'De Bijbel is net als de sprookjes van Grimm'

2 november 2009 om 00:00 Nieuws

Rubriek 'Kerk in de kroeg'

Tussen de mannen en vrouwen met bekers bier op het tuinfeest van Elektra werd Janet Laats door haar vriendin bij mij gebracht. Het was juni 2009. Haar vriendin vond dat ze mij moest ontmoeten. Wat in die ontmoeting precies gebeurde weet ik niet, maar Janet zei: ‘Als mij dit jaren geleden was overkomen, dan was alles heel anders gegaan.’

Janet kwam allang niet meer in de kerk. Ze wist ergens wel dat er meer tussen hemel en aarde was, maar ze had genoeg van de kerk. Nu is ze een enthousiaste bezoeker van de Korevaardiensten geworden. Ze komt nooit alleen. Ze wordt vergezeld door haar man, Rinus, en haar moeder. En… als het kan neemt ze vrienden en vriendinnen mee. Zo is ze. Ze wil het iedereen vertellen: ,,Hier komt zoveel los. Hier voel ik me thuis. Dit geeft je een andere kijk op het leven. Hier moeten meer mensen naartoe komen. Dit is top van Piet Bot!"

O ja, vroeger deed ze de kinderclub in de kerk. Helaas wist de dominee geen antwoord op de vele vragen die ze had. ,,Daarna heb ik zoveel meegemaakt. Ik heb mijn vader en mijn broer verloren. Toen heb ik zo gebeden dat mijn vader zou blijven leven… God moest ons toch helpen! Hij deed het niet. Terwijl wij zo voor vader baden vond onze dominee dat niet goed, want we moesten God niet alleen aanroepen als we in nood zaten. Kijk, dat deed de deur dicht. Toen heb ik hem eruit gestuurd."

De kerk had ze niet meer nodig. God is overal, dus... ,,Ik begon toen ook anders over het bidden te denken: bidden heeft geen nut. Hoe kan Hij ons allemaal horen? En de Bijbel is net als de sprookjes van Grimm. Het is bedoeld om het klootjesvolk in bedwang te houden. Die dominees spreken vanuit een afstandelijke autoriteit en ze begrijpen ons niet. Ze spreken geen mensentaal." Maar nu ervaart ze weer steun. ,,O ja, als ik me ziek voel, dan moet ik tegen mezelf zeggen dat ik niet zo truttig moet doen. Maar er is wel veel veranderd."

Omdat Janet zo teleurgesteld was in de kracht van het gebed, vroeg ik of ze nog gelooft dat bidden zin heeft. Toen werd ze heel persoonlijk en vertelde ze over haar jeugd. ,,Ja, ik heb dat aan den lijve ondervonden. Gebed helpt! Vroeger droomde ik dat mensen dood gingen en dat gebeurde dan ook. Eng! Het maakte me bang. Een soort gave, maar het was niet leuk. Ik durfde niet alleen thuis te zijn, want ik kwam ook in contact met geesten. Ik ontmoette mijn gestorven opa. Ik had gesprekken met hem. Mijn moeder vroeg zich af hoe ik bepaalde dingen kon weten, want mijn opa was al gestorven voor mijn geboorte. Gelukkig raakte ik in gesprek met een gebedsteam van Dabar in de witte tent. Zij baden voor me en het was alsof een vrachtwagen van mijn schouders werd genomen. Ik was alle angstige dromen en bezoekjes van geesten kwijt. Wat een bevrijding!"

Toen ze het verteld had keek ze me wat onzeker aan: ,,Zouden mensen dit wel begrijpen?" Ik zei: ,,Ik denk dat het heel goed is dat mensen dit weten."

Gerard Vrooland

advertentie
advertentie