'Willen niet meer terug naar boerderij'

SLIEDRECHT – Deze keer was Het Kompas te gast in Parkzicht bij Jan en Adrie Aantjes - Baan Hofman. Beiden zijn geboren en getogen op een boerderij, maar vonden het geen enkel probleem om te wennen aan het leven in een verzorgingstehuis. ,,We passen ons altijd nogal makkelijk aan en het kon gewoon ook niet anders meer. Hier zijn we samen.” Mevrouw was voorafgaand aan de verhuizing naar Parkzicht een half jaar opgenomen in verpleeghuis Waerthove. Het echtpaar had een boerenbedrijf in Wijngaarden in maatschap met hun zoon. Meneer verbetert lachend: ,,In Wingerden, zo zeggen wij dat. Maar de laatste jaren deed ik maar een beetje voor spek en bonen mee hoor.” Jan werd op eerste kerstdag 1929 geboren in diezelfde boerderij. ,,En een kerstkindje is hij nog steeds.” grinnikt Adrie wier wieg in 1934 in de boerderij onderaan de Tolsteeg in Sliedrecht stond.

Door Margreet Strijker

Mevrouw: ,,Ik hielp mijn vader altijd met het boerenwerk. Ik zat al heel jong op de grasmaaier met twee paarden ervoor. En als we vrij waren staken we de dijk over om te zwemmen in de Merwede.” Ook dit was één van de redenen dat mevrouw het gelijk naar haar zin had in Parkzicht. Toen het echtpaar er drie jaar geleden ging wonen, was het verzorgingstehuis vanwege de nieuwbouw tijdelijk in portacabins op het watertorenterrein aan de Kaai gevestigd. ,,We troffen geweldig mooi weer die zomer, je hoefde maar even naar achteren te lopen en je zat aan de rivier. Daar hebben we heel wat tijd doorgebracht. Nee, ik zou niet terug willen naar de boerderij, toen niet en nu nog niet.”

Het echtpaar heeft een tweekamer appartement op de tweede etage met keukentje en eigen badkamer met toilet. Het is er gezellig ingericht met nieuwe, vrij moderne meubelen. ,,Onze vorige meubels waren nogal oud, maar vooral te groot omdat ik veel ruimte in neem met die grote rolstoel.” Door meneer gepareerd met: ,,Nou, dat ligt echt niet alleen aan je rolstoel hoor.” En zo gaat het tijdens het hele interview. Er wordt gelachen en elkaar voor de gek gehouden, maar er blijft een serieuze ondertoon. Omdat mevrouw veel zorg en verpleging nodig heeft slaapt zij sinds ongeveer een jaar op verpleegafdeling Anemoon elders in het zorgcentrum. s‘ Avonds wordt ze opgehaald door het personeel en ’s morgens tijdens de koffie met de mede bewoners ontmoet het paar elkaar weer. Daarna gaan ze samen via het winkeltje, waar ze hun avondboterhammen en wat andere boodschapjes halen, naar de eigen woning.

Aan de muur hangen de foto’s van de kinderen en kleinkinderen, die gemaakt zijn tijdens het 80-jarig verjaardagsfeest van Jan. Dat werd met de hele familie gevierd in het seniorenrestaurant in Parkzicht. Boven de eettafel hangt in een mooi lijstje de Wingerdse boerderij uit 1892 met de markante voorgevel, die inmiddels onder monumentenzorg valt. Meneer: ,,Het moet al een hele oude foto zijn, want de blinden hingen er nog aan. Ik woonde er toen samen met mijn vader en die dingen roestten helemaal weg. We hadden de boerderij nog niet in eigendom en de eigenaar wilde er niks aan doen. Haal die dingen maar weg zei hij.” Mevrouw kent zulke luiken ook uit haar eigen jeugd. ,,De vogels gingen er altijd op zitten poepen en het is een heel werk om dat iedere keer schoon te krijgen hoor.”

Jan en Adrie hebben elkaar ontmoet op de ijsrevue in Rotterdam. Of beter gezegd in de bus op de terugweg. Ze kenden elkaar niet, maar ze bleken beiden lid te zijn van dezelfde ijsclub. Tijdens dat reisje naar Rotterdam bekokstoofden anderen het zo dat ze in de bus naast elkaar kwamen te zitten. Mevrouw: ,,Er was nergens een plekje vrij dus ik moest wel naast hem gaan zitten. Eerst dacht ik 'wat moet ik ermee', maar zo is het gekomen. Jan pikte stiekem een kammetje uit mijn jaszak en kwam dat later netjes terug brengen. Een goeie smoes om terug te komen. Hij dacht natuurlijk hé, wat is dat voor een boerenvrouw? Die moet ik hebben.” Meneer: ,, Het was liefde op het eerste gezicht en we hebben het nog steeds goed met mekaar. Na vijf verkeringsjaren zijn we op 12 oktober 1955 getrouwd.” Het echtpaar kreeg drie zoons en één dochter. Zoon Martin woont en werkt nog op het boerenbedrijf. Een andere zoon werkt bij De Groot-Schagen en de derde is vrachtwagenchauffeur. Dochter Janny werkt in Parkzicht. Mevrouw: ,,Ik heb een ziekte aan mijn spieren. Het begon in mijn benen en ik kon steeds moeilijker lopen. En later kwam ik na een darmoperatie in Waerthove terecht. Toen Janny wist dat er een tweepersoonskamer vrij zou komen heeft ze er erg haar best voor gedaan dat wij die kregen, zodat we weer samen konden zijn.”

Het echtpaar gebruikt tussen de middag de warme maaltijd meestal in het eigen appartement. Maar op zaterdag eten ze op de Anemoon en bij de themamaaltijden die regelmatig in het seniorenrestaurant gegeven worden zijn ze altijd van de partij. Dus wie denkt dat ze meestal maar saampjes op hun kamer zitten te koekeloeren heeft het mis. Gedurende ochtend is het er een komen en gaan van allerlei mensen. Een mevrouw legt de schone was in de kast, een schoondochter wipt even binnen en een verpleegster komt insuline spuiten en medicijnen brengen. Een verzorgster zet de warme maaltijden alvast op het aanrecht en de Kompasfotograaf belt aan. Terwijl mevrouw snel de rommel van tafel dirigeert verplaatst hij hier en daar een (rol)stoel voor de fotoshoot. Erg veel rommel ligt er overigens niet want er is de dag ervoor schoongemaakt. ,,Elke week komt er een hulp, steeds dezelfde en dat is leuk want dan heb je echt contact met elkaar.” Meneer valt haar bij: ,,En er werken hier geweldig leuke zusters die weten dat ik van grapjes hou. De onderlinge verhouding met het personeel is uit de kunst.” Als er activiteiten georganiseerd worden doet het echtpaar graag mee. Of het nou om bingo, film, toneel of muziek in de recreatiezaal gaat of om dingen buitenshuis. Schoondochter Esther vat het als volgt samen: ,,Als er maar een wijntje is of wat te bikken valt, zijn ze erbij. Ze doen en organiseren hier heel veel. Het is echt een luxe verzorgingshuis.”

In de volgende aflevering van ‘Het Kompas kijkt binnen bij…’ zijn we te gast bij zoon Martin en schoondochter Esther in de voormalige boerderij van echtpaar Aantjes aan het Oosteinde in Wijngaarden.