Niet alleen geschikt voor baronnen

Het Kompas kijkt binnen bij… serviceflat ‘Drechtstreek’

SLIEDRECHT – Kor en Hilly van der Veen-Askes wonen sinds elf jaar in ‘De Serviceflat’, zoals het appartementencomplex van de stichting Drechtstreek in de Sliedrechtse volksmond vaak genoemd wordt. Meneer: ,,Er wordt soms gedacht dat hier nogal sjiek is. Het zou kunnen dat het in de beginjaren wel een beetje deftig of elitair was, maar je hoeft echt geen baron of professor te zijn om hier te wonen. Ons hoofdmotief om te kiezen voor deze flat was dat er dag en nacht zorg is. Met als bijkomend voordeel dat je zelf alleen maar voor de broodmaaltijden hoeft te zorgen. Het warme eten zit er bij in.” Mevrouw: ,,Ik heb altijd veel gekookt want we hadden een groot gezin, maar ik vind het heerlijk zo. Je went gauw aan gemak hoor. Maar het is hier ook gezellig wonen.” Meneer valt bij met: ,,De geest van saamhorigheid is echt heel sterk."

Door Margreet Strijker

Waarschijnlijk draagt het echtpaar zelf een steentje bij aan die geest. Want toen ze er net woonden begon Hilly (84) al vrij snel met vrijwilligerswerk bij de huisbibliotheek en ze is ook al die jaren al actief bij de bingo. Kor (89) zat negen jaar in de huurdersvereniging en was daardoor altijd sterk betrokken bij alle nieuwe ontwikkelingen. ,,Het streven is steeds meer dat men hier tot het laatst kan blijven, het zogenaamde ‘levensloopbestendige wonen’. Er is sinds kort in samenwerking met Rivas (een thuiszorginstelling, red.) een begin gemaakt met de mogelijkheid tot een dagopvang. Activiteiten worden georganiseerd en de mensen eten gezamenlijk. Drie appartementen op de vijfde etage zijn hier voor vrijgemaakt, die binnenkort verbouwd worden om ze meer geschikt te maken voor deze vorm van zorg. Alles verkeert nog in de beginfase, het moet zich nog uitkristalliseren.”

Toch was het allerminst voor de hand liggend dat de echtelieden ooit in een Sliedrechtse seniorenflat terecht zouden komen. Meneer is geboren in Haarlem en een echt stadsmens. Mevrouw komt uit Zutphen en wilde juist helemaal niet in een grote stad wonen. Door het werk van haar man bij de Nederlandse Spoorwegen hebben ze de eerste jaren van hun huwelijk op veel plaatsen gewoond. Van Zutphen kwamen ze in Gorinchem terecht, waar ze twee jaar boven het oude stationsgebouw gewoond hebben. Daarna volgden Utrecht, Amsterdam en Rotterdam. ,,Daar zaten we met vijf kinderen op een bovenwoning vlakbij het spoor. Dat vond de huisarts niet goed voor de gezondheid van mijn vrouw. Omdat we inmiddels over een auto beschikten, stond de NS het toe dat we in Papendrecht een huis kochten. En in die gemeente hebben we 31 jaar met plezier gewoond." Mede op advies van een kennis die in de zorg werkt, kozen ze voor de Drechtstreek. ,,Terwijl ik vroeger altijd riep: Sliedrecht? Daar zou ik nog niet begraven willen worden. Toen we hier eenmaal woonden en we een keer langs de begraafplaats reden, zei mijn vrouw: Weet je nog wat je ooit gezegd hebt? Ach, ik hoop dat het nog lang niet zover is, maar ik heb me ermee verzoend”, lacht meneer. Ook mevrouw had wel haar bedenkingen, maar dat had vooral met de leeftijd te maken: ,,Ik voelde me nog veel te jong. Toen we hier voor de eerste keer kwamen kijken, kwam er een hele oude dame met de rollator de lift uit. Ik zei: Kor, moet ik echt hier gaan wonen?”

Meneer las eind december vorig jaar dat Het Kompas ook in 2010 nieuwsgierig blijft naar bijzondere woningen en mensen met een bijzondere woongeschiedenis. ,,Ik dacht, die nieuwsgierigheid wil ik graag helpen bevredigen, want wij wonen hier eigenlijk best bijzonder. En het is me door de jaren heen wel gebleken, dat er best veel mensen zijn die niet weten dat deze woonvorm in Sliedrecht bestaat.” Kor doelt hiermee op het woonconcept dat op de website van de stichting Drechtstreek als volgt omschreven wordt: ,,Wij richten ons op het bieden van een luxueuze, comfortabele, veilige en ‘levensloopbestendige’ woonomgeving aan ouderen (zowel de actieve als de afhankelijke ouderen), waarmee zij in staat zijn om het leven op een kwalitatief hoogwaardig niveau, en ‘in stijl’ te leiden. Respect, privacy, veiligheid, integraliteit, autonomie, zijn in ons concept belangrijke thema’s.”

Kor en Hilly wonen met heel veel plezier in hun gezellige appartement. Overigens werd er binnen een jaar al intern verhuisd. ,,Eerst zaten we tien hoog in een kleiner tweekamer appartement, maar toen deze hoekwoning op de zevende etage vrij kwam konden we hierin. Het is iets groter en door het zijraam ook wat lichter binnen. En we hebben een beter uitzicht, je kijkt naar nu naar het oosten én naar het noorden. Omdat we lager zitten zien we ook wat meer van het straatgebeuren.” Dat er de laatste jaren een aantal hoge gebouwen in hun zicht gekomen zijn deert hen niet. ,,Ach, daar ben je zo weer aan gewend. En ’s avonds is het juist wel gezellig, al die lichtjes.”

Meneer noemt het zijkamertje met de eettafel en de boeken het gezelligste deel van het huis. Hij is er dan ook heel wat uurtjes te vinden als hij aan het schrijven is voor ‘De Rechte Streek’: het mededelingenblad van de ‘serviceflat’ en voor het kerkblad. En hij schreef er zijn kleine autobiografie: ‘Opa’s vertellingen lopen als een trein’. Ter gelegenheid van zijn 89ste verjaardag bood hij dit zijn dertien kleinkinderen aan. Maar ook hun ouders kregen een exemplaar: ,,Opdat die weten wat ik hun kinderen op de mouw speld.” Tijdens de rondleiding door de woning wijst mevrouw op ‘haar’ fotogalerij in de slaapkamer met al die kleinkinderen en de zes achterkleinkinderen. ,,En nummer zeven is op komst.” voegt ze eraan toe. Vervelen doen beide echtelieden zich niet. Mevrouw leest en puzzelt graag en volksdanste tot voor kort bij ‘Damajo’ (DAnsen MAakt JOng). Meneer is naast het schrijven, actief voor de kerk en beiden bridgen graag. Maar ook bezoeken ze regelmatig activiteiten zoals films, lezingen en toneelvoorstellingen die door de evenementencommissie van de ‘serviceflat’ georganiseerd worden: ,,Je hoeft hier echt niet eenzaam te zijn.”