‘Waarheid is groter dan eigen dogma’

SLIEDRECHT – Openheid, vrede en verkenning. Drie kernwoorden in het leven van dominee Georg Naber. Bijna tien jaar lang zocht hij als predikant van de Gereformeerde Kerk Sliedrecht aan de Middeldiepstraat het contact met mensen, zowel binnen als buiten de kerk. ,,Openheid is mijn basishouding. Ik vond het prachtig om het bevindelijke geloof van de Alblasserwaardse kerkgangers te leren kennen, maar ook om met de mens op straat in gesprek te gaan.” Op zondag 13 juni neemt hij afscheid van zijn Sliedrechtse gemeente en verruilt hij de Alblasserwaardse polder voor de Drentse heidevelden. Het dorp Ruinen wordt zijn volgende standplaats.

Door Ariënne Megchelsen

Zoals zijn naam al doet vermoeden, is de 46-jarige Georg Naber oorspronkelijk afkomstig uit Duitsland. ,,Daar ben ik geboren en getogen. In mijn studententijd ben ik naar Kampen gegaan om theologie te studeren. Toen ik klaar was, was het voor mij de bange vraag: ‘Zou ik als buitenlander met – toen nog – een behoorlijk accent wel aan de bak komen in een kerk in Nederland?’ Gelukkig heeft een Nederlandse gemeente zich toen over mij ‘ontfermd’.” Via een gemeente in de Achterhoek kwam hij uiteindelijk in Sliedrecht terecht. ,,Ik kwam hier van buiten binnen. Ik heb het dorp echt moeten leren kennen. De bevindelijkheid leeft in de Alblasserwaard heel sterk, die persoonlijke relatie met het heilige. Daar ben ik diep van onder de indruk geraakt. In deze streek voedt de kerk de persoonlijke relatie met het heilige, terwijl de kerkgang in andere gebieden veel meer een sociale gebeurtenis is. Als je daar persoonlijk iets ervaart, is dat mooi meegenomen.” Dit laatste is volgens Naber in Ruinen ook het geval. ,,Qua ledenaantal is de Protestantse Kerk daar groter dan hier. De helft van het dorp is lid van de kerk. Maar terwijl er hier in de Alblasserwaard een goede kerkgang is, gaan er in Ruinen maar honderd mensen wekelijks naar de kerk. Dat vraagt van mij een nieuwe manier van werken; ik zal als predikant het dorp in moeten gaan. In zo’n kerk moet je een mensenmens zijn. Of ik dat ook ben? Ja, dat is altijd lastig om van jezelf te zeggen, maar ik ga wel graag met mensen om.”

Dat omgaan met mensen soms ook een kunst kan zijn, heeft Naber wel ervaren in zijn Sliedrechtse gemeente. ,,De Gereformeerde Kerk is een plurale gemeente met uiteenlopende geloofsopvattingen. Er is een grote groep van behoudende mensen, terwijl een andere groep meer van de ‘happening’ houdt, van opwekking. En dan heb je ook nog een groep die wel heel betrokken is, maar niet zo vaak naar de kerk komt. Die zijn meer van het symbolische, het mystieke. Al die groepen bij elkaar is best een uitdaging. Soms leidt dat tot botsingen, maar het zorgt ook voor boeiende ontmoetingen.” Boeiende ontmoetingen had Naber niet alleen binnen de kerk. Zo zocht hij contact met de Rooms Katholieke Kerk en de Vrijzinnigen, maar ook de islamitische gemeenschap heeft hij meermalen bezocht. ,,In deze tijd van polarisatie is het belangrijk om ook met andere religies contact op te nemen en te behouden. Het doel daarvan is het bewaren van de vrede. Ik ben best wel onder de indruk geraakt van de geloofsbeleving van de moslims. Al gebruikt iemand de naam van God of Jezus niet, je kunt toch veel overeenkomsten bij elkaar vinden. Ook moslims kunnen prachtige mystieke ervaringen met God hebben. Er zullen best verschillen zijn, die hoef je ook niet onder stoelen of banken te steken. Maar je moet niet vergeten dat de waarheid groter is dan je eigen dogma.” Die ‘ondogmatische’ houding typeerde Naber ook in zijn contact met onkerkelijke mensen. ,,Het speelde bij mij nooit een rol of iemand wel of niet gelovig was. Ik vond het boeiend om te ontdekken wat iemand geloofde. Daarin was ik meer verkennend dan normatief bezig. Ik vind de individuele overtuiging van iemand erg belangrijk. Zoals ieder mens uniek is, is de waarheid het ook. Als je met elkaar heel open gesprekken voert, dient de waarheid zich altijd weer verrassend en op unieke wijze aan."