Ella de Waard houdt hoofd koel bij noodgeval

SLIEDRECHT - ,,Toen ik ’s middags op de bank zat besefte ik eigenlijk pas hoeveel geluk we hebben gehad. Voor hetzelfde geld hadden we een ongeluk veroorzaakt en had de chauffeur het niet overleefd.” De 35-jarige Ella de Waard uit Hardinxveld-Giessendam deed vorige week woensdag, toen ze bijna thuiskwam van haar werk in Sliedrecht, een ervaring op die ze nooit meer wil meemaken.

Door Erik de Bruin

Ze hield wel het hoofd koel. Haar adequate handelen was zelfs uit de kunst. Uit De Kunst is ook de naam van het textielatelier van Syndion op de Sliedrechtse Kerkbuurt waar ze drie dagdelen per week werkzaam is. Onder andere elke woensdagmorgen. Vanwege haar verstandelijke beperking wordt ze net als haar collega’s opgehaald met een taxi, die haar thuis brengt. Zo ook vorige week. Ze waren al bijna op de plaats van bestemming toen de chauffeur ineens op de rem trapte terwijl daar geen aanleiding toe was. ,,Het begon vlak voor de Deltabrug”, kan Ella zich nog haarfijn voor de geest halen. ,,Hij begon te zuchten. Ik kon nog niet vermoeden dat hij een hartinfarct kreeg. Ik dacht: hij zal vast moe zijn van het werk.” Op de Peulenlaan begon de chauffeur steeds zachter te rijden en te slingeren. ,,Ter hoogte van het winkelcentrum vroeg ik of het wel ging. Hij knikte Nee en was helemaal suf. Ter hoogte van de Rijnstraat heb ik het stuur gepakt en de auto naar rechts gedraaid. De wagen kwam vanzelf tot stilstand.”

‘Vrij emotioneel’

Een automobiliste die constant achter hen had gereden en door zijn rijgedrag wist dat er iets loos was (‘ze heeft vele malen getoeterd, maar dat hoorde ik niet omdat ik geconcentreerd was op de weg’), kwam toegesneld en belde 112. In een mum van tijd arriveerde de ziekenwagen en namen de ambulancebroeders de door een hartinfarct getroffen man in noodvaart mee naar het ziekenhuis. Afgelopen maandag is hij daaruit ontslagen na te zijn gedotterd. Ella: ,,Ik heb donderdag de taxicentrale gebeld hoe het met hem ging. Of ik ben geschrokken? Ja, heel erg, maar niet op het moment zelf. Toen ik ’s middags op de bank zat besefte ik pas wat er was gebeurd en dat we ontzettend veel geluk hebben gehad. Stel je voor dat we ergens tegenaan waren gereden of dat we een voetganger hadden geschept? Ik heb geen nare dromen gehad, maar ik heb er in de dagen daarna wel veel aan gedacht. Vrijdagmorgen breng ik altijd post rond in de Peulen. Ik was toen vrij emotioneel. Ineens kwam het er allemaal uit. Zondags was het weg. Ik voel me weer lekker, al blijf ik me dit zeker herinneren. Ik ben blij dat het goed is afgelopen en ik ben ook blij dat ik maandag gewoon weer de taxi heb genomen naar Sliedrecht. Daar zag ik best tegenop, maar ik heb het toch gedaan.”

Loftrompet

In het atelier, dat tevens een winkel is waarin de zelfgemaakte artikelen worden verkocht, hadden haar collega’s een dag na de tragische gebeurtenis over het voorval gehoord door een taxichauffeur die met de man samenwerkt. Een begeleidster steekt de loftrompet: ,,Ella heeft zeer koelbloedig gehandeld. Ik weet niet of ik in haar plaats ook zo rustig was gebleven.”