'Sinds mijn doop is alles mooier geworden'

5 november 2012 om 00:00 Nieuws

SLIEDRECHT - ,,Afgelopen zondag was het de derde keer dat Jacqueline Bezemer de dienst in Café Korevaar bijwoonde. Tijdens de dienst had ze laten danken voor iets. Daar was ze vol van. Ze vroeg mij een kaars aan te steken uit dankbaarheid. Door de emotie kwam ze niet uit haar woorden. Gelukkig hielp een vriendin haar. 'Ze is blij want ze merkt dat het steeds beter gaat met haar en ... .' Toen kwamen er namen van mensen die veel voor Jacqueline betekenen. We kunnen die namen niet noemen want deze ontwikkelingen zijn nog in een pril stadium. Sinds haar doop - eind september - is er veel voor haar veranderd. Van huis uit was ze niet gewend om naar de kerk te gaan. 'Naar een gewone kerk zal ik waarschijnlijk niet gaan. Dat geeft op mij zo'n zware indruk. Dit hier is toegankelijker.' Ze vertelde dat ze altijd op zoek is geweest. Ze miste iets in haar leven. Van haar ouders hoorde ze vloeken en kreeg ze klappen. 'Die opvoeding heb ik ook aan mijn kinderen gegeven. Nu zie ik in hoe verkeerd dat was. Vroeger lette ik op de fouten van anderen, nu zie ik ook mijn fouten. Mijn man, Simon, wordt in december gedoopt. Hij heeft altijd het gevoel gehad dat er iets moest zijn, maar hij wist niet wat.' Ik vroeg waarom zij eerder tot de doop kwam dan haar man. 'Ik denk dat ik meer het gevoel had dat ik iets miste. Ik zocht meer.' Ze haalde aan hoe we anderhalf jaar geleden met haar vrienden een gespreksgroep begonnen. In de flat keken we films over de Bijbel en tussendoor spraken we erover. 'Toen begon voor mij steeds meer te leven. Ik zocht een Vader en ik zag dat God mijn Vader wil zijn en Jezus mijn broer. Super!' Ik vroeg wat er daarna met de groep gebeurde. 'De sfeer veranderde. De groep werd hechter. We heten nu de Magdalena-groep. Er zijn nog wel strubbelingen, maar we praten het uit en ik durf mijn excuses aan te bieden als dat moet.' Is dat moeilijk? Jacqueline dacht na ... . 'Het geeft rust. Dat had ik vroeger ook vaker aan mijn oudste kinderen moeten doen.' Weer vertelde ze met tranen in de ogen hoe blij ze is met wat er afgelopen week is gebeurd. 'Een Godsgeschenk! Ik kreeg zelfs een compliment. Ik hoorde dat ik er goed uit zag. Sinds mijn doop is alles mooier geworden. Ik ben blij met jullie.' Ze bedoelde de mensen van Kerk op Straat. 'Dankzij jullie kwam er een kapster om mijn haar te doen en kwamen vrouwen van KopS. Ze maakten mijn huis schoon. Ik schaamde me eerst voor mezelf. Nu voel ik me geliefd. Als ik vragen heb kan ik Jeanet bellen.' Jacqueline glunderde door haar tranen heen. Tenslotte vroeg ik of ze nog iets kwijt wilde. Weer stilte, maar toen kwam het: 'Misschien klinkt het raar, maar ik zou zó graag willen dat al mijn kinderen zouden zien dat ik echt veranderd ben.' "

Dominee Gerard Vrooland.

advertentie
advertentie