Harry Hoogerwerf: 'Ik kan niet stilzitten'

SLIEDRECHT - Harry Hoogerwerf leunt achterover op zijn stoel. Dat is vermoedelijk een bijzonderheid op zich, want de Sliedrechter kan eigenlijk nauwelijks stilzitten. Hij is bestuurslid van de Sociale Moestuin, voorzitter van het wijkplatform Oost en lid van de werkgroep Bedrijfsleven van Stichting Stedenband Sliedrecht-Orastië. ,,Het stukje saamhorigheid en leefbaarheid vind ik heel belangrijk.''

Door Annika Both

Harry (63) heeft een paar hectische jaren achter de rug. Zijn gezondheid liet te wensen over. Een half jaar na zijn vroegpensioen kreeg hij een flauwte en viel van de trap. Het bleek zijn hart te zijn. In korte tijd onderging Harry twee openhartoperaties in het Erasmus. ,,Nu voel ik me gelukkig weer prima. Ik loop weer te rommelen, te klussen en ben actief in het verenigingsleven.'' Zijn vrolijke gezicht straalt wanneer hij het zegt.

Harry is van oorsprong Rotterdammer. Hij wil echter nooit meer terug naar zijn geboortestad. Achtendertig jaar geleden verhuisden hij en zijn vrouw naar Sliedrecht, omdat het bedrijf waar hij werkte er een vestiging opende en hij daar een aanstelling kreeg. Enige tijd later ging Harry toch weer in Rotterdam werken, maar hij bleef in Sliedrecht wonen.

De zestiger omschrijft zichzelf als werkzaam. ,,Ik kan niet stilzitten. Ik heb geen rust in mijn lijf. Daarom heb ik veel hobby's'', lacht hij. ,,Dat heb ik eigenlijk wel van jongs af aan. Als er wat te doen is, dan ben ik aanwezig.'' Hij is een mensenmens. Harry maakt graag een praatje en geniet van het omgaan met mensen. Dienstbaarheid is daarbij een belangrijk kernwoord. Harry is namelijk graag bezig en nooit te beroerd zich voor een ander in te zetten.

Wanneer het gezin Hoogerwerf aan de Stobbe gaat wonen, stelt Harry voor iets in de nieuwe straat te organiseren. Dat idee groeit uit tot een jaarlijkse buurtbarbeque, dat al snel wordt omgedoopt tot het Griendenfeest. ,,Deze rij woningen deed mee en de Horst en de Hoepel. In de beginjaren lieten we versierde bootjes of vlotten varen op de Griend en reikten we prijzen uit voor de mooiste exemplaren. Nu werken ze met thema's, zoals western of carnaval. Er zijn barretjes waar je kunt eten en drinken en er is een band. Je kunt het zo gek niet bedenken, of het wordt gedaan.'' Harry zit twaalf jaar lang in de organisatie, de laatste drie jaar niet meer. Hij kijkt er met plezier op terug en is blij dat het feest met enthousiasme wordt doorgezet. ,,Het feest betekent een stukje saamhorigheid.''

Zelf aan de gang

Als de buurt overigens van de gemeente een aanmoedigingsprijs voor de festiviteit wint, ontmoet Harry Annelies van den Dool. Zij oppert dat hij nuttig zou kunnen zijn voor het wijkplatform. Inmiddels is Harry drie jaar lid, waarvan anderhalf jaar voorzitter. ,,We richten ons op verbetering van de leefbaarheid, de veiligheid en de saamhorigheid in de wijk. Daarnaast zijn we een vraagbaak voor bewoners en contactpersoon voor de gemeente.'' Met platform Oost organiseerde hij buurtavonden en buurtschouwen waar behalve de bewoners ook de politie en ambtenarij bij aanwezig waren. ,,Nu hebben we het volledig gedigitaliseerd. Bewoners mailen hun zorgen en foto's naar ons en wij inventariseren die voor de gemeente. Daarna organiseren we een buurtavond, géén klaagavond, waar we kijken wat we zélf kunnen doen. We motiveren bewoners om zelf aan de gang te gaan en hun buurt mooi te houden.''

Een ander idee borduurt verder op die burgerparticipatie. ,,De buurtagent gaat bewoners betrekken bij zijn controles. Wanneer iemand bijvoorbeeld te hard rijdt, krijgt deze geen bekeuring, maar een praatje met zijn buren. Zo wordt diegene door zijn of haar medebewoners attent gemaakt op de gevaren van het te hard rijden in de straat. Als de maximale snelheid buitensporig wordt overtreden, dan krijgt diegene natuurlijk wel een boete.'' Het plan wordt voor het eerst uitgevoerd in Oost en geldt als pilot voor de Alblasserwaard.

Via het wijkplatform leert Harry weer Mirjam Lankreijer kennen. ,,Ze vroeg me of ik in het bestuur van de Sociale Moestuin wilde. Nu zijn we min of meer een twee-eenheid. We trekken samen de kar. Zij heeft het bestuur en een kring van vrijwilligers om zich heen gecreëerd en ik zorg, door mijn technische achtergrond te benutten, dat zij straks aan de slag kunnen.''

Dankbaar

Harry heeft aanstaande september een reis naar Orastië in Roemenië gepland. ,,Dan ga ik kijken of de spullen die we gestuurd hebben goed terecht zijn gekomen.'' Hij is namelijk ook nog lid van de werkgroep Bedrijfsleven van Stichting Stedenband Sliedrecht-Orastië. Zijn werkverleden komt daarbij goed van pas. Harry is in de elektro grootgebracht, maar ging later aan de slag voor een grote zorgorganisatie en was onder andere hoofd technische dienst. Zo regelde hij dat overtollige apparatuur van het Albert Schweitzer Ziekenhuis in Dordrecht naar Roemenië werd gestuurd. ,,In een ander ziekenhuis werden de uniformen herzien: toen ging men van jurk naar broekpak. De vorige uniformen bleken nog in goede staat en hebben we allemaal opgestuurd.'' Maar er gaat meer richting het oosten. ,,Dit voorjaar hebben we bijvoorbeeld ook een vuilniswagen gekocht van de gemeente. Twee Roemeense chauffeurs zijn toen hierheen gekomen en zijn met de wagen terug gereden. Verder zijn er elektrische wagentjes van het groenbeheer heen gegaan en sturen we onder meer speelgoed en meubilair.'' Harry is nu alweer bijna acht jaar actief voor de groep. ,,Het gaat om eens stukje medemens. Ze zijn zo arm daar. Als je dat ziet, realiseer je je dat we hier leven als god in Frankrijk. Als we iets kunnen betekenen voor die mensen, moeten we dat doen.'' Het is zijn eerste bezoek aan Orastië. ,,Ik ben vanzelfsprekend héél benieuwd hoe het er uit ziet. Ik ben nieuwsgierig naar hoe de mensen met elkaar om gaan. Maar ik laat het allemaal op me af komen.'' Harry neemt een echoapparaat mee en een reanimatiepop. ,,Daar zijn ze straks de koning te rijk mee. Roemeense artsen bezochten ons in februari en keken bij een bezoek aan het ziekenhuis hun ogen uit. Ze zijn zo verschrikkelijk dankbaar, dat ze niet weten hoe ze het moeten uiten. Hoe arm ze ook zijn, ze willen je in de watten leggen.''

Enthousiasme

Harry is met plezier vrijwilliger. Zijn enthousiasme steekt anderen aan. ,,Er zijn gelukkig genoeg mensen die zich willen inzetten voor een ander. Je moet ze alleen vinden, benaderen en zien warm te krijgen. Je moet niet alleen met een enthousiast praatje komen, maar eerlijk zeggen waar je ze voor vraagt.'' Hij geniet als alles op rolletjes loopt. ,,Het stukje saamhorigheid en leefbaarheid vind ik heel belangrijk.''

Foto-onderschrift:

Mensenmens Harry Hoogerwerf kan moeilijk stilzitten. Hij zet zich volop in voor de buurt, de Sociale Moestuin en de Orastiëgroep. ,,Als er wat te doen is, dan ben ik aanwezig.''

FOTO JORDI DE JONGE