Het Kompas kijkt binnen in … de Douwes Dekkerstraat

SLIEDRECHT – Op het geboortekaartje van Arjan Kros is te lezen dat met grote blijdschap kennis wordt gegeven dat er een zoontje en broertje is geboren is 1961 in de Douwes Dekkerstraat. Op de trouwkaart uit 1989 van Arjan en Brenda Kros - Slagboom staat hetzelfde adres vermeld. En nog steeds wonen zij met veel plezier in het doorsnee rijtjeshuis. “We kunnen het niet omschrijven, het is een gevoel. Dit huis past ons als een oude jas."

Door: Margreet Strijker

Arjan: ,,Mijn ouders zijn in 1953 getrouwd. Mijn vader, K. Kros (inmiddels overleden) werkte bij de Kabelfabriek in Alblasserdam en ze konden daar een flat krijgen. In ’54 is mijn broer Kees er geboren.” Vader Kros kon echter helemaal niet aarden in Alblasserdam. Familie en vrienden woonden in Sliedrecht en hij bleef actief bij muziekvereniging Crescendo waar hij lange tijd voorzitter was en saxofoon speelde. Toen bekend werd dat scheepswerf De Klop voor zijn personeel huizen in Sliedrecht liet bouwen solliciteerde hij en is er tot zijn pensionering blijven werken. In 1956 betrok het gezin de woning in de Douwes Dekkerstraat. Arjan: “Toen ik klein was kon je hier heerlijk spelen. Waar nu de Genestet- en de Vondelstraat zijn was een griendachtig gebied met een boomgaard.”

Arjan heeft in alle kamers van het huis geslapen. Geboren op ouderslaapkamer, als peuter het kleine kamertje gekregen en toen zijn broer de deur uit ging de grotere slaapkamer. Het kleine kamertje is nu in gebruik als muziek, computer en lesruimte en de voorslaapkamer is de relaxkamer, waar Brenda soms aan ontspanningstherapie doet, maar waar ook gewoon de strijkplank staat. En gewoon en zelfs wat tijdloos is hoe je het hele interieur zou kunnen omschrijven. Natuurlijk is er door de jaren heen wel wat aan de tijd aangepast. Halverwege de jaren 70 verkocht De Klop de huizen aan de bewoners. “Toen zijn de badkamer en het toilet verbouwd en werd de CV aangelegd. De schoorstenen gingen eruit en in de jaren 80 werd de buitenboel gedaan.” De groene jaren 70-tegeltjes zitten nog steeds in de natte ruimtes. Ook het traphekje en de zoldertrap zijn origineel. De zolder is ‘half’ geïsoleerd. “Een project waar mijn vader ooit aan begonnen is. Er staat zelfs nog een oud kastje, dat hij ooit op de ambachtsschool maakte. De kerstspullen en de dia’s bewaren we erin, net zoals vroeger thuis.” Zo stamt ook de voordeur nog uit de tijd van zijn ouders. Gemaakt door een oom en ooit de trots van vader Kros, al was het maar vanwege de ‘K’ op de deurknop. Brenda: “Wij geven niks om luxe of trendy spullen. Het is een heerlijk huis. Ik ben bijvoorbeeld heel blij met de ouderwetse kelderkast. Voor een vaatwasser of droger heb ik geen plek, maar ik heb er ook geen behoefte aan.”

Brenda en Arjan kregen in 1982 verkering en eind jaren 80 werd het tijd om te gaan trouwen. Dat viel een beetje samen met het feit dat de ouders wat gemakkelijker wilden gaan wonen. Die schreven zich in voor de flat die in de Zoutstoep gebouwd werd. Langzamerhand ontstond het plan om het geboortehuis van Arjan, waar ook Brenda zich vanaf het begin lekker voelde, te kopen. Even leek het erop dat de Zoutstoep niet door zou gaan. “We zijn toen bij allerlei woningen wezen kijken, maar die vonden we allemaal drie keer niks. Gelukkig kregen pa en ma toch een appartement. Hun woning was prima onderhouden dus erg veel hebben we er niet aan hoeven doen.” Arjan heeft tot de trouwdag drie maanden in de Zoutstoep gegeten en geslapen, maar echt weg uit de Douwes Dekkerstraat is hij nooit geweest.

Tijdens het interview vliegen Toni (Boltini) en Lucy (from the sky with diamonds) heen en weer door de huiskamer. Brenda: “Schrijf maar op dat wij in de volière bij onze parkieten mogen wonen. Ze tortelen wat af met z’n tweeën, maar nageslacht wil niet lukken.” De tuin blijkt het terrein te zijn van de kippen Kuki, Alice, Tara en Ruby Red. Kakelend maken zij zich op de laatste na uit de voeten voor de Kompasfotograaf. Roger Rabbit kijkt het hele gedoe vanuit zijn hok rustig aan. “Zoals je ziet hebben we geen mooie tuin, want de kippen maken alles kapot. Het eerste jaar hadden we allerlei leuke plantjes en bollen gezet, maar die hebben de dames vandaal in één middag gesloopt.” Overigens zijn Arjan en Brenda wel heel blij met hun tuin. Het is de grootste van de straat en het tuinhekje en de heg zijn nog uit 1956. Arjan: “Ik hoop dat die heg het nog100 jaar volhoudt, hij hoort hier gewoon. Ik heb niks met de houten schuttingen die je overal ziet.” Brenda vult aan: “Het is hier echt een vogelparadijs. Ze zeggen dat de huismus aan het uitsterven is. Nou dat is echt niet waar hoor, die zitten allemaal hier in de heg. Ook tortelduiven komen hier graag, er is er zelfs wel eens eentje op mij hoofd geland. Geweldig. En de katten uit de buurt leven in vreedzame co-existentie met alle gevederde vrienden hier.” Ook de verhouding met de naaste buren (Arjan is al 43 jaar hun buurjongen) verloopt heel vreedzaam. Wat misschien meer zegt over de buren dan over de twee generaties Kros. Vader Kros was muzikant en gaf thuis les op de klarinet en saxofoon. Brenda is zangeres en Arjan speelt gitaar en geeft ook muziekles aan huis. Vroeger had hij behalve een elektrische gitaar ook nog een drumstel. “Ik was toen een jaar of 16 en behoorlijk aan het puberen, als ik vond dat ik moest drummen dan deed ik dat, recalcitrant als ik toen was. Het incasseringsvermogen van de buren is toentertijd flink op de proef gesteld denk ik. Maar ook nu nog. Er repeteert hier regelmatig een band en we hebben een keer en groot tuinfeest gegeven met een geluidsinstallatie buiten. De buren zeiden dat ze helemaal niks gehoord hebben. Het zijn echt allemaal gouden mensen hier.”

Brenda: “We houden allebei van de natuur en van rust, dus de drukke Randstad is eigenlijk niks voor ons. En al die flats hier om ons heen is natuurlijk ook minder. Ik zou best wel willen verhuizen hoor, maar dan alleen als ik mijn huis en tuin kan oppakken en meenemen.”