Joop Keesmaat
Joop Keesmaat Richard van Hoek Fotografie
Echt Slydregts

Tot de dood ons scheidt

18 december 2020 om 14:52 Column

Onlangs was ik op een plek, waarvan ik overtuigd was, dat ik er – na 7 december 1973 – nooit meer zou komen. Op die datum beloofde ik een lief ‘Slierechts meissie’ haar altijd trouw te blijven en mijn echtelijke plichten te vervullen ‘tot de dood ons scheidt’.
“Ja, ‘tuurlijk, man!”, zei ik en dat lieve meissie zei in Echt Slydregts: “Ja, wat dach-ie dan?”, want onconventionele antwoorden was één van de factoren, die ons samenbracht en hield.

Althans tot twee jaar geleden, want het leven vergeet wel eens iemand, maar de dood nooit!

Vorige maand kwam ik dus – na 47 jaar, waarvan 16.405 dagen getrouwd – opnieuw in die mooie trouwzaal van ons historische gemeentehuis. Vanwege corona was een PvdA vergadering verhuisd van de fractiekamer naar de trouwzaal.

In mijn herinnering was die trouwzaal in 1973 veel groter, maar dat zal wel door de euforie van destijds komen, doch de avondzon schitterde nog steeds uitbundig door het prachtige ‘glas-in-lood’.
Vele ouderen krijgen waarschijnlijk hetzelfde gevoel als ze na tientallen jaren weer binnenstappen en de jongere lezers van deze column krijgen dat gevoel over een aantal jaren automatisch ook.
Kortom, wat er ook met het ‘oude’ raadhuis gebeurt: Hou die trouwzaal in ere!

Sterker nog, de zaal kan wat warmer met verse bloemen en de rode loper moet natuurlijk standaard 24/7 op de traptreden liggen. Dan kunnen oudere ouderen, alleen of samen als ‘nog-altijd-verliefde-setjes’, hun mooiste herinneringen ophalen. Samen kunnen ze daar wellicht voor de tweede keer ‘trouwen’ en er is vast wel een Sliedrechter, die daar een ‘Gaaf Woord’ bij verzint.
Een bureau gaat nu de toekomstmogelijkheden van ons oude Raadhuis onderzoeken, maar ik pleit voor behoud van het origineel, weliswaar te restaureren, maar mét het elkaar ‘eeuwige liefde beloven’ als middelpunt, oftewel voor het eerst trouwen, of een tweede keer, of gewoon informeel herbevestigen met uitgebreide feest- of simpele receptiemogelijkheden en een bruidssuite voor de ‘eerste huwelijksnacht’.
Ja en dan slaan mijn perverse gedachten op hol, d.w.z. het zou best leuk zijn als één van onze (achter)kleinkinderen later zou zeggen: “Ik ben verwekt in het gemeentehuis”, waarmee ik verder geen enkele speculatie over het verleden van dat gebouw wil oproepen.
Ik zou zeggen, heren restaurateurs: “Sla uw slag!” En gemeentebestuur: “In de huidige Corona-Horeca malaise, faciliteer het meer dan een beetje”.
Oh, en die PvdA vergadering? Daar hebben we gewoon Ben van der Plas als opvolger van Anton Huijzer gekozen en elkaar eeuwige trouw beloofd; de woorden ‘tot de dood ons scheidt’ zijn gelukkig achterwege gebleven.

[Joop Keesmaat

Marjanne Dijkstra

advertentie
advertentie