'We missen de luxe van thuis niet eens'

SLIEDRECHT / BOTSWANA - Twee jaar lang bereidden ze de reis voor. De reis die op dinsdag 5 juli dan eindelijk echt begon. Negen Sliedrechtse jongeren pakten op die dag het vliegtuig van Frankfurt naar Windhoek, Namibië. Daar werden ze opgehaald door dominee Sibeko, die hen meenam in twee 4x4's voor een lange rit naar Chobokwane, Botswana. Daar zullen de Sliedrechters een maand verblijven om samen met Sibeko een pastorie te bouwen voor de San-mensen, vroeger ook wel Bosjesmannen genoemd. Hiervoor hadden de jongeren van de Eben-Haëzerkerk de afgelopen twee jaar ruim 15.000 euro ingezameld met diverse acties in Sliedrecht. Ariënne Megchelsen houdt via een blog het thuisfront op de hoogte van de belevenissen. Het Kompas leest mee.

"Een prachtige zonsopgang verwelkomde ons in Afrika. Oranje, rood, geel… mooier konden we het ons niet wensen. We waren nog verbazend wakker na de slapeloze nacht en praatten honderduit met ds. Retabile en Sofia. Om 1 uur 's middags zagen we eindelijk Chobokwane op de borden staan. Aangekomen in het dorp zagen we zand, zand, zand en heel veel kleine hutjes van klei. Zo ziet Chobokwane eruit. De asfaltweg loopt tot middenin het dorp, maar houdt daarna op. Met de 4x4 moet je over zandwegen rijden om bij de huisjes te komen.

We werden door Retabile en Sofia afgezet bij de kerk, een gebouwtje met een laag stenen muurtje en een golfplaten dak erop. Vlak daarnaast staat een gebouwtje dat dienst doet als keuken. Er is stromend water, maar daar is ook alles mee gezegd. Het koken wordt buiten op een houtvuurtje gedaan, dat de vrouwen elke morgen komen aanmaken. Het eten doen ze in enorme zwarte potten, waarin het pruttelt tot het gaar is. Er is ook een wc: een diep gat in de grond met een klein muurtje erboven en een wc-bril erop. Het zit prima, maar het stinkt wel behoorlijk! Er zit ook geen dak op, dus wanneer je 's avonds naar de wc gaat, kun je je behoefte doen bij het licht van de maan.

Verder is er een provisorische douche. Met stenen hebben ze een rond gebouwtje gemaakt, waar ze een soort gaasdoek overheen hebben gespannen. Een deur is er niet; daar hebben ze soort van folie voorgehangen. Naast de douche maken ze een vuurtje onder een grote ketel, waardoor het water verwarmd wordt en naar boven stroomt. Als je de knop omdraait, komt er water uit. Tot nu toe hebben we er nog niet veel gebruik van gemaakt, omdat het zo'n gedoe is. Echt goed wassen doen we eigenlijk helemaal niet zoveel, maar je zweet hier ook helemaal niet. Het duurt ook heel lang voor je haar vet wordt.

We slapen allemaal bij mensen van de kerk. Eline en Rianneke slapen bij de zuster van het dorp. Zij heeft veruit het meest luxe huis, wat de meiden natuurlijk heel fijn vinden. Als ze willen, kunnen ze elke ochtend en avond een bad nemen, en ze slapen op een echt bed. Er is zelfs tv! De anderen hebben wat minder luxe, maar hebben het toch ook nog heel goed. Gerjan slaapt in zijn eentje bij een heel vriendelijke man. Hij is heel arm, maar wil heel graag veel over de bijbel weten. Gerjan leest elke avond met hem uit de bijbel. Erwin en Edwin slapen in het kamertje boven de keuken. Eerst sliepen ze in een tent bij de dominee van het dorp, maar dat was te koud. Sander en Peter slapen bij de chief (baas) van het dorp. Ze hebben een klein stenen hutje voor zichzelf. Ariënne en Claudia slapen in het huis ernaast, bij de vader van de chief. Zij hebben zelfs een lekker matras waar ze met z'n tweeën op kunnen liggen. Het bevalt ons hier erg goed. We missen de luxe van thuis eigenlijk helemaal niet.

Op donderdag, de dag nadat we aankwamen, begonnen we meteen met de bouw van de pastorie. De kerk heeft een plaatselijke bouwer ingehuurd om de bouw te leiden, maar die man (Kagiso) is enorm stug. Hij had het liefst zijn eigen bouwers mee willen nemen. We moesten ons dus heel erg bewijzen tegenover hem. Meteen de eerste dag begon het al verkeerd, omdat we er volgens hem veel te laat waren. Hij wilde dat we de volgende dag om kwart voor 8 met de bouw zouden beginnen. Op de eerste dag moesten we vooral stenen sjouwen en cement maken. De stenen moesten op de goede plek worden gezet, zodat Kagiso ze meteen bij de hand had om de muren te metselen. Cement maken gaat hier niet met een cementmolen, maar doe je helemaal met de hand. Eerst gooi je een hoop zand neer. Dit meng je met cement en water, en dan is het scheppen geblazen. Als alles goed door elkaar zit, kun je het in een kruiwagen scheppen en naar de bouwplaats brengen. Behoorlijk zwaar werk!

Gelukkig kregen we tussen de middag een goede lunch. We eten hier 's ochtends meestal een soort pap of cornflakes, en tussen de middag krijgen we een rijstmaaltijd. De vrouwen van de kerk komen dit elke dag voor ons klaarmaken. Naast de kerk hebben ze een stukje met gaasdoek afgezet, waar we op smalle houten bankjes kunnen zitten en eten.

's Middags is er altijd wat minder werk voor ons. Er moet dan nog af en toe cement gemaakt worden, maar tussendoor hebben we weinig te doen. Sommigen gaan zich dan lekker bezig houden met de kinderen. Ze zijn gek op ballonnen en blijven erom bedelen. 's Avonds gaat iedereen vroeg naar bed, omdat het zo snel donker (en dus ook koud) wordt. Meestal liggen we tussen 8 en 9 uur alweer op bed.

Na ruim een week in Chobokwane hebben we ervaren wat hard werk, vreemd voedsel, een andere cultuur en vermoeidheid met je kan doen. Omstebeurt krijgen mensen last van hun maag/darmen, pijn in hun rug et cetera. Vooral de meisjes hebben hier last van, de jongens gaan nog dapper door. Maar er is ook veel positiefs te melden. De bouw van de pastorie gaat enorm goed. In een week zijn bijna alle muren gemetseld, zo ver dat we volgende week hopelijk aan het dak kunnen beginnen. En dat terwijl er maar twee professionele bouwers aanwezig zijn. De rest van het werk (stenen sjouwen, cement maken, voegen enzovoort) wordt allemaal door ons gedaan."

Vrijdag 15 juli zijn Edwin en Ariënne naar Gantsi, een stadje 90 kilometer verderop, gegaan om bovenstaande blog bij te werken en boodschappen te doen. Voor de volgende blog moet het thuisfront even wachten tot ze weer een keer in Gantsi zijn, want dat is de enige plek in de omgeving waar internet is. Zie: http://jvsamuel.waarbenjij.nu.