Een boegbeeld neemt afscheid

Bernadette Struijk speelde 21 jaar op het hoogste niveau bij SKC Merwede

SLIEDRECHT - Ruim twintig jaar was de nu veertigjarige Bernadette Struijk actief op het hoogste niveau bij de Sliedrechtse Korfbal Club Merwede. Ze blijft spelen op een lager niveau en blijft net als haar man Theo actief binnen de jeugdafdeling. In de buurt van haar dochters Demi (8) en Bo (5). Met een terecht gevoel van trots blikt zij terug.

Door Jan Volwerk

,,Wil je niet vergeten om te vermelden hoe belangrijk mijn ouders, mijn schoonouders, mijn drie jaar oudere zus Marcella en uiteraard Theo voor me zijn geweest? Zonder hen had ik nooit zo lang op het hoogste niveau kunnen korfballen. Door hen kon ik terugkomen na twee zwangerschappen. Vorig seizoen heb ik het besluit genomen om er nu een streep onder te zetten. Zowel in de zaal als op het veld streden we tegen degradatie, kwam er een verlenging van het seizoen in de vorm van een driekamp. Dat was toch wel een aanslag op mijn lichaam. Ik heb na dat jaar direct gezegd dat ik maximaal nog één jaar door zou gaan. En dat het geen zin meer zou hebben om te proberen om mij over te halen. Natuurlijk heb ik tegen trainer Robert Bras gezegd dat ik zal bijspringen in noodgevallen en dat ik, als het moet, reserve wil zitten. In principe is het over en uit. Ik blijf korfballen. Als het kan misschien nog wel twee potjes per zaterdag ook. Maar wel op een lager niveau. Ik blijf ook pupillen trainen en ga het team waar Demi in terecht komt coachen. Merwede kan ik nog niet missen. De club is een deel van mij.''

,,Mijn moeder heeft vroeger ook korfbal gespeeld. Bij Merwede, op een lager niveau. Ik ben niet door haar op korfbal gegaan. Dat kwam door mijn vriendin Sandra van Gangelen. Ik was toen zeven jaar oud. Sandra en ik zijn overigens nog steeds vriendinnen. Eigenlijk wilde ik liever op voetbal. Alleen was dat bij de voetbalvereniging Sliedrecht niet mogelijk. Dan moest ik naar Alblasserdam. En dat zat er niet in. Ik voetbalde altijd op straat met de jongens. Ik was geen poppenmeisje, was liever buiten. Het werd dus korfbal. Ik vond het vanaf het begin leuk. Tot aan de dag van vandaag. Ik was zeker geen groot talent. Ik moest het hebben van mijn inzet. Van mijn wil om te winnen. Als kind al wilde ik niet verliezen. Ik heb in regionale jeugdselecties gespeeld. Met een districtsteam van Zuid-West Nederland heb ik zelfs nog een interland tegen een team uit België gespeeld. Samen met Erik Simons van het grote PKC. Dat was best wel bijzonder voor iemand van een kleinere club die Merwede toen nog was.''

,,Het meest bijzondere van al die jaren spelen in SKC Merwede is dat ik jaren in één vak heb gespeeld met mijn huidige man Theo en mijn zus. Mijn zus is een echte laatbloeier. Zij kwam pas veel later in het eerste dan ik. Door haar fanatisme heeft zij dat niveau gehaald. Ze korfbalt nog steeds. Op een lager niveau. En het liefst speelt ze drie wedstrijden op één dag. Op het moment dat Theo stopte, een jaar of zes geleden, heb ik het wel even moeilijk gehad. Het was gewoon een stuk minder gezellig. Theo moest stoppen omdat hij te veel last kreeg van pijntjes en blessures. Ik wilde nog helemaal niet stoppen. Ik voelde me nog topfit. Theo en ik hebben op de club overigens heel lang om elkaar heen gedraaid. Op het moment dat ik mijn debuut in het eerste team maakte, was er van liefde nog geen sprake. We gingen wel intensief met elkaar om, zelfs samen op vakantie, maar we hadden niets. Net toen iedereen op de club niet meer geloofde dat het ooit nog iets zou worden, sloeg de vlam toch in de pan.''

,,Nee, ik heb niet altijd onafgebroken in het eerste team gespeeld. Na mijn twee zwangerschappen ben ik er even uit geweest en dan begon ik weer in het tweede. Er zijn wel eens trainers geweest die het even niet in mij zagen zitten. Ik heb daarom zelfs wel eens overwogen om weg te gaan. Maar eens een Merwediaan, altijd een Merwediaan. Uiteindelijk kwam het toch altijd weer goed. Ja, ik ben ook een trainingsbeest. Ik ben er altijd. Zelfs het afgelopen seizoen ben ik als enige bij alle trainingen present geweest. Natuurlijk ben ik wel eens ziek, maar nooit te ziek om niet te kunnen trainen. Ik zie die mentaliteit wel veranderen. Vooral jongeren, er zijn natuurlijk ook positieve uitzonderingen, hebben niet alles meer over voor hun sport. Bij mij kwam het niet in mijn hoofd op om een vakantie in het seizoen te plannen. Korfbal ging altijd voor.''

,,Mijn dochters korfballen. Allebei. Bo is met vijf jaar nog erg jong, maar heeft er al veel plezier in. Ik train ze. Dat blijf ik doen. Ik vind het leuk om met jeugd te werken. Korfbal is een waanzinnig leuke sport. Erg sociaal ook, juist omdat het een gemengde sport is. Theo zet zich ook in voor de jeugdafdeling. Hij is trainer van de A1-jeugd. De jeugd is vooral de laatste jaren gelukkig erg hard gegroeid. Er is de laatste jaren bij de selectie nauwelijks concurrentie geweest omdat er geen aanwas vanuit de jeugd was. Het duurt nog wel even, maar er komt talent aan. SKC Merwede heeft bijna 450 leden en behoort na PKC tot de grootste korfbalverenigingen in deze regio. SKC Merwede staat bekend als een gezellige familievereniging. Lang leven de lol. Gelukkig wordt er steeds meer nadruk gelegd op het prestatieve aspect van de sport. Dat hoeft écht niet ten koste te gaan van de gezelligheid.''

,,Het absolute hoogtepunt? De twee promoties op rij eind jaren negentig. Eerst promoveerden we in de zaal van de derde naar de tweede klasse en vervolgens van de tweede naar de eerste klasse. Voor de promotie naar de eerste klasse speelden we in een uitverkochte sporthal een driekamp tegen Vriendenschaar en Alblasserdam. Mensen die er niet in konden, stonden buiten tegen de ramen te bonken. Op het moment dat uiteindelijk het 'we are the champions' door de hal klonk had ik kippenvel. Ook vorig seizoen, toen we de driekamp met Fortis en Bolnes overleefden en niet degradeerden, was geweldig. Het allerlaatste schot van Fortis in de laatste wedstrijd draaide over de rand net uit de korf. Was die er in gevallen, dan waren we gedegradeerd. Het zijn momenten die je nooit meer vergeet. Geweldig dat ik ze heb mee mogen maken. Als ik terugkijk, ben ik best een beetje trots. Gelukkig heb ik ook veel krantenknipsels bewaard.''

Fotobijschrift: Bernadette Struijk met haar kinderen Demi (links) en Bo: de toekomst van SKC Merwede.