‘Preventie is minstens zo belangrijk’

SLIEDRECHT - Marco Troost heeft zich ontwikkeld tot een brandweerman die zich op elk onderdeel van zijn vakgebied thuis voelt. Vooral op het gebied van pro-actie en preventie heeft hij de afgelopen jaren een karrenvracht aan ervaring opgedaan. Per 1 september is de 36-jarige Schiedammer postcommandant in Sliedrecht. Hij legt in een monoloog uit waarom het zijn droombaan is.

Door Erik de Bruin

,,Omdat je zowel aan de koude als aan de warme kant werkt en belangrijk bent voor de maatschappij. Als brandweerman help je mensen. Het redden valt nog wel mee. Je bestrijdt branden, maar wat zeker zo belangrijk is, is dat je ze weet te voorkomen. Ik heb drie jaar in Veghel (vlakbij Den Bosch red.) gewerkt waar een enorm industrieterrein is gevestigd met gigantische loodsen van honderdduizend vierkante meter. Voor een preventist zijn dat de krenten in de pap. Natuurlijk was het ver van huis, maar ik zag het als een stukje opleiding. Ik heb veel ervaring opgedaan. Als preventist toets je bouwplannen op brandveiligheid. Ook een belangrijk onderdeel is advies en voorlichting. Bedrijven wijzen op soms heel eenvoudige dingen. Ze stampen een compleet nieuwe loods uit de grond. Waar ze de vuilcontainer neerzetten hebben ze echter niet over nagedacht. ‘Tegen het pand? Nee, natuurlijk niet, want in een container kan gemakkelijk brand ontstaan. Als je de container tegen de loods zet slaat het vuur over.”

,,Ik ben in 2001 bij de beroepsbrandweer gegaan. Daarvoor was ik als planner/expediteur werkzaam voor een transportonderneming. Vanaf 1993 zat ik al bij de brandweer. Ik ben erbij gegaan toen ik achttien werd. In Numansdorp, waar ik ben opgegroeid. Mijn vader is ook 25 jaar brandweerman geweest. In tegenstelling tot hem ben ik me er meer in gaan verdiepen. Ik begon ook de organisatorische kant interessant te vinden en heb sinds 1993 jaarlijks een opleiding gevolgd. Voordat ik bij de beroepsbrandweer ging ben ik bevelvoerder en postcommandant geweest. Wat dat aangaat is de cirkel rond, al heb ik nu veel meer ervaring. Dat ik zelf met de brandspuit in de hand heb gestaan en auto’s heb opengeknipt is geen must, maar het helpt me bepaalde problemen te begrijpen. Mijn taak is vooral sturing te geven zodat iedereen zijn werk zo goed mogelijk kan uitoefenen. Als ons gezin een huis heeft gevonden en van Schiedam naar Sliedrecht verhuist, word ik ook officier van dienst. Dat betekent niet dat je bevelvoerder bent bij een brand of ongeluk, maar wel ter plaatse gaat om de afstemming met andere hulpdiensten te regelen en de randvoorwaarden in te vullen zodat de bevelvoerder zich kan concentreren op het incident.”

,,Waar ik als postcommandant een bijdrage aan wil verlenen is dat mensen bewust worden. Bewust worden van het feit dat brandveiligheid onderdeel is van een veilig leven. Net als met verkeersongelukken denken veel mensen: dat overkomt mij niet. Ik heb altijd geroepen dat je eigenlijk 365 dagen per jaar bezig moet zijn met brandpreventie. Misschien is dat een illusie, maar een stukje gezonde bewustwording is absoluut belangrijk. Zeker op het preventieve vlak. Toen ik net bij de beroepsbrandweer zat heb ik na vier maanden bij de gezamenlijke brandweer in Rotterdam vier jaar in Numansdorp gewerkt als beleidsmedewerker pro-actie en preventie. Op het gebied van gebruiksvergunningen moest alles nog helemaal op poten worden gezet. Net als andere gemeenten moest een inhaalslag worden gemaakt, beïnvloed natuurlijk door de tragedies die zich hadden afgespeeld in Enschede en Volendam waardoor strenger werd gehandhaafd. Om dat in je eigen woonplaats te mogen doen was geweldig. Ik heb in die periode en later in Veghel en Dordrecht ontzettend veel geleerd over de koude kant. Wat minstens zo belangrijk is, al heb ik al die jaren als vrijwilliger, wat ik gewoon ben gebleven, ook gesnuffeld aan de warme kant.”