‘Karate is vooral een mentaal gevecht’

Sharon de Bruin

wil in de dojo

steeds meer leren

SLIEDRECHT - Het Kompas portretteert deze zomer talentvolle sporters uit Hardinxveld en Sliedrecht. Ditmaal in de schijnwerpers Sharon de Bruin, die dit jaar tijdens de Sliedrechtse sportverkiezingen werd verkozen tot Sportvrouw van het Jaar. Tot haar eigen verbazing, omdat ze geen wedstrijden vecht. Wél heeft ze vorig jaar de zwarte band behaald in het kyokushin karate na een ruim vier uur durend examen waarin ze onder meer dertig partijen van twee minuten voor de kiezen kreeg.

Door Erik de Bruin

De 21-jarige Sliedrechtse werd voor het examen klaargestoomd door haar eigen vader, die tevens haar leraar is. Jan de Bruin leidt menig karateka de weg in zijn eigen karateschool in Hardinxveld-Giessendam. Hij mag lesgeven in een groot aantal Aziatische vechtsporten en werd in zijn jonge jaren drie keer Nederlands kampioen. Carrière maakte hij echter vooral bij de Koninklijke Marine waar hij zich ontpopte van technisch specialist tot een budoinstructeur die van het ene marineschip naar het ander werd gevlogen en in 1999 zelfs de kans kreeg een eigen karateschool op te bouwen op Curaçao. De lessen waren geliefd bij kinderen van mariniers, zo ook bij zijn eigen dochters. Sharon, toen tien jaar, en haar twee jaar jongere zusje Esther werden lid van Tsunami. ,,Mensen denken soms dat ik ben gepusht door mijn vader, maar dat is absoluut niet waar. Door hem vond ik het wel heel interessant.” Voordat het gezin op Curaçao belandde, had Sharon al enkele sporten versleten, zoals paardrijden, tennis en zwemmen. Van karate heeft ze nooit afscheid genomen. Toen het gezin vijf jaar later terugkeerde bleef ze de sport trouw, al heeft ze sindsdien geen wedstrijden meer gevochten. ,,Ik vind het leuker nieuwe technieken te leren. Karate is vooral een mentaal gevecht. Je hebt discipline en doorzettingsvermogen nodig om beter te worden. Dat laatste heb ik van mijn vader. Hij houdt zijn leerlingen altijd voor je nooit moet opgeven. ‘Je kan het wel, maar je er wel iets voor doen.’ Als je wilt stoppen, maar je gaat toch door én het lukt, geeft dat een heerlijk gevoel. Het sterkt je zelfvertrouwen. Je bent je veel meer bewust van jezelf en kan gemakkelijker keuzes maken. In mijn dagelijks leven heb ik daar veel aan, vandaar dat ik de sport graag beoefen. Je moet gedisciplineerd zijn, technieken uit je hoofd leren, goed opletten en vragen stellen. In een moeilijke situatie weet je sneller wat je wel en niet kan.”

‘Liever op de achtergrond’

Sharon werkt in het dagelijks leven als verzorgende in Waerthove. Karate is een vrijetijdsbesteding waar ze veel energie in stopt. De zwarte band is niet het eindstation. Een volgende stap is het behalen van een Dan. Haar vader heeft er zelfs acht. ,,We hebben daar nog niet over gesproken. Voor mij is het belangrijkst dat ik steeds meer leer. Uiteindelijk bepaalt de leraar wanneer je er klaar voor bent examen te doen. Dat was vorig jaar ook zo. Zelf had ik dat gevoel nog helemaal niet, maar mijn vader gaf aan dat ik er klaar voor was. In aanloop naar het examen doe je extra trainingen in de dojo en toen merkte ik wel dat ik het kon, al was ik vlak voor het examen bloednerveus. Als je eenmaal bezig bent voel je je wel op je gemak. Karate spreekt me gewoon heel erg aan. Als je de zwarte band hebt kijken mensen een beetje tegen je op en dat ben ik niet gewend. Ik blijf liever op de achtergrond. Ik hoef het ook niet te showen. Wel zou ik in de toekomst graag willen lesgeven om zo over te dragen wat ik zelf heb geleerd.”

Foto: “Het sterkt je zelfvertrouwen. In een moeilijke situatie weet je sneller wat je wel en niet kan.”