Uw buurtagent: 'Papieren beslommeringen'

Drie blonde koppies zaten tegenover mij in het veel te kleine kamertje aan de Rijnstraat. Schuin wegkijkend probeerden zij mijn blik te negeren, maar realiseerden zich waarschijnlijk dat er geen ontkomen aan was.

De jongens die hun levenslicht in het begin van deze eeuw hebben zien ontwaken, hadden iets gedaan wat weliswaar niet door de beugel kon, maar het was werkelijk te mager om de buurtagent een slapeloze nacht te bezorgen. Wel verdienden zij wat aandacht van dezelfde buurtagent en waren vanwege deze reden op het bureau beland.

Vroeger, toen de lucht nog schoon en de seks vies was, was het gebruikelijk dat de wijkagent schavuiten naar het bureau dirigeerde om eens een hartig woordje met hen te wisselen omtrent hun soms kwalijke handelingen. Deze verplichte excursie in het hol van de leeuw maakte vaak diepe indruk.

Destijds mocht ik met mijn vriendjes ook een keer op audiëntie komen bij de plaatselijke hermandad. We werden verdacht van het feit dat we binnen een week bijkans een halve boomgaard hadden leeggegeten en de eigenaar daarvan zich daarin beslist niet kon vinden.

Het politiebureau van toen maakte diepe indruk op mij, evenals het uniform van de streng ogende wijkagent.

Na een kort verhoor of iets wat daarop leek, vielen we al snel door de mand en gaven we ruiterlijke toe dat de karige oogst beslist niet de schuld was van een te natte zomer, maar geheel was toe te schrijven aan een innerlijke drang waartegen we geen weerstand hadden kunnen bieden.

Een stevige uitbrander van de autoriteit was het logisch gevolg. Steevast en volgens een stilzwijgend protocol, diepte de agent vervolgens een hoeveelheid papier uit zijn bureaulade op, welk met een zekere vastberadenheid onze kant werd toegeschoven. Met veel gevoel voor ceremonie werd aan een ieder een potlood verstrekt waarna de strafoplegging in gezamenlijkheid kon aanvangen.

“Strafregels schrijven!!” werd ons bevolen. Een korte en krachtige mededeling welke volstrekt geen tegenspraak duldde en wat ons betrof verder geen enkele uitleg behoefde. Terneergeslagen en troosteloos zaten we vervolgens op onze vrije woensdagmiddag blaadjes vol te pennen.

Tegen etenstijd keerden wij terug naar huis waarbij een tweede probleem zich spontaan aandiende. Op welke wijze dienden wij een tweede straf, in dit geval van onze ouders te omzeilen? Want die waren tenslotte altijd solidair met de politie.

Nooit meer, nee werkelijk nooit meer wensten wij in aanraking te komen met de politie.

Anno 2009 is het de wijkagent die in het bureau aan het schrijven is. Weliswaar geen strafregels (hoewel...) maar een hoeveelheid formulieren die ingevuld dienen te worden voordat er überhaupt enige straf opgelegd kan worden tegen onze moderne deugnieten.

Klaas Blokland

buurtagent Sliedrecht (centrum)

e-mail: klaas.blokland@zuid-holland.politie.nl