Wat mij boeit … winterdorp

SLIEDRECHT - Het Winterdorp van Hans en Annie Schefferlie-Struijk straalt een ingetogen Engelse sfeer uit. Het doet aan de boeken van Charles Dickens denken, maar dan zonder armoede, onrecht en Scrooge. Zelf zou Annie zich nooit voor deze rubriek aangemeld hebben. ,,Het is niks bijzonders want er zijn zoveel mensen die rond de kerst iets leuks doen in huis.” Maar toen het op een verjaardag ter sprake kwam, was haar hele familie het er met elkaar over eens dat het Winterdorp zeker een verhaal in de boeit rubriek van Het Kompas waard zou zijn. Annie hield de boot af. Toen ze een weekje later toch overstag ging, verkeerden zwagers en schoonzussen nog in de veronderstelling dat het niet door zou gaan. Dus grote kans dat iedereen (inclusief echtgenoot Hans) die vandaag de krant open slaat hogelijk verbaasd is dat ze er toch in staat.

Door Margreet Strijker

,,We zijn een jaar of elf geleden begonnen met een vast winters dorpje. Later kochten we twee vissers met een houtvuurtje en langzamerhand kwam er steeds meer bij. Allerlei andere poppetjes en bomen, heggetjes en struiken.” Er volgden een Engels landhuis, een bakkerij met tearoom, een chocolaterie en wat winkeltjes. Het kastje dat als ondergrond diende werd te klein en er kwam een wat grotere plank overheen. ,,Daarna nog een extra plankje links en ook nog één rechts. Hans doet eerst het grovere werk zoals de ondergrond met niveauverschillen en de berghelling. Hij sluit de elektriciteit aan en werkt de bedrading weg. Daarna gaan we de boel in richten. Erg leuk om te doen.”

Heel huize Schefferlie straalt een ingetogen kerstsfeer uit. Veel tinten wit en zilver met af en toe een lila accentje bepalen de sfeer. In de gang veren langs de spiegel en een witte Kerstman. Op de venterbank in de keuken een gestileerd kerstboompje. In de huiskamer staat een flinke kerstboom met witte en zilveren versiering. Zonder dat het echt opvalt zijn er hier en daar subtiele kerstaccenten. De gebruikelijke kerstkitsch schittert door afwezigheid. Op de eettafel een artistiek ogende schaal gedecoreerd met een slinger van lichtjes, takjes en zilver. ,,Ik zag zoiets in een tuincentrum en dacht hé zo’n soort schaal heb ik nog wel ergens. We vinden het trouwens steeds leuker om zelf dingen te maken, er een eigen draai aan te geven. Dat geldt ook voor ons winterdorp. We maken zelf een vijver van een spiegeltje en we werken nu met strooigrind want de kant-en-klaar verkrijgbare tegelpaden vinden we veel te stijf.” Hans is ook buiten creatief bezig geweest. Veel lichtjes en hier en daar wat decoraties. Geen rode Kerstman of ‘red nosed’ rendier te bekennen. ,,Jakkes nee hoor, alleen wit licht en geen geknipper.”

Een paar jaar geleden bleek het vaste dorp niet meer bij de rest te passen. Het verhuisde naar dochter Jolanda. Maar kleinzoon Mitchell (10) vindt vooral het Winterdorp bij opa en oma helemaal geweldig. Zijn broers Jeffrey (13) en Brian (16) zeggen volgens oma geheel passend bij hun leeftijd alleen: Mwah… wel leuk.

Annie: ,,In oktober beginnen de tuincentra al met kerstspullen en zelf twijfelen we dan weleens of we iets al hebben. Daarom nemen we Mitchell graag mee, want die weet het precies.” Op de vraag of ook hun andere dochter Alexandra, iets heeft met winterdorpen, antwoordt Annie: ,,Nou, ze heeft wel de spullen maar ook vier katten… Dit jaar wil ze het in het klein weer eens op de (hoge) schoorsteen proberen.” Overigens is Rocky de valkparkiet van Hans en Annie een keer in het Winterdorp geland. ,,Hij mag vaak uit zijn kooi, want hij vliegt toch nauwelijks nog. Maar toen een keertje wel. Gelukkig viel de schade mee.”

Er is van alles te zien in het Winterdorp. Een kleine piste met skiërs en een kraampje waar je de latten in kunt laten vetten. Bij de ijsbaan staan mensen in een keurige Engelse ‘queue’ voor de schaatsenslijper. Een ‘hot chocolate’ kraampje ontbreekt niet. Een galante heer helpt zijn vrouw met het aantrekken van haar schaatsen en kinderen zwieren over het ijs. In ‘Federal Street’ en langs ‘Prospect Ave’ gebeurt van alles: de schoorsteenveger is op weg naar zijn werk, meisjes springen er touwtje en een jochie schiet met zijn katapult op een blikje. In de tuin van een Engels landhuis loopt een dienstbode en aan de boom hangt een schommel. Katten roven een vuilnisbak bij een villa leeg. Een jongeman gaat door de knieën om zijn geliefde ten huwelijk te vragen. Er is een krantenkiosk en ergens speelt een orkestje. ,,Toen we de muziektent voor het eerst neergezet hadden, bleek het ’s avonds erg donker en zag je de zangers niet. Hans heeft uren met een lijmpistool zitten priegelen om er lichtjes in te maken.” Alleen al het neerzetten van de ruim tachtig ,,ielepielerige” boompjes en alle straatlantaarntjes zal heel wat geduld gevergd hebben. Toch zijn ze nog lang niet uitgepriegeld. Annie: ,,Elk jaar doen we weer ideeën op.” Dus geen ‘Global warming’ in dit Winterdorp: behalve huizen, winkels, boompjes en poppetjes komt er ook elk jaar weer meer sneeuw en ijs bij.