‘We moeten alert zijn tot en met’

12 augustus 2009 om 00:00 Nieuws

We hebben afgesproken met De Ruiter omdat we wel eens willen weten hoe momenteel de vlag erbij hangt. In het voorjaar kwam Stichting Werkgroep Derde Merwedehaven regelmatig in het nieuws vanwege strubbelingen over een te ondertekenen convenant. De stichting wilde zijn handtekening niet zetten omdat de provincie niet goed handhaaft. ,,Iets wat ze nog steeds niet goed doen. Daarom twijfelen ze denk ik. Als ze het convenant ondertekenen moeten ze zich aan de afspraken houden en dient alles in vooroverleg met ons en met de gemeente te gebeuren. Dat kan de provincie niet waarmaken. Simpelweg omdat de ambtenaren, de feitelijke handhavers, hun eigen koninkrijkjes hebben waar de provincie onvoldoende toezicht op kan uitoefenen.”

Werkgroep DMH ziet niets door de vingers SLIEDRECHT - Stichting Werkgroep Derde Merwedehaven voert al ruim tien jaar een verhitte strijd tegen de afvalverwerkende bedrijven aan de overkant van de rivier. Nadat in 2002 uit onderzoek van de GGD was gebleken dat de gezondheidssituatie in Sliedrecht slechter is dan in het Rijnmondgebied werden concrete maatregelen genomen. De stank verdween en de overlast verminderde. Toch valt volgens de werkgroep nog veel te verbeteren en is waakzaamheid geboden. ,,We moeten alert zijn tot en met”, aldus Arie de Ruiter, die samen met Leo van Andel en Bernard van Houwelingen de stichting vertegenwoordigt en ondanks het ogenschijnlijk rustige tij niet op zijn lauweren rust. “De provincie ziet veel door de vingers en heeft er geen moeite mee als in de toekomst gevaarlijk chemisch afval wordt gestort.”

Door Erik de Bruin

Die feitelijke handhavers verzaken volgens De Ruiter. “Ze zouden de boel scherp in de gaten moeten houden. Zeker omdat Sliedrecht in een slechte hoek ligt gezien de overlast die de inwoners ook van de A15 ondervinden. Waar ze echter voor de bevolking zouden moeten opkomen vechten ze als leeuwen voor de bedrijven. Die worden de hand boven het hoofd gehouden. Ze hoeven pas over lange tijd aan de best beschikbare technieken te voldoen. Dat de provincie zo lief is vinden wij onverklaarbaar. Bedrijven worden daardoor laks en trekken zich nergens wat van aan. We zijn voor de vakantie over de stortplaats gevlogen om luchtfoto’s te maken. Op die foto’s kan je duidelijk zien dat talloze overtredingen worden begaan. We hebben het doorgegeven aan de provincie en die gaat pas een week later kijken. Vind je het gek dat je dan achter het net vist? Het punt is gewoon dat de provincie onze gezondheid niet garandeert. Omdat in hun ogen de stortplaats goed is aangelegd - waar wij overigens aan twijfelen - moet het storten van gevaarlijk chemisch afval kunnen. Terwijl aan de overkant van de rivier ik weet niet hoeveel huizen staan en in het verleden is gebleken dat de gezondheidssituatie in Sliedrecht zeer slecht is. Waarom is het geen optie om de stortplaats te sluiten? Het is een landelijk probleem dat stortplaatsen niet volgestort worden omdat steeds meer afval wordt gerecycled. Als het aan de provincie had gelegen was de gifgrond die onder een woonwijk in Gouderak is aangetroffen gewoon daar gestort”, aldus De Ruiter.

Hij vervolgt: “Om onze gezondheid te garanderen moeten we het heft in eigen hand nemen.” Waar de samenwerking met de provincie allesbehalve soepel verloopt heeft de werkgroep wel een maatje gevonden in de gemeente, die een adviseur aan de haak heeft geslagen waarmee al menig frontgevecht is gevoerd. ,,Én gewonnen”, jubelt De Ruiter. ,,We rekenen onszelf rijk met zo’n deskundig iemand. Hij zoekt alles tot de bodem uit en is de bedrijven de baas als het gaat om wet- en regelgeving. Wie ons onder de tafel denkt te kunnen praten komt bedrogen uit.” Qua kennis hebben stichting en gemeente volgens De Ruiter betere troeven in handen dan de provincie. ,,We zijn inmiddels vijftien keer bij de Raad van de State geweest waarbij we in driekwart van de gevallen in het gelijk zijn gesteld. We gaan nu zelfs naar het Europese Hof omdat de provincie niet binnen de gestelde termijn van een aantal maanden invulling geeft aan de uitspraak van de Raad van State dat de vergunning moet worden geactualiseerd. Het duurt anderhalf jaar voordat het in behandeling wordt genomen en in die periode is de vergunning al wel geactualiseerd. Toch heeft het zin. We moeten alert zijn tot en met om onze eigen gezondheid te garanderen. Wat dat aangaat zou ik heel graag willen dat weer een grootschalig gezondheidsonderzoek wordt uitgevoerd.”