'Marloes, waarom doe jij openbare belijdenis in een kroeg?'

Kerk in de kroeg

Marloes Batenburg is de eerste die openbare belijdenis deed in de kroeg. Hoe kwam ze daartoe? Marloes vertelde dat ze vroeger catechisatie had gevolgd en dat ze daarna naar de belijdenis catechisatie moest om uiteindelijk openbare belijdenis te kunnen doen. Openbare belijdenis betekent dus dat je officieel bekend maakt dat je bij God wilt horen en bij de gemeente van Jezus. Openbare belijdenis hoort dus eigenlijk thuis in een gewone kerk. ,,Waarom hier in de kroeg?” Marloes zei dat ze er niet aan toe was om dat in haar kerk te doen. Later kwamen er persoonlijke problemen en toen miste ze de betrokkenheid vanuit de kerk. ,,Maar toen ik voor het eerst hier in de kroegkerk kwam, was dat anders. Hier ervoer ik veel liefde en veel meer de aanwezigheid van God. Het is ook gaaf dat mijn schoonmoeder mij wees op deze diensten. Toen ze doodziek was liet zij mij Het Kompas zien. Ze was te ziek om te praten, maar maakte wel duidelijk dat ik met Remco naar deze diensten moest. Volgens mij heeft zij op het laatst van haar leven God weer teruggevonden. Toen ze stierf, straalde ze.”

Marloes vertelde mooie dingen, maar ik was ook verbaasd. In een kroeg zou je toch niet verwachten dat je Gods aanwezigheid meer voelt dan in een kerk. Marloes zei: ,,Hier zijn echte zoekers. Anders zou je hier niet komen. Je komt hier niet om een mooi verhaaltje. De mensen die hier komen voelen dat er iets moet zijn. Dat zoeken ze.” Ik vroeg: ,,Heb je een advies voor de kerken?” ,,In een grote gemeente mis je het persoonlijke. Het moet kleinschaliger. Hier is het persoonlijker en dat heb je als beginnend gelovige nodig. Het heeft grotere impact hier. Ook door de manier waarop je hier belijdenis kunt doen. Je knielt voor het kruis, je wordt gezalfd, mooi. Daarom was mijn moeder ook zo geraakt in deze dienst. Ook prachtig, dat mijn vader me hier mocht zegenen. Dat deed mij heel veel. Zijn hand trilde op mijn hoofd. Dan voel je Gods liefde. Mijn ouders vonden het helemaal niet erg dat ik hier belijdenis wilde doen. Ik hoop dat er nog veel meer komen.”

Tijdens ons interview kwam Ronald voor ons staan. Op zijn T-shirt stond ‘Whisky’ te lezen. ,,Marloes, geen gekke dingen zeggen hoor, want het komt allemaal in de krant.” Lachend ging hij naar de bar. We keken elkaar aan. Ja, zo ontspannen gaat dat hier. Ik vroeg Marloes of wij met deze kroegdiensten wat voor Sliedrecht kunnen betekenen. ,,Ik hoop dat we met elkaar groeien in naastenliefde. Het moet je toch iets doen als je buren in de puree zitten.”

Tot slot vroeg ik of ze nog iets aan de lezers wilde meegeven. ,,Let op de kleine dingen en geniet daarvan. Bijvoorbeeld in het verkeer. Als het net weer goed gaat. Dan zeg ik dat er een engeltje op mijn schouder zat. Remco ziet dat anders. Maar ik wil op die kleine dingen letten.”

Gerard Vrooland