'Voor mijn moeder zou ik mijn leven inruilen'

KERK IN DE KROEG - Het thema van de Korevaardienst was 'Pakke wat je pakke kan'. Het ging over de vele lege pakjes die wij in de wereld najagen… snel uitpakken en dan blijven zitten met een leeg gevoel dat het allemaal weer voorbij is. ,,Ja, dat herken ik wel'' zei Jos Haenen. ,,Ik denk dat veel mensen dat herkennen.'' Jos is een vierkante gezellige Limburger. Hij vertelde over zijn ongeduld en onrust van vroeger. Ook over zijn problemen en eenzaamheid. ,,Als kind was alles nog leuk. Spelen op straat. Vanaf mijn vijftiende begonnen de problemen. Ik was een meeloper. Mijn vrienden gingen met van alles experimenteren en ik wilde erbij horen. Dat ging niet goed.'' Nieuwsgierig vroeg ik: ,,Hebben je ouders je dan niet gewaarschuwd?'' ,,Mijn vader vond dat ik niet met die vrienden moest omgaan. Maar als er problemen waren zei hij: ga maar naar je mam. Hij had mij er misschien vandaan moeten halen, maar ik geloof niet dat het had geholpen.''

Jos werkt met de jongeren in Pand 33, daarom vroeg ik hem of hij ook die problemen ziet aankomen voor de jongeren die het Pand bezoeken. ,,Zolang zij in het Pand zijn gaat het goed, maar op straat kan van alles gebeuren. Ik kreeg ook problemen op straat. Later kwam die vreselijke eenzaamheid. Vooral toen mijn moeder stierf. Ik was toen 27 jaar. Pas na haar dood ging ik nadenken over het verdriet dat ik haar had gegeven. Ze was plotseling weg! Een hersensbloeding! Nu kan ik er makkelijk over praten. Maar toen gaf dat nog meer onrust. Daardoor werden de problemen nog groter. Ik joeg op allerlei pakjes die allemaal leeg bleken te zijn.'' Ik zag aan Jos nog steeds hoe hij geraakt werd. Hij glimlachte: ,,Mijn moeder zou mij nu eens moeten zien. Ik gebruik helemaal niets meer en ben goed bezig.'' Hij is veranderd. Mijn vraag was: ,,Hoe is God in jouw leven gekomen?'' ,,Ik zag mensen in Dordrecht die brood uitdeelden aan junks en alcoholisten. Toen ik vroeg waarom ze dat deden begonnen zij over Jezus. Zij deelden de liefde van Jezus uit. Na een paar maanden drong dat tot me door.'' ,,En die eenzaamheid? Is die nu weg?'' ,,Soms heb ik daar nog best wel last van. Vooral tijdens de feestdagen. Dan bedenk ik dat mijn moeder nooit meer een konijn voor mij zal klaarmaken, zoals vroeger met de Kerst. Voor haar zou ik mijn leven inruilen! Ik heb alleen nog een zus in Duitsland. Hier ben ik alleen. Daarom ben ik blij dat ik in het Pand terecht kan. Ik heb mensen om mij heen nodig.''

Jos zoekt mensen waaraan hij zijn liefde kwijt kan. Hij rijdt kinderen voor een taxibedrijf. ,,Ze schreeuwen in de bus en kunnen heel lastig zijn. Maar als ik zie hoe zij kleintjes in elkaar kunnen zitten dan zie ik ook hoe lief zij zijn.'' Dat is Jos. Een goedlachse knuffelbeer! Vroeger impulsief en onrustig. Nu geeft hij aan anderen het advies: ,,Denk tien keer na voor je iets doet.''

Gerard Vrooland