'Mensen bidden als er poep aan de knikker is'

Kerk in de kroeg

,,Geweldig, dit geeft altijd een goed gevoel.” Cor van Valen antwoordde op een vraag die ik nog niet had gesteld. Hij verwachtte dat ik zou vragen hoe hij de dienst had gevonden. Die twee zijn ook zo enthousiast. Dat spettert eraf. Cor gaat al een jaar om met Hanny Tuinenburg. Hanny droeg in die tijd het verdriet van het verlies van Dick. Dick was haar man, 'Bokskampioen van Nederland'. Dick was dik bevriend met Cor. Vanaf Kerst 2008 hebben Cor en Hanny elkaar gevonden en het is net alsof Dick er altijd bij is. Cor en Hanny zijn niet meer piep, maar ze houden van elkaar als een jong verliefd stel. Prachtig. Ze kunnen heerlijk samen tutten. Ze houden van een gezellig muziekje, wat puzzelen met hun kind aan de voeten. Dat kind is hun hond Luna. Ze genieten ervan als ze voor Henk en Jan - twee bezoekers van de Korevaardiensten - en hun vrienden van het kamp kunnen zorgen. Cor houdt van koken en hij vindt het geweldig als zijn vrienden mee-eten. Cor wil mensen helpen. Hij vertelde dit omdat het in de dienst erover ging hoe Jezus met blijdschap de voeten van zijn vrienden waste. Dat was een voorbeeld voor ons, zei Jezus. Het zou prachtig zijn als wij vanuit het café met elkaar goede dingen zouden doen voor de mensen om ons heen. Cor en Hanny willen dit graag. Sinds ze in de Korevaardiensten komen zijn ze weer bezig met het geloof. ,,Ik vond het geweldig dat we een paar maanden geleden een kaarsje voor Dick hebben aangestoken. Ook dat gebedje vandaag voor Jopie. Ik hoop echt dat het goed met hem gaat. Het is hier open en warm. Als we hier vandaan komen praten we vaak de hele dag nog door over de dienst. Ik ben christelijk gereformeerd opgevoed. Mijn moeder was gelovig. Mijn vader niet. Maar die verplichtingen vond ik vreselijk. Ik gooide mijn kont tegen de krib. Ik heb dingen gedaan.“ Cor zweeg. Hij dacht aan zijn moeder. ,,Ik was een boef, veel knokken.” Hanny zei: ,,Hij was berucht in Sliedrecht.” ,,Nu dit er is… nu is het weer goed.” Je merkte dat Cor het moeilijk vond: ,,Hier zie je grote kerels emotioneel worden.” Hanny vertelde dat zij een moeilijke jeugd heeft gehad, maar met het Leger des Heils in aanraking kwam. Ze heeft gezongen op straat. ,,Later is dat allemaal weer weggezakt maar dat dit er is vind ik heerlijk.” Op mijn vraag of ze merken dat God in hun leven werkt, zei Hanny: ,,Ik wel!” En Cor: ,,Absoluut! Het geeft een warm gevoel… vreugde!” Bidden jullie wel eens? ,,Ja, dat ook wel. Als het goed gaat vergeet je ervoor te danken, maar als er poep aan de knikker is, dan gaan mensen bidden.” Toen ik vroeg welke boodschap ik aan de lezers van Het Kompas moest meegeven, schoot Cor weer vol. Hij zei: ,,Denk eens aan die jongens die in het buitenland voor ons knokken… vreselijk. Ik heb veel respect voor hen."

Gerard Vrooland