Johnny Koppelaar werd vrij in de gevangenis

KERK IN DE KROEG - Johnny had beloofd om 's morgens tien uur naar de kerk in de kroeg te komen. Oei! De dag daarvoor was het Koninginnedag. Zowaar, hij was op tijd! Ik vroeg: ,,Hoe laat werd het?'' Antwoord: ,,Half vier.'' ,,Was het leuk?'' ,,Jazeker!'' Hij was zo enthousiast over gisteravond dat ik de volgende vraag spannend vond: ,,Zou jij jezelf een gelovige noemen?'' Weer klonk het: ,,Jazeker!'' Tot mijn verrassing was hij hier minstens zo duidelijk over. Ik vroeg of het niet moeilijk was om christen te zijn tussen je vrienden. Hij keek een beetje vragend. ,,Ach, ik wil niet tegen hen preken. Ik wil liever een voorbeeld zijn.''

Toen kwam zijn verhaal. ,,Dat ging in 2007 helemaal verkeerd.'' Hij vertelde eerlijk dat hij vast had gezeten. Daarvoor had hij niet zoveel met het geloof. Hij was wel door zijn ouders mee naar de kerk genomen. ,,Een uur stilzitten. Ik vond er geen zak aan. Het ging altijd over zonde. Ik had het gevoel dat Jezus een boeman was. Alsof er geen liefdevolle Vader was. Het deed me misschien onbewust wat, dat kan, maar van mij hoefde dat niet meer." Toen ging het mis. Johnny kwam in de gevangenis terecht. ,,Daar krijg je alle tijd om na te denken. Ik had alleen mijn Bijbeltje. En mijn ouders waren er fulltime voor me. Als ik hen niet had, dan weet ik niet hoe het met mij was afgelopen. Ik ging begrijpen wat Jezus voor mij betekent. Nu zie ik het geloof in een ander licht. Jezus zegt het heel simpel: wie in Mij gelooft heeft eeuwig leven. Ook al ben ik de grootste klootzak, toch weet ik dat Hij voor mij gestorven is.''

Ik vroeg: ,,Eigenlijk werd je in de gevangenis vrij?'' ,,Ja! Aan Hem had ik ongelooflijk veel steun. Elke avond op mijn knietjes. Hij was bij mij. Als ik eraan terugdenk krijg ik nog kippenvel. Daar zit ik wel mee. Toen ik Hem nodig had en in de shit zat zocht ik Hem op. Nu gaat alles weer lekker en wil ik heerlijk stappen met mijn vrienden. Dan doe ik dingen waar God het niet mee eens is. Ik word er misselijk van. Ik probeer het wel anders, maar ik vind dat stappen zo mooi. Toch blijft Hij van me houden.'' Je zag dat Johnny op dit punt voor een dilemma stond. Aan de ene kant wist hij dat het anders moest, aan de andere kant bleef het nachtleven trekken. Ik vroeg Johnny of hij misschien toch nog wat te jong was om daarin goed te kiezen. Johnny zuchtte zacht. Hij keek even nadenkend voor zich uit. Ik probeerde hem een lichtpuntje te laten zien. ,,Het kan ook dat het straks makkelijker wordt als je een serieus meisje vindt?'' ,,Ja, dan wordt het anders. Ik moet iemand vinden die me daarin kan leiden.'' Tenslotte vroeg ik Johnny of hij nog goede raad had voor zijn leeftijdgenoten. Die raad had hij: ,,Gewoon een weekje in de gevangenis. Alleen een bank en een Bijbel. Dan ga je wel nadenken.''

Gerard Vrooland