Droomwens gaat in vervulling

SLIEDRECHT - De leden en bestuurleden van de stichting TaDaiMah (Japans voor 'ik ben thuis') en bovenal de toekomstige bewoners, die met elkaar gemeen hebben dat ze autistisch zijn, deelden vorige week donderdag in de feestvreugde om de officiële start van fase B van Het Havenkwartier. Over een jaar kunnen ook zij hun appartement betrekken. Een grote stap want het is de eerste keer dat ze op eigen benen staan.

Door Erik de Bruin

,,We wilden niet dat onze zoon Mark later in een zorginstelling zou gaan wonen'', vertelt Ben van der Hel. Hij trok samen met zijn vrouw in 2008 de stoute schoenen aan. ,,Dat was op 5 december. Ik kan het me nog goed herinneren want we hadden eerst op school Sinterklaas welkom geheten en zijn vervolgens naar Tablis Wonen gegaan. Daar hadden we een afspraak met Ed Jonkers. 'Kom maar met een plan', zei hij letterlijk nadat hij onze droomwens had aangehoord.'' Die droom bestond uit een particulier wooninitiatief voor hun zoon en andere jongeren met het Autisme Spectrum Stoornis (ASS) ,,Niet gecoördineerd door een zorginstelling, maar zo regulier mogelijk en het liefst kleinschalig opgezet. We dachten zelf aan een appartementencomplex voor drie of vier jongeren. Uiteindelijk is het iets groter geworden met zeven appartementen en een gemeenschappelijke ruimte waar ook de bewoners van de seniorenwoningen in hetzelfde complex gebruik van kunnen maken.'' Zeven appartementen betekent ook zeven jongeren. Ben en Lisette hadden de ouders van Albert de Ruiter en Danny Kraaijeveld al warm gemaakt waarna ze een stichting oprichtten en tezamen op zoek gingen naar andere autistische jongeren uit Sliedrecht en omgeving die mee wilden doen.

Bewonersprofiel

Om die zoektocht te bespoedigen werd begin 2010 de publiciteit opgezocht. AD De Dordtenaar en Het Kompas schreven grote verhalen over het unieke wooninitiatief. Niet zonder gevolgen. ,,We hebben heel veel reacties gekregen en konden dus kiezen. Dat deden we aan de hand van een bewonersprofiel dat we zelf hadden opgesteld. De zeven jongeren die over een jaar TaDaiMah bewonen, hebben gemeen dat ze normaal tot hoogbegaafd zijn, dagbesteding hebben, wat wil zeggen dat ze studeren of werken, en dat ze geen gedragsproblemen hebben. Het heeft geen zin als iemand de hele dag alleen maar thuis zit. Ze zitten in een ritme van werken of studeren en komen rond etenstijd bij elkaar in de gemeenschappelijke ruimte.'' Het Havenkwartier was min of meer een toevalstreffer. Alhoewel niet helemaal want Ben werd in de verleiding gebracht toen in 2008 op zijn school (hij is directeur van OBS Henri Dunant aan de Kerkstraat) de eerste bewonersbijeenkomsten werden gehouden om te vertellen over de grootschalige herstructurering die eraan zat te komen en nu ten uitvoer wordt gebracht. ,,Het is een locatie waar we heel verguld mee zijn want dit is precies wat willen. In het midden van de wijk en dichtbij het centrum van Sliedrecht. We twijfelen eraan of we nog een naam op de voorgevel plaatsen. Misschien is het wel beter van niet want hoewel we hartstikke blij en trots zijn dat onze wens in vervulling gaat en daar ook graag over vertellen, willen we er niet te veel de nadruk op leggen. Ze moeten met elkaar integreren, maar ook in de wijk. Een zo normaal mogelijk leven leiden.''

'Een groep maken'

Voor dat 'normale' leven worden ze klaargestoomd. Daarvoor zijn twee orthopedagogen aangesteld. ,,Zij gaan het komende jaar zes bijeenkomsten organiseren waar wij als ouders niet bij zijn. Dat het nog een jaar duurt is overigens wel fijn. Die tijd kunnen we goed gebruiken. Uiteraard om nog wat geld te sparen voor de inrichting, maar ook om sociale vaardigheden te ontwikkelen. Bovendien zijn we bezig om van individuen een groep te maken. Onder andere door leuke activiteiten te organiseren. Zo zijn we al een keer in een safaripark geweest, hebben we met z'n allen boerengolf gespeeld en hebben we onlangs ook een kookworkshop gehouden. Het mooie is dat je meteen een klik zag. Toen ze elkaar voor het eerst zagen gingen ze gelijk aan één tafel zitten en praatten ze met elkaar of ze elkaar al jaren kenden. Dat was mooi om te zien. Je merkt dat het steeds meer begint te leven. Zeker toen donderdag de officiële start werd ingeluid.'' Op dat heugelijke moment kwamen ook emoties los. Zijn vrouw Lisette, medebedenker van het wooninitiatief en vanaf het eerste uur zeer fanatiek betrokken bij de realisatie ervan, is ongeneeslijk ziek. Ze heeft niet lang meer te leven. ,,Samen met Mark gaat ze regelmatig een uurtje, want dat kan ze nog aan, naar een meubelzaak om spulletjes uit te zoeken voor de inrichting van zijn appartement. Ze nemen foto's zodat we later de spulletjes kunnen kopen die ze samen hebben gekozen. Mark heeft daardoor het gevoel dat hij samen met zijn moeder de inrichting van zijn appartement heeft bepaald. Dat geeft een fijn gevoel.''

Ouders die in de toekomst hun autistisch kind ook zelfstandig willen laten wonen kunnen contact opnemen via e-mail (benvdhel@chello.nl).