29ste Wielerronde sowieso gedenkwaardig

Zelfredzaamheid bepaalt de toekomst

SLIEDRECHT - Hoewel daar zaterdagmiddag letterlijk niets van was te zien gloort er voor het Sliedrechtse wielercomité licht aan de horizon. ,,Volgend jaar willen we weer een wielerronde organiseren'', zegt Piet van Loon strijdbaar. ,,Nadat het Baggerfestival was afgeblazen hebben we de handen ineengeslagen met de horecaondernemers en de winkeliers op de Kerkbuurt. Onze wens is jaarlijks op één dag Baggerpop, de braderie en de plaatselijke wielerronde te houden."

Door Erik de Bruin

,,Daar hebben we de gemeente niet voor nodig'', voegt hij met enig venijn toe. ,,Of ben ik nu te gemeen?'' Het zit hem dwars dat het college heeft besloten Stichting Sportraad Sliedrecht weg te bezuinigen en dat de gemeenteraad zich daarin schikt. ,,Aankomende dinsdag (als de raad de Zomernota behandelt, red.) is het gewoon een hamerstuk'', haalt Joop Hartog aan. Beiden maken deel uit van de Sportraad, die is onderverdeeld in verschillende commissies. De commissie die zich bekommert om het jaarlijkse wielerfestijn in de nabijheid van de haven zal zich veel moeite moeten betonen om het sportieve evenement te laten voortbestaan. Van Loon: ,,Met het geld dat we nu van sponsoren krijgen redden we het niet. We zullen het komende jaar beduidend meer sponsorgeld moeten genereren.'' Door er een soort 'package deal' van te maken wil de organisatie proberen nieuwe sponsoren te werven die het zien zitten hun naam te verbinden aan het kleinschalige evenement, dat spontaan is ontstaan doordat het eens zo bejubelde Baggerfestival uit zijn voegen barstte en er ineens lijken uit de kast vielen. Tot en met de editie die zaterdag plaatsvond leverde de Sportraad een significant aandeel. Vanaf 2012 krijgt zij echter maar duizend euro waar tot op heden altijd ongeveer twintigduizend euro werd overgemaakt door de gemeente. Hartog: ,,Voor de Sportverkiezingen die we altijd in februari houden hebben we nog de beschikking over ons normale budget. We gaan ons beraden of we in 2012 nog een Sportgala willen opzetten. Je kan het beschouwen als een soort galgenmaal. Daarna valt het doek. Het zou ook kunnen dat hetgeen we nog krijgen van de gemeente doorsluizen naar de sportverenigingen. Zij hebben laten weten dat ze willen dat we doorgaan, al kan dat alleen in de vorm van een adviesorgaan waarbij we opkomen voor hun belangen.'' Van Loon: ,,Maar ook daarvoor is duizend euro te weinig. Met dat bedrag heb je geen bestaansrecht. Je hebt zonder meer 2.500 euro nodig om normaal te kunnen functioneren. Behoud je zesduizend euro dan kan je de wielerronde en het Sportgala blijven organiseren. Dat zijn twee Sliedrecht-waardige evenementen die we overeind willen houden. De gemeente is echter niet bereidwillig en duwt het ons door de strot dat vijftigduizend euro moet worden bezuinigd op Sport. Datzelfde bedrag wordt nu besteed om een isolatiewand aan te brengen in sporthal De Valk. Ómdat een gymnastiekleraar heeft geklaagd dat hij zich niet verstaanbaar kan maken. Wij zijn daar ontstemd over en hebben dan ook een brief geschreven.''

Machtige sprint

Zelfredzaamheid bepaalt de toekomst van de wielerronde. Volgend jaar staat een jubileumeditie op de rol. Mocht de teller blijven steken op 29 dan is de laatste editie in elk geval een gedenkwaardige. De toeschouwers konden genieten van een regenachtig spektakelstuk, dat stijlvol eindigde. Tim Nederlof balde na een machtige sprint de vuisten. Waar de meeste winnaars koel hun prijs in ontvangst nemen, had Nederlof een brok in de keel toen hij de microfoon van de speaker onder zijn neus kreeg. ,,Ik wilde vandaag zó graag winnen. Vanwege mijn opa. Hij is 93 en is de afgelopen jaren enorm verzwakt.'' Zodanig dat hij de ronde in zijn woonplaats enkel vanuit de auto kon volgen. Zijn kleinzoon, die in Sliedrecht is opgegroeid (hij woont nu in Breukelen), liet zijn grootvader (van wie hij zijn wielergenen heeft geërfd) zien dat hij een koers kan lezen. Hij koos twee keer de juiste ontsnapping en vloog er op het juiste moment tussenuit op enkele rondes voor de finish. ,,Daarvoor had ik de kat uit de boom gekeken in de kopgroep. Om mijn krachten te sparen voor een demarrage want ik wist dat ik Peter Mohlman kwijt moest zien te raken. Ronald Roos haakte aan en dat was precies degene die ik mee wilde hebben. Hij blijft doorknallen, maar is te verslaan in de sprint. We sloegen vliegensvlug een groot gat en toen wist ik eigenlijk al dat het niet meer mis kon gaan.'' Roos deed nog een dappere poging, maar Nederlof, die hem links passeerde, zoefde hem vlak voor de finish voorbij en kon nog voor de eindstreep het zegegebaar maken. Na een eerdere derde en tweede plaats in het baggerdorp kreeg hij op een wel heel speciale dag loon naar werken. Op dat moment brak al even het zonnetje door, al was het op sportief gebied sowieso een mooie dag. Strijd van begin tot eind en een hoeveelheid toeschouwers die niet tegenviel.

Fotobijschrift: Tim Nederlof balt de vuisten. Hij was immens gelukkig met zijn overwinning.