'Je kijkt over de bomen naar de rivier'

SLIEDRECHT – Deze keer zoeken we het hogerop want we mogen een kijkje nemen in het appartement van echtpaar W. den Breejen op de elfde etage van de Hooghe Lijster: de spraakmakende woontoren die tegen verzorgingshuis Parkzicht (onderdeel van Stichting Waardeburgh) aangebouwd is. ,,Eerlijk gezegd vind ik deze flat aan de buitenkant helemaal niet mooi en wilde ik er eerst echt niet wonen, maar nu we er zitten ben ik bijzonder tevreden en het uitzicht is schitterend. Maar mijn man moet nog steeds wel erg wennen.” Aan het woord is mevrouw A. J. den Breejen-de Koning (82). Als zij en haar echtgenoot (85) op hun balkon staan en ‘om het hoekje’ kijken is nog net hun vorige huis aan de Rivierdijk zien.

,,Mijn man had het huis met behulp van een architect zelf ontworpen. We woonden eerst een stukje verderop iets dichterbij ons schildersbedrijf, dat toen ook nog aan de Rivierdijk gevestigd was. Voordat onze nieuwe woning eindelijk gebouwd mocht worden gingen er acht jaar overheen om de juiste vergunningen te krijgen. De mensen zeiden tegen ons, je lijkt wel gek om op deze leeftijd nog zo’n groot pand neer te zetten. Maar we hebben er toch nog 18 jaar met veel plezier gewoond. Het was ook wel groot voor twee personen en we sliepen boven. Ondanks een trapliftje en een goede hulp was het langzamerhand toch niet verstandig meer om er te blijven wonen.”

Mevrouw vertelt dat de kinderen al een paar jaar bezig waren over een verhuizing, maar zelf zag ze in het begin de noodzaak niet zo. ,,Ik zei: ‘Jullie denken toch zeker niet dat ik in dat hoge smerige gebouw ga zitten?’ We woonden zo mooi aan de rivier en vooral mijn man had altijd heel veel om dat huis gegeven.”

Toen er een keer een kijkdag in de Hooghe Lijster was wilde het echtpaar er dus niet heen. Meneer heeft de Ziekte van Parkinson en toen gezondheid en mobiliteit slechter werden was steeds meer thuiszorg nodig. Ook maakte hij gebruik van dagverzorging in Alblasserdam. Mevrouw: ,,Na verloop van tijd dacht ik, het is toch wel dom van ons om zo te denken. Dus toen ben ik toch een keer in een appartement wezen kijken. Ik vond het binnen gelijk mooi. Ook het uitzicht was geweldig. Wel vond ik het in eerste instantie jammer dat er nog zoveel woningen leegstonden. (red: inmiddels is ongeveer de helft van de 48 appartementen verhuurd.) Ik kon de toren van huis uit zien en ’s avonds keek ik vaak of er al meer lichten brandden. Mijn man is later ook gaan kijken maar die bleef erop tegen.”

Toch heeft mevrouw vorig zomer de knoop door moeten hakken. En de aard van de familie liet zich niet verloochenen, want het hele appartement werd (weer) geschilderd en behangen. De badkamer vonden ze niet praktisch en gezellig ingedeeld dus die werd ook een beetje veranderd. Op 15 oktober 2009 zijn ze verhuisd.

Vanuit de ruime woonkamer met open keuken heb je een adembenemend uitzicht. ,,Ik kan op woensdag de kramen van de markt zien staan, maar je kunt nog veel verder kijken.” Het kleine kamertje naast de huiskamer werd tot uitzichtpunt gemaakt. Twee comfortabele seniorenstoelen staan naar het oosten gericht. Erachter een flinke verrekijker gereed voor gebruik op statief. ,,We noemen het de serre. Onze schoonzoon en de kleinkinderen vinden die kijker helemaal geweldig, maar ook mijn man zit er graag. Toch zegt hij nog bijna elke dag dat hij naar het andere huis terug zou willen.”

Het appartement heeft een ruime slaapkamer met een mooi uitzicht door de hoge ramen naar het zuiden. Er is meer dan genoeg plaats voor twee seniorenbedden. De entree en de gang zijn riant te noemen, net als de badkamer. Er is ook nog een apart toilet. De woonkamer heeft genoeg loopruimte voor twee personen met rollator, maar is toch heel gezellig ingericht. ,,Ja, ik heb gewoon onze oude meubelen meegenomen. Dat maakt het makkelijker om te wennen en je thuis te voelen. En de grote staande klok, die in ons vorige huis in de gang stond heeft nu een plaatsje in de huiskamer. Hij komt heel mooi uit hier, zegt iedereen.”

Het echtpaar koos vanwege het uitzicht voor de elfde etage. ,,Je kijkt over de bomen heen en ziet de rivier goed. Dat vonden we belangrijk. Ach, als je binnen bent en je zou het niet weten, merk je echt niet dat we zo hoog zitten.”

Indien nodig kunnen bewoners bij Waardeburgh zorg inkopen. Mevrouw: ,,Dat was in het begin wel een beetje vervelend. We hadden al jaren tot grote tevredenheid thuiszorg van de Rivas (red: een andere zorginstelling), maar die mochten hier niet werken. Inmiddels ben ik meer dan tevreden. De verzorgsters van Waardeburgh komen voor mijn man vijf keer op een dag langs, zelfs ’s nachts als het nodig is. Als we er echt op gestaan hadden, konden we waarschijnlijk wel bij de Rivas blijven, maar ik begrijp nu ook wel dat al die verschillende instanties in één gebouw elkaar in de weg zouden kunnen lopen.”

Wat het echtpaar ook als een groot voordeel ervaart is dat meneer nu van de dagopvang in Parkzicht gebruik kan maken. Hij hoeft niet meer naar buiten en met een taxi mee, want het personeel komt hem zelf ophalen en terug brengen. Ook de warme maaltijden vanuit de keuken van Parkzicht dagelijks gebracht worden bevallen erg goed. ,,Het is lekker en heel netjes verzorgd. Ook geeft het me rust dat Parkzicht sinds kort een verpleegafdeling heeft. Als één van ons daar opgenomen zou moeten worden, kan de ander binnendoor op bezoek.”

Overigens is hun particuliere huishoudelijke hulp wel gewoon ‘meeverhuisd’. ,,Ze komt al ruim tien jaar bij ons en het is altijd erg gezellig als ze er is. Ik laat haar lekker haar eigen gang gaan. Ze wordt zelf ook al wat ouder en deze gelijkvloerse ruime woning werkt voor haar ook een stuk makkelijker. Ik heb zelf nooit leren autorijden en als ze tijd heeft rijdt ze me als ik wat boodschappen wil doen. Dat de zusters van Waardeburgh hiernaast in Parkzicht zitten vind ik ook erg geruststellend. Ik hoef maar te bellen en ze komen langs. Ja, ik woon erg naar mijn zin in de Hooghe Lijster.”