Wooninitiatief is droomfase allang voorbij

Appartementen-

complex verrijst

op prachtlocatie

SLIEDRECHT - Dromen hoeven geen bedrog te zijn. Ben en Lisette van der Hel uit Sliedrecht leefden al jaren met de gedachte een eigen wooninitiatief te realiseren voor hun autistische zoon Mark. Toen ze het idee lanceerden werd daar, min of meer tot hun eigen verbazing, zeer positief op gereageerd door Tablis Wonen. Ook is het particuliere initiatief uitverkozen tot een landelijk proeftuinproject in samenwerking met de Nederlandse Vereniging voor Autisme en woonadviesstichting Aedes. Landelijk projectleidster Philien Blok kwam dinsdag naar Sliedrecht om bijgepraat te worden door de initiatiefnemers en een kijkje te nemen op de plek waar over een paar jaar een appartementencomplex verrijst.

Door Erik de Bruin

Ze werd ontvangen in de Henri Dunantschool in de Kerkstraat waar Ben werkzaam is als directeur. Ook Adrie en Arja de Ruiter uit Wijngaarden, hun zoon Albert, Sjaak Prins uit Papendrecht en Peter Hoeckx van Tablis Wonen waren uitgenodigd. Laatstgenoemde vervult een regisserende taak in het grootschalige sloop- en nieuwbouwproject in de Oude Uitbreiding West waarmee in 2010 een aanvang is gemaakt. Hoeckx houdt het gezelschap voor dat als de werkzaamheden volgens plan verlopen in 2012 kan worden begonnen met de sloop en nieuwbouw van het tweede deel van de wijk wat betekent dat het appartementencomplex op de hoek van de Julianastraat in 2013 gereed is. De initiatiefnemers maken zich niet druk. ,,Of het nu een jaartje eerder of later is maakt voor ons niet uit. Geduld is een schone zaak. We willen vooral de tijd nemen om het goed doen”, vertelt Sjaak Prins. Zijn zoon wordt straks één van de zes of zeven bewoners. Ze hebben gemeen dat ze autisme hebben en dat ze als jongvolwassenen voor het eerst op eigen benen staan. ,,Op een hele mooie locatie dicht in de buurt”, zegt Ben. ,,Oude Uitbreiding West is een geliefde plek onder veel Sliedrechters. Baanhoek-West was ook een mogelijkheid, maar dat hadden we niet gewild.” ,,Het is te ver weg”, vult zijn vrouw Lisette aan. ,,Als hij boodschappen wilt doen rijd je er toch heen hem te helpen terwijl het juist goed is dat hij zelfstandig wordt.”

Maatschappelijke verantwoordelijkheid

Ben: ,,Tablis heeft op onze school informatieavonden gehouden om de mensen in de wijk voor te lichten. Natuurlijk leg je dan je oor ten luister.” Hij gooide een visje uit waarna de woningstichting toehapte. ,,Of het moeilijk was een appartementencomplex in te passen? Nee, eigenlijk niet”, vertelt Peter Hoeckx. ,,Negentig van de ruim tweehonderd wijkbewoners willen terugkeren. Zo’n hoog percentage van bijna vijftig procent is haast uniek voor een dergelijk project. Ze hebben allemaal aangegeven alleen terug te willen te keren in een eengezinswoning. In de appartementen die zijn ingetekend is dus genoeg ruimte over. Die vraag was dus eenvoudig te beantwoorden. Waar het vooral om ging is of we onze maatschappelijke verantwoordelijkheid willen nemen een bijzondere doelgroep te dienen. Die vraag hebben we volmondig met Ja beantwoord. We gaan ons stinkende best doen dit samen met de ouders te realiseren. Aan de woningen zitten bijzondere eisen wat het kostenplaatje duurder maakt, maar daar vinden we wel een modus voor.” Om een cliché te gebruiken: de neuzen staan in elk geval dezelfde kant op. Ben: ,,Stapje voor stapje komen we dichterbij de realisatie van onze droomwens. Dat het heel geleidelijk gebeurt vinden we wel zo fijn. Je hebt te maken met zes, zeven individuen die allen autistisch zijn, maar ook heel verschillend zijn. In de ondersteuning die we gaan inkopen moeten we goed kijken waar we dat wel en niet op elkaar kunnen afstemmen.” Lisette: ,,We hebben altijd gezegd dat we dit zelf willen doen en dat als het niet lukt we alsnog met een zorginstelling in zee gaan. Op het moment dat je het zelf doet kan je veel beter sturing geven en heb je meer grip op de zaak. Dat er zo positief op is gereageerd en dat dit allemaal al in gang is gezet heeft ons een beetje overvallen.” Volgens Philien Blok valt of staat het welslagen van zo’n project met de locatiekeuze. ,,Die is perfect. Midden in het dorp, vlakbij allerlei voorzieningen. Bovendien is het een groot voordeel dat een lokale woningcorporatie zo enthousiast mee wil werken. Als je elders in Nederland kijkt is dat bij zulke projecten zeker niet vanzelfsprekend.” Ze corrigeert zichzelf. ,,Het is geen project, maar reguliere huisvesting. Er wordt straks geen label op geplakt en dat maakt het juist mooi dat zulke initiatieven worden ontplooid.”

Foto: Op de hoek van de Julianastraat verrijst over een paar jaar een appartementencomplex. De bewoners zijn jongvolwassenen met autisme.