'Cijfers wil ik laten leven'

SLIEDRECHT - Gijs van Harskamp (76) uit Sliedrecht is een man van cijfers. Hij rubriceert en deelt de resultaten graag met anderen. ,,Cijfers wil ik een beeld geven. Het zijn op zichzelf dode dingen maar als ze gaan leven krijgen ze betekenis.''

In 1936 wordt hij als oudste kind geboren in Hilversum. Door de oorlog valt het gezin uit elkaar waarna hij opgroeit op een internaat. ,,Later ging ik in dienst nadat ik cum laude op de LTS slaagde. Ik merkte dat mijn jeugd in een streng internaat goed van pas kwam in dienst.

Ik was de regeltjes en een opvoeding in collectief verband wel gewend. Het beviel goed, die twee jaar, en ik groeide door tot onder-officier. En je maakte veel mee. Zo gingen we een week met Prins Bernhard op pad. In totaal zo'n 150 mensen met verschillende specialisaties mochten mee.'' Tijdens diensttijd leert hij in 1954 zijn vrouw Diny kennen op een dansschool in Baarn. In 1960 trouwen ze en kopen een flat in de gelijknamige plaats. Ze krijgen twee kinderen, zoon Ronald en dochter Carola. Inmiddels hebben ze ook twee kleinkinderen.

Werkzaamheden

Als Gijs uit dienst komt gaat hij aan de slag bij verschillende bedrijven. Als 21-jarige gaat hij aan de slag bij een luxueuze woninginrichtingzaak. ,,In de techniek was op dat moment voor mij weinig werk dus werd het wat anders. Ik had het daar goed naar mijn zin. Wijlen Willem Duys kwam een keer langs voor een dressoir. Het moest geheim blijven, want het was voor het appartement van een vriendin. Ook leverden we materiaal voor omroepen in Hilversum. Ik mocht thuis komen bij een directeur. Hij liet me daar de eerste televisie zien.''

Hij wil zich verder ontwikkelen en verkoper worden. ,,Mensen gaven me de ruimte, die pakte ik. Ik kwam terecht bij Alex Citroen, een groothandel in fournituren voor de woninginrichting en werkte daar twee jaar.'' Na twee jaar stapt hij als vertegenwoordiger over naar Interfloor in Zwartsluis, een leverancier en distributeur van tapijt en vinyl. Het bedrijf bestaat nog steeds.

,,Men zegt wel eens dat je als vertegenwoordiger alle vrijheid hebt. Maar dat is echt een fabeltje. Het is keihard werken. Ik was er te weinig voor de kinderen en zette me volledig in voor onze klanten in de woninginrichting. Mijn werk was belangrijk voor me en de lat lag hoog voor mij, ik was ook wel eens ontevreden. De concurrentie was groot, ik zorgde altijd dat we prijslijsten hadden van concurrenten.'' Samen met zijn vrouw Diny, die als gastvrouw optrad, staan ze op beurzen.

Sliedrecht

Als zoon Ronald op jonge leeftijd astma krijgt, raadt de arts het gezin aan te verhuizen van een bosrijke naar een waterrijke omgeving. Het helpt, de astma verdwijnt. De familie Van Harskamp gaat in Arkel wonen, daarna Gorinchem en als laatste in de Hugo de Grootstraat in Sliedrecht. Het authentieke huis staat te koop, het echtpaar wil gelijkvloers gaan wonen vanwege Diny's gezondheid.

In Sliedrecht is Gijs een bekende, zeker voor het college van Burgemeester en Wethouders. Na zijn pensioen richt hij zich op de samenstelling van de Sliedrechtse bevolking en het winkelgebied. ,,Het is pure interesse in mijn omgeving. Ik vind het niet alleen leuk om als consument rond te stappen, ik ben ook geïnteresseerd in de wereld om me heen. Daar wil ik graag in meedenken en ideeën aandragen.''

Zo ging hij op zoek naar het antwoord op de vraag waarom Sliedrecht jarenlang een krimpgemeente was. ,,Sliedrecht heeft er dertien jaar over gedaan om te groeien in bewonersaantal. In 1997 hadden we 23.955 inwoners, in 2010 waren dat er 24.051.''

Volgens Van Harskamp is het sterftecijfer in Sliedrecht een aantal jaar hoger dan in omliggende gemeenten. Ook trekken veel jongeren weg uit het dorp om elders te gaan wonen. ,,Het kan te maken hebben met te weinig vernieuwing in het dorp en het ontbreken van nieuwe starterswoningen. In de gemeenten als Papendrecht en Hardinxveld-Giessendam wordt wél flink geïnvesteerd in bijvoorbeeld het winkelgebied.''

Winkelgebied

Ook onderzocht hij in 2005, 2006 en 2007 de diversiteit en de pluriformiteit van de Kerkbuurt en het Burgemeester Winklerplein, het 'eten en drinken-plein', zoals hij het noemt. Over de Kerkbuurt: ,,Ik kwam erachter dat zeventig procent brillen, kappers, kleding, horeca, schoenen en reisbureau is. Het is jammer dat er zo weinig diversiteit is. Ook zie je dat er veel leegstand is. Het zendt geen koopsignalen uit als delen van het winkelgebied verpauperen. De entree van je huis is de spiegel van je huis, zeg ik altijd. Aan twee ingangen van de Kerkbuurt heb je een prachtig kunstwerk, maar ook bouwvallen. Dat is geen goed begin voor het winkelend publiek. Maar ik ben optimistisch want er verandert wel wat. In 2011 waren er verbeteringen. Zo is het pand van Verschoor opgeknapt en zijn er verschillende winkels bijgekomen zoals de snoepwinkel Helena, de bloemenwinkel Bonne Fleur en Warenhuis Bongers. Ook is het pand van J. van Mourik Schoenen uitgebreid. Sliedrecht kan die ontwikkelingen heel goed gebruiken.''

Ook het Winklerplein, dat volgens het onderzoek van Harskamp uit veertig procent 'eten en drinken' bestaat, verandert. In 2012 schrijft hij een brief aan het college. Hij benoemt daarin dat Sliedrecht een groeigemeente kan worden door het verbeteren van het woon, leef en werkklimaat zoals meer huisvesting voor jongeren en leegstand tegen te gaan.

,,Mijn vrouw en ik staan regelmatig een paar maanden op een camping in Noord-Brabant. In het waslokaal daar hoorde ik een keer iemand de verbetering aan het Winklerplein 'stadse fratsen' noemen en dat het niet hoger mag worden dan de kerk. Er schijnen dus mensen te zijn die vernieuwing tegengaan en alles bij het oude willen houden. Ik heb toen de twee winkeliersverenigingen een brief gestuurd, onder andere over het nieuwe winkelen (shoppen via internet, red.). Maar ook in de lokale politiek zijn er krachten en invloeden die zorgen voor stilstand. Wethouder Hans Tanis heeft dat op 18 januari 2009 beaamd.''

Niet stilzitten

Gijs kan moeilijk stilzitten. Hij is groot tegenstander van de 'asbestberg' en neemt deel aan de handtekeningenactie. Van 2009-2011 onderzocht hij ieder jaar drie maanden lang de hoeveelheid folders die door de bus komen. Ook ging hij langs alle deuren in zijn straat om uit te zoeken hoeveel mensen er wonen. Gewoon omdat het hem interesseert. ,,Ik belde bij ieder huis aan en leerde ook nog eens mijn buren kennen. Het resultaat: 98 mensen waarvan 45 kinderen wonen in mijn omgeving.''

Hij maakt zich druk om achteruitgang. Wat hij verder nog wil doen? ,,Mijn huis verkopen en als de gezondheid van mijn vrouw het toestaat met de caravan er op uit. Zoals we tot twee jaar geleden deden toen we veel naar Frankrijk op vakantie gingen.'' En als het op onderzoek aankomt? ,,Ik wil nog graag een keer uitgebreid het Sliedrechtse stemgedrag uitzoeken, op basis van de Sliedrechtse kieslijst. In 2010 stonden 79 procent mannen en 21 procent vrouwen op de lijst, terwijl er meer vrouwen dan mannen wonen in het dorp. Deze resultaten blijf ik delen met het bestuur van Sliedrectht in de Blokkendoos en andere organisaties. Mensen moeten veel meer naar elkaar luisteren, maar vooral doen.''