Uw Buurtagent: 'Gezond wantrouwen'

Door haar hoge leeftijd was haar gehoor in de loop der jaren sterk achteruit gegaan en liep het telefoongesprek dat ik met haar voerde uit op een communicatief misverstand. Daarom besloot ik op te hangen en haar te vertellen dat de wijkagent wel persoonlijk op bezoek kwam.

Een half uurtje later werd mij opengedaan door een lief ogende vrouw die de magische grens van 80 jaar reeds ruim geleden gepasseerd was.

Ze was klein van postuur. Haar rug was in de loop de jaren vergroeid naar een zodanige kromming dat haar aangezicht doorgaans naar het vloeroppervlak gericht was.

Vriendelijk gebarend nodigde ze mij uit om binnen te komen. Haar broze lichaam, gedragen door een tweetal ledematen die de tand des tijds ogenschijnlijk glansrijk hebben doorstaan, schuifelde langzaam voor mij uit in de richting van de woonkamer.

Eenmaal gezeten in een comfortabel fauteuil dwaalde mijn blik door de ruimte. De lachende gezichten op de foto's aan de muur, op het dressoir en op de salontafel duidde vermoedelijk op gelukkige familieverhoudingen. ,,Dat is mijn man'', onderbrak zij mijn overpeinzing. ,,Hij is al jaren geleden overleden.'' Haar wijsvinger, gehuld in een gerimpeld velletje, wees naar een zwart-wit foto waarop een krachtige man mij zelfverzekerd aanstaarde.

Inmiddels was ze tegenover mij gaan zitten. Haar ogen zochten contact en keken mij helder en vastberaden aan. Zonder af te dwalen of te blijven hangen in niet relevante details kwam haar verhaal direct op gang. Ze was telefonisch benaderd door een man die vertelde monteur te zijn van de KPN en van plan was die dag een "draadje'' in haar woning te komen aansluiten. ,,Komt dat uit ?'' hoorde ze hem aan de andere kant van de lijn vragen. ,,Nee, dat kwam niet uit want ze moest die dag op stap", antwoordde ze hem naar waarheid en op beleefde wijze. ,,Morgen zal wel kunnen'', voegde ze er direct aan toe, bevreesd dat ze was dat ze zijn werkzaamheden door haar afwezigheid zou frustreren. ,,Ook goed'' antwoordde de onbekende man. ,,Woont u trouwens alleen ?'' Vanaf dat moment ging bij deze hoogst bejaarde vrouw een lampje branden en een belletje rinkelen. Haar wantrouwen nam toe. Haar liefdevolle benadering veranderde plotsklaps in een kille gereserveerdheid. Haar intuïtie, maar ook het gezonde verstand, wakkerde wantrouwen aan. Met een scherpzinnigheid gelijk aan die van rechercheur De Cock (jawel met ceeooceekaa), analyseerde zij in een paar seconden welk gevaar zij zou kunnen lopen indien zij die kerel in haar woning toe zou laten. Ineens stonden de publicaties van de politie waarin met name ouderen werden gewaarschuwd om niet zomaar de deur te openen voor onbekende personen haar helder voor de geest. "De man deugt niet" was haar diagnose en liet hem dat ook blijken door de verbinding te verbreken.

Voortvarend zocht zij direct daarna verbinding met KPN. Daar werd haar bevestigd dat er geen werkzaamheden op haar adres of in haar straat gepland stonden en dat de er verstandig aandeed om de politie in te lichten.

Met een ietwat ondeugende glimlach keek ze me triomfantelijk aan. Haar mondhoeken krulden. ,,Heb ik het goed gedaan, mijnheer Blokland?''. ,,Geweldig", antwoordde ik uit de grond van mijn hart. "Je bent nooit te oud om te leren", zou aanvankelijk mijn antwoord zijn maar dat durfde ik uit respect tegen deze heldin niet te zeggen.

Klaas Blokland - wijkagent Sliedrecht Oost

e-mail: klaas.blokland@zuid-holland.politie.nl