Zakkenrollerij deel 3 (slot)

De stemming zat er goed in toen ik met bijna alle vrijwilligers van het zakkenrollerij preventieteam op donderdag 19 november op weg was naar Puttershoek. In de voormalige discotheek Alcazar werd de regionale veiligheidsdag gehouden waar ook de prijsuitreiking zou plaatsvinden van het “veiligheidsproject van het jaar”.

Samen met negen andere gemeenten was ons Sliedrechts project door deskundigen genomineerd hetgeen ons zelfvertrouwen alleen maar deed toenemen.

Aan boord had ik voor ongeveer 360 levensjaren zitten die merkbaar opgewonden waren over de naderende apotheose. Hun gedrag en uitlatingen gleden af naar het niveau van opgeschoten jongeren die voor de eerste keer op schoolreisje waren naar de Piramide van Austerlitz. Er werd gegrapt en gedold waarbij de zweetklieren van mijn passagiers overuren maakten. Het vochtigheidsgehalte in de auto steeg daardoor tot ver boven het landelijk gemiddelde hetgeen de autoruiten ernstig aantastte. Om kommer en kwel onderweg te voorkomen en ons als potentiële kanshebbers al niet bij voorbaat af te laten serveren, werd het ventilatiekanaal van het voertuig opengegooid en op haar deugdelijkheid getest.

Voordat wij vanuit een marktkraampje ons project mochten promoten aan een groot aantal aanwezigen, dienden wij ons eerst te vermaken met een man die als “trendwatchter” door het leven gaat. Een ADHD-er in optima forma die in een razend tempo tot ons kwam en in een stortvloed van woorden ons in de virtuele wereld van de nieuwe communicatiemiddelen deed belanden. Hij spiegelde ons op dit gebied een toekomst voor dat ons deed duizelen. Sinds kort hebben we het sms’en onder controle, maar nu moeten we ineens gaan twitteren om ons leven aangenaam te houden.

Enigszins verward en ongeordend keerden wij terug naar onze kraam waar het echte werk kon beginnen. Het promoten van een degelijk en deugdelijk project, gebaseerd op medemenselijkheid en opoffering.

Een uniek project waarin alle facetten van veiligheid, in combinatie met burgers van een oudere jaargang optimaal naar voren is gekomen, én waarbij het uiteindelijke resultaat zeer aansprekend genoemd mag worden. Immers, een vermindering van bijna 95 procent van het aantal slachtoffers van dit criminele vergrijp is toch beslist geen kattenpis.

Met haperende mondhoeken, klapperende tanden en beslagen brillen hoorden wij aan het einde van de dag het betoog aan van burgemeester Koen van Zederik. Hij had de prijsuitreiking op zich genomen en durfde uiteindelijk ons te vertellen dat wij vijf stemmen te kort kwamen en dus tweede waren geworden. Waar haalde hij de euvele moed vandaan? Troosteloos keken we elkaar aan.

Gelukkig had ik het telefoonnummer van de stichting Korrelatie in mijn zak zodat het geestelijk welzijn van onze helden gewaarborgd bleef.

Klaas Blokland - wijkagent Sliedrecht (centrum)

e-mail: klaas.blokland@zuid-holland.politie.nl