Wat mij boeit … hardlopen, schilderen en biljarten

SLIEDRECHT - Iets uitbeelden met potlood en papier was als jochie de liefste bezigheid van Jaap Kraayeveld (73) en tegenwoordig schildert hij veel. Hardlopen doet hij al 44 jaar en biljarten vindt hij een prachtige sport die zowel in competitieverband als voor de gezelligheid door hem beoefend wordt. Hoewel deze openingszin het beeld zou kunnen oproepen van een leven met louter leuke dingen zag de werkelijkheid er anders uit. Het gezin Kraayeveld had negen kinderen en kende veel armoe. ,,We hadden wat speelgoed betreft niks, nog geen voetbal en in de oorlog was er echt honger. Maar wij zijn wel echte taaie Kraayen want de oudste is inmiddels 87 en we leven allemaal nog. Best bijzonder.”

Door Margreet Strijker

Maar het kan ook anders gaan. In 1981 overleed echtgenote Sonja op 36-jarige leeftijd en bleef Jaap achter met twee kinderen. ,,Ik heb echt zware jaren gehad en ben er wel eens overspannen van geweest. Ik was net een opgejaagde hond. Soms was ik ‘s nachts om half één nog was aan het ophangen. Maar op de bank zitten met een fles jenever is niks voor mij. Ik vind dat je moet proberen om positief te blijven en zo gezond mogelijk te leven. Het hardlopen had ik in die tijd echt nodig om mijn zinnen te verzetten en om buiten te zijn.”

In 1988 kreeg hij een ernstig bedrijfsongeluk waarbij zijn voet grotendeels verbrijzeld werd en hij twee tenen verloor. ,,Ik had het toen heel zwaar maar heb heel veel geluk gehad dat ik een goede chirurg had die me gelijk kon opereren. Anders zou ik mijn hele voet kwijt geraakt zijn. Die arts dacht in eerste instantie dat ik nooit meer zou hardlopen. En hoewel ik nog steeds pijn heb en traplopen moeite kost ben ik blij dat het verder toch goed gekomen is.” Jaap traint al jaren vier keer per week: ongeveer 200 trainingen per jaar van 70 kilometer per week.

Sinds 1985 houdt hij een logboek bij met datum, aantal kilometers en het parcours. ,,Meestal loop ik alleen en het liefst in de polder. Maar ook de sociale contacten zijn voor mij belangrijk.” Al in 1965 werd hij lid van de Atletiekvereniging van Sliedrecht Sport. In de jaren zestig zag je nog niet zo vaak hardlopers en kreeg hij vaak opmerkingen. Hij moet nog steeds lachen om de hele dikke politieman die naast hem kwam fietsen en vroeg: ,,Weet jij wel dat er ook bussen rijden?” In 1977 sloot hij zich aan bij de Anti Buikjes Club. ,,ABC staat tegenwoordig voor ‘Algemeen Betere Conditie’ maar ik vind dat de oude naam beter past bij de gezellige vriendenclub die de ABC door de jaren heen geworden is.”

In 1993 kon hij op 57-jarige leeftijd in de VUT. ,,Ik was er in drie seconden aan gewend. Ik had echt geen hekel aan werken, maar ik heb het altijd zo druk gehad.” Biljarten deed Jaap tot die tijd wel eens in een café. ,,Ik was niet wonderbaarlijk goed, maar ik vond het een prachtige sport. Toen ik meer tijd kreeg, ging ik een keertje in De Schalm (voormalig dienstencentrum voor ouderen) kijken. En hoewel ik eigenlijk nog te jong was mocht ik toch mee doen aan de competitie. En dat doe ik nog steeds in De Reling: dinsdag of donderdag de gewone competitie en elke maandagavond driebanden. Daarnaast ga ik vaak ’s middags na het huishouden, de boodschappen en het trainen fris gedoucht en geschoren nog een poosje puur voor de gezelligheid biljarten.”

Nadat hij gestopt was met werken volgde Jaap een jaar of zes schilderslessen van het ouderenwerk in de Tuinfluiterflat. ,,Ik heb daar geweldig veel geleerd. Een bakkie koffie erbij en we hadden altijd plezier. Ik ben nog steeds een keer of twee per week met schilderen bezig. ‘t Is net als met het loopvirus: als je er eenmaal mee besmet bent kom je er nooit meer van los. Als ik een mooi plaatje zie gaat het gelijk kriebelen.” Het is overigens niet zo dat Jaap simpelweg natekent. Hij geeft er een eigen draai aan en schildert ook buiten in de natuur. Aan de werken die in de woonkamer hangen is de veelzijdigheid van deze kunstschilder goed af te lezen. Boven de eettafel hangt een eigen impressie van de markt in Maastricht. Er naast een zwart/wit met geel doek van een paar dat hartstochtelijk de tango danst. Een kleurig getekend portret van een tijger, een Dordts havengezicht in olieverf, een aquarel van een vogel en viooltjes geschilderd op een tegel kregen een plaatsje aan andere muren. Op de kast een levensechte roofvogel en tussen een stapel niet ingelijste doeken haalt Jaap een bijna ontroerend mooi schilderij van zijn drie kleinkinderen tevoorschijn: ,,Schatten zijn het.”

Jaap staat zijn schoonvader Willem Bogaard al jaren bij met allerlei hand- en spandiensten. Sinds februari woont deze in Parkzicht. Kraayeveld exposeert daar momenteel ter gelegenheid van het 40-jarig jubileum van het verzorgingshuis. ,,Ik ben erg dankbaar dat ik dat mag doen. Elke keer als ik bij pa op bezoek ben kijk ik stiekem zelf ook nog even.”

Expositie van 30 schilderijen en aquarellen van Jaap Kraayeveld (tot 26 november): Stichting Waardeburgh, locatie Parkzicht, Lijsterweg 27.