gaan nemen en te vragen hoe deze hobby ontstaan is. ,,Toen ik in groep 5 van de Joh. Calvijnschool zat hield ik een spreekbeurt over schelpen. Van meester Van Toor kreeg ik na afloop een schaaltje met schelpen waar één mooie grote bij zat. En daarmee is het eigenlijk begonnen.”

Door Margreet Strijker

Op de vraag wat er nou zo boeiend aan schelpen is heeft Marianne niet echt een antwoord. ,,Het gaat me vooral om hoe ze eruit zien, om de vorm. Hoe ze heten en waar ze vandaan komen maakt me eigenlijk niks uit.” Maar toch rollen even later namen van haar tong zoals: “Triton, Berenklauw, Doopvontschelp en Stekelding.” De doopvontschelp blijkt zo groot te kunnen zijn, dat hij vroeger wel als doopvont in de kerk gebruikt werd in plaats van de gebruikelijke met doopwater gevulde schaal. Een wens van Marianne is dan ook ooit nog eens aan een flink exemplaar daarvan te komen. De naam ‘Stekelding’ is zelf bedacht. En inderdaad, het ding heeft fraaie uitsteeksels.

Marianne heeft de meeste schelpen niet gevonden op het strand van al dan niet exotische oorden, maar op rommelmarkten en in de kringloopwinkel. ,,Op de Nederlandse stranden is het moeilijk om bijzondere exemplaren te vinden en grote schelpen heb je hier al helemaal niet.”

Als je rondkijkt in huize De Stigter is duidelijk dat niet alleen de meester van groep 5 de inspirator voor de verzamelhobby is geweest. Op de vensterbank staan diverse glazen potten met schelpen en stenen. In een kast zijn wat plankjes met schelpen en mineralen en in de keuken staat een grutterskast waarin de glazen laden gevuld zijn met allerlei soorten schelpen. ,,Ja, we hebben er zelf ook wel iets mee”, zegt moeder Alice. Op de tweede etage bevindt zich de echte verzameling van vader Gerhard: behalve schelpen, ook allerlei stenen, fossielen, botten, haaientanden, enzovoorts. Afgelopen zomer bleken er bij Cadzand hele bosjes haaientanden te vinden te zijn. Ook vonden ze daar en bij Vlissingen fossiele schelpen, iets dat Marianne erg aanspreekt: ,,Dat zijn dikke dingen die uit heel veel laagjes bestaan.” Bijna de hele familie heeft dus wel lol in de ‘gekte’ van Marianne. Ook Leander (die net negen jaar is geworden) vindt het leuk om schelpen te zoeken. Alleen de 12-jarige Erika heeft er weinig tot niks mee.

Onderdeel van de lol van het verzamelen is iets moois voor een zo laag mogelijke prijs zien te vinden. Toen de familie in Haamstede wegens een flinke regenbui een winkeltje in vluchtte om te schuilen vonden ze daar een heel mooie schelp die maar liefst zes euro kostte. Overigens had de mevrouw in de winkel er alle begrip voor dat die prijs wat te hoog was voor een meisje dat het van haar zakgeld moet betalen. Ze wist de familie De Stigter wel heel veel over schelpen te vertellen. Grappig was dat Marianne even later buiten op de braderie ontdekte dat daar dezelfde schelpen voor maar 20 tot 30 cent te koop waren.

Volgens Alice kennen ze haar dochter al bij de Kringloopwinkel en bewaren ze de bijzondere schelpen die er binnenkomen voor haar. ,,Als ze daar weer een keertje vandaan komt met een fietstas vol denk weleens: 'help, nog meer rommel om af te stoffen'.” Maar aangezien dit toch een soort van ‘de pot verwijt de ketel’ lijkt te zijn, reageert Marianne wijselijk niet. Op de opmerking van de verslaggeefster dat het zelf laten schoonmaken van de verzameling misschien een optie zou kunnen zijn, blijft het ook opvallend stil.

Vooralsnog speelt dit probleem overigens niet. De verzameling van Marianne is met het oog op de aanstaande verhuizing al ingepakt. Speciaal voor de komst van de fotograaf van Het Kompas werd een groot deel van de schelpen even uitgepakt en tentoongesteld op de eettafel, maar daarna ging alles weer de stofvrije dozen in. Alice oppert dat in het nieuwe huis wel een extra hoekje voor Marianne vrijgemaakt kan worden bij de verzamelingen van Gerhard. Marianne heeft een ander idee: ,,Misschien vraag ik wel een leuke vitrinekast voor mijn verjaardag, dan kan ik alles daarin doen en op mijn eigen kamer neerzetten.”

Wie geïnteresseerd is in het verzamelen van schelpen kan hierover veel op internet vinden. België heeft een vereniging van verzamelaars: www.bvc-gloriamaris.be , er is een Nederlands Schelpenforum en er zijn lijsten van musea met schelpenverzamelingen. ‘Help, een schelp’ op www.webkwestie.nl/schelpen is een leuke site voor kinderen vanaf 9 jaar. Ook worden er via Marktplaats complete verzamelingen aangeboden en er is zelfs een Schelpenstartpagina.nl.