Nico de Boer: “Ik ga jou een elektrische aansteker geven.”

Henk: ,,Wat…? Ga je hem een elektrische stoel geven?” Nico: ,,Nee, een elektrische aansteker! Die lucifers die hij gebruikt zijn waardeloos.” Henk: ,,Ja, de vorige keer brandde hij ook zijn klauwen.” Met die klauwen bedoelde Henk mijn vingers. Die twee vinden de Korevaardiensten geweldig, maar die primitieve lucifers vindt Nico helemaal niks. Met die lucifers worden de kaarsen aangestoken bij de gebedsonderwerpen die vanuit de bezoekers worden genoemd. Nico Boer is 70 jaar. Vroeger moest hij naar de kerk. Toen vond hij het prachtig, maar later kwamen er allerlei twijfels. Als 70-jarige rijdt hij elk jaar nog 100.000 kilometer voor een Baggerbedrijf, waar hij het super naar zijn zin heeft. Op 4 juli was hij weer in de dienst.

Wat hem erg aansprak was het verhaal van Joop Gottmers. Enige tijd geleden heeft zijn jongste broer uit pure ellende zelfmoord gepleegd. Zijn broer had net zijn 47ste verjaardag gevierd. De dag daarna gebeurde het. Niemand wist hoe ellendig zijn leven was. Als je dan het verhaal van Joop hoort, dan krijg je kippenvel. Joop stond ook op het punt om zelfmoord te plegen, maar werd daar op een wonderbaarlijke manier vanaf gehouden. Hij vertelde over zijn verleden als crimineel en europees bokskampioen: “Een Gottmers verliest nooit!” Maar Joop ging Knock Out toen hij met God te maken kreeg. Kruipend over de grond hoorde hij steeds die stem die zei dat hij niet gelukkig kon worden zonder God. ,,Kijk, dan denk ik terug aan mijn eigen broer. Wat een klap wat dat. Dit had nooit mogen gebeuren.”

Nico herinnert zich dat hijzelf ook eens van de dood was gered. Hij sloeg overboord en viel tussen twee schepen in. Hij zou verdrinken, maar zijn jasje bolde op in het water. Iemand zag dat en rukte hem naar boven: ,,Dat zie ik als een redding van God. Maar er gebeuren ook veel dingen waarbij ik niets van God begrijp. Dan twijfel ik weer. En toch… Ik weet dat Hij er is. De laatste tijd werk ik met zo’n twintig Urkers. Die hebben ook veel mensen verloren op zee. Ik zie dat zij echt met God leven en niet boos op Hem zijn.”

We zaten op het terras te praten en een televisieploeg van de Evangelische Omroep maakte intussen opnames, want “het is uniek wat in Sliedrecht gebeurt.” Dat vindt Nico ook. Lachend voorspelt hij dat dit nog wat teweeg gaat brengen in Nederland: ,,Let jij maar op mijn woorden.” Nico is blij dat hij nog kan werken en hoopt dat dit nog lang kan doorgaan. ,,Maar Nico, als jij nu sterft, ga je dan naar de hemel?” ,,Ik hoop van wel.” Ik vroeg: ,,Hoe zal het daar volgens jou zijn?” Hij antwoordde: ,,Eén groot feest! Ik hou van feesten.” Toen ik aan anderen vroeg hoe zij Nico zagen, kwamen de reacties: ,,Een oprecht mens.” ,,Een hoop humor, die zakelijk alles op de rij heeft.” Nico lachte en sloot af met de vraag: ,,Dominee, wil je nog wat van me drinken?"

Gerard Vrooland