E-mail redt lijstjes van Sliedrechtse kinderen

MADRID / SLIEDRECHT - Hij weet precies waar ze liggen; in het derde laatje bij de ‘S’ van Sliedrecht. Boekenpiet selecteert de lijstjes van alle kinderen in Nederland altijd netjes; eerst op plaatsnaam, dan op straat en dan op huisnummer en dan op voornaam. Zo kan hij de administratie goed bijhouden en weet hij precies wat ieder kind wil hebben en welk cadeautje naar welk huis moet. Het is een precies systeem en een aardig werkje, maar het werkt als een trein. Alle laatjes in de kast gaan netjes op slot als er nieuwe lijstjes ingaan en zo kan er niets gebeuren met de lijstjes van alle kinderen in Nederland. Maar die lijstjes, die liggen nog in Spanje!

Door Maria Ana Cabeza de Oveja

Boekenpiet baalt nog steeds van de vergeten lijstjes. Ze liggen nog gewoon in het Spaanse huis van de Goedheiligman. Sinterklaas was behoorlijk boos geworden op Boekenpiet. ,,Je bent een beetje heleboel dom geweest, Boekenpiet!”, had Sinterklaas tegen Boekenpiet gemopperd. Over het algemeen is de Sint een zeer vriendelijke en lieve man, maar Piet is nog behoorlijk verdrietig om de uitval van de Goedheiligman. Hij zag dat Sinterklaas teleurgesteld was in hem. En dat is misschien nog wel erger dan dat de Sint boos op hem was.

Ow, Boekenpiet is ook zo kwaad op zichzelf! Heel het jaar houdt hij alles netjes bij en nu vergeet hij uitgerekend de lijstjes van Sliedrecht! Hij schudt zijn hoofd. ,,Stel nu dat Rens een nieuwe pop krijgt en Noa een mooie brandweerauto? Terwijl ze dat helemaal niet op hun lijstje hebben staan?!”, denkt Boekenpiet hardop.

Sinterklaas had uiteindelijk gezegd dat het vast wel weer goed kwam. De Goedheiligman had met de Klazofoon, waar de nummers van alle burgemeesters in Nederland in staan, nog speciaal naar burgemeester Boevee gebeld. De Sint noemde de burgervader van Sliedrecht natuurlijk weer bij een verkeerde naam, maar gelukkig wist Sliedrechts burgemeester van de warrigheid van de Sint af. Burgemeester Boevee had de Sint verzekerd dat hij de kinderen in zijn dorp zou oproepen de lijstjes in te leveren bij de intocht of tijdens de Sinterklaasshows op het Griendencollege. En anders kunnen kinderen hun lijstje alsnog in de schoen doen. Dus komt alles goed, verzekert Boekenpiet zichzelf nogmaals.

Opeens schrikt Boekenpiet op uit zijn gemijmer door een korte snelle klop op de kamerdeur van zijn Nederlandse verblijf. De bezoeker wacht niet en zwaait de deur van Boekenpiets kamer wagenwijd open. Cadeaupiet komt binnenrennen. Hij zwaait wild met zijn armen en rent vijf rondjes door de kamer van Boekenpiet. Die probeert de Cadeaupiet te bedaren, maar die kan alleen maar hijgen en onverstaanbare woorden uitkramen. Cadeaupiet gaat op zijn rug op de grond liggen en steekt zijn benen in de lucht. Boekenpiet wappert de Cadeaupiet met zijn muts wat koelte toe. ,,Lijstjes”, hijgt Cadeaupiet. ,,Niet allemaal”, kreunt hij. Boekenpiet trekt wit weg en gaat op zijn rug naast Cadeaupiet liggen. ,,We hebben nog niet alle lijstjes”, maakt Cadeaupiet eindelijk zijn zin af.

Zo liggen ze daar een tijdje. Cadeaupiet is inmiddels weer helemaal op adem gekomen en Boekenpiet heeft weer zijn normale kleur terug. ,,We moeten iets doen”, zegt Boekenpiet die nu al het teleurgestelde gezicht van Rens die een pop uitpakt voor zich ziet. Zijn ogen schieten door de kamer en zijn blik valt op de computer. Opeens krijgt hij een goed idee. ,,Computerpiet is toch nog in Madrid?”, vraagt hij aan Cadeaupiet. Die knikt. ,,Ja hij moest alle systemen in het huis van Sinterklaas nog eens nakijken. En nu er bijna niemand in het huis in Madrid is, is dat veel fijner werken voor Computerpiet”, legt Cadeaupiet uit.

Cadeaupiet kijkt nog een beetje verward naar Boekenpiet die driftig allerlei ingewikkelde aantekeningen zit te maken op de binnenkant van een stuk inpakpapier. ,,Wat ben je nu eigenlijk van plan?”, vraagt hij tenslotte voorzichtig aan Boekenpiet. Die ordent zijn aantekeningen en slaakt een diepe zucht. ,,Als we Computerpiet nu eens vragen om de lijstjes te pakken. Hij hoeft ze alleen maar op de computer te zetten en de lijstjes naar ons te e-mailen. Zo hebben we snel en makkelijk alle wensen van de kinderen van Sliedrecht te pakken.”

Van het bedrukte gezicht van Cadeaupiet is bijna niets meer over. Hij glimlacht breed en vist uit het borstzakje van zijn jasje een mobieltje. Hij drukt wild wat knopjes in en schreeuwt bijna in de telefoon. ,,Computerpiet?! Hallo? Ja, het is Cadeaupiet. Boekenpiet wil je wat vragen.” En zo gezegd, zo gedaan. Met de op de achterkant van het inpakpapier gemaakte aantekeningen loodst Boekenpiet de Computerpiet door zijn plannetje heen. Van de sleutel van het kastje, naar het derde laatje, naar de ‘S’ van Sliedrecht. Nog geen dag later vindt Boekenpiet de lijstjes van alle Sliedrechtse kinderen in zijn e-mailbox. Probleem opgelost!

En de Sint? Die vindt het allemaal wel best. Hij begrijpt niets van het verhaal dat de ratelende en vrolijke Boekenpiet tegen het afsteekt. Computers, e-mail, internet; daar heeft de Goedheiligman geen kaas van gegeten. Van cadeautjes daarentegen wel. Sint glimlacht en geeft Boekenpiet een klopje op zijn schouder. Ook dit jaar komen de cadeautjes uiteindelijk goed terecht!